Najlepsze draftowe przechwyty

Draft NBA to nie tylko wspaniałe gwiazdy wybierane z czołowymi numerami. W historii ligi zdarzali się także zawodnicy, którzy byli wybierani z dalszymi numerami, a później stawali się gwiazdami NBA lub czołowymi zadaniowcami w swoich drużynach. Najsłynniejszym stealem jest oczywiście pozyskanie z trzecim numerem w 1984 roku pewnego młokosa z Uniwersytetu Północnej Karoliny, ale jego w poniższym zestawieniu akurat pominiemy.

Kobe Bryant – 1996, 13. numer

Pięciokrotny Mistrz NBA z Los Angeles Lakers. Wybrany z trzynastką przez Charlotte Hornets. Lakers mieli jednak nosa i bardzo zależało im na pozyskaniu 18-latka z Lower Merion HS. Późniejszy lider LAL został wymieniony na Vlade Divaca. Przed nim wydraftowane zostały takie gwiazdy jak choćby Vitaly Potapenko, Todd Fuller, Samaki Walker czy Lorenzem Wright.

Steve Nash – 1996, 15. numer

Draft ’96 jak widać obfitował w wybory, których niejeden GM mógł po latach żałować. Z piętnastką wybierali Suns i zdecydowali się na rozgrywającego rodem z Kanady. Nash został po latach dwukrotnym MVP ligi. Obecnie jest szóstym najlepiej podającym graczem w historii.

Manu Ginobili – 1999, 57. numer

Posiadacz trzech pierścieni za mistrzostwo ligi zdobyte ze Spurs. W momencie Draftu ’99 miał już 25 lat i za ocean przyjeżdżał ze statusem gwiazdy Euroligi uzyskanym jako gracz Kindera Bolonia. Greg Popovich wiedział co robi zatrudniając Ginobiliego. Przez większość lat grając w San Antonio był jednym z liderów zespołu mimo, że niemal zawsze wchodził do gry z ławki. W 2008 roku został najlepszym rezerwowym ligi. Przed nim wybrano choćby Jonathana Bendera (5), Aleksandra Radojevicia (12), Fredericka Weisa (15) czy Cala Bowdlera (17).

Karl Malone – 1985, 13. numer

Drugi strzelec w historii ligi (36928 punktów). Trzy razy wystąpił w Finałach, niestety popularnemu „Mailmanowi” nie udało się zdobyć pierścienia. Dwa razy jako gracz Utah Jazz poległ z Chicago (’97, ’98), a na zakończenie kariery reprezentując barwy Lakers przegrał z Pistons (2004). W 1985 roku przed Jazzmanami wybierano późniejszych słabeuszy w osobach Benoita Benjamina (3), Jona Konacka (5), Joe Kleine’a (6) czy Keitha Lee (11).

Alex English – 1976, 23. numer

W trakcie kariery zdobył 25613 punktów co daje mu obecnie 16. pozycję na liście najlepszych strzelców NBA. W ’76 roku 23. wybór to była już druga runda i właśnie wtedy Millwauke Bucks zdecydowali się na niskiego skrzydłowego z University of South Karolina.

W owym roku tylko dwóch graczy wybranych wcześniej trafiło później do Hall of Fame. Byli to Adrian Dantley (6) i Robert Parish (8).

Clyde Drexler – 1984, 14. numer

Drexler w 1983 roku wraz ze swoim kumplem uniwersyteckim Akeemem Olajuwonem byli faworytami do wygrania NCAA razem z uczelnią z Houston. Polegli jednak w decydującej rozgrywce z Tar Hells i mogło być to jednym z powodów tak niskiego wyboru The Glide’a. Późniejszego mistrza NBA z Rockets (1995) wydraftowano po Steve Stipanovichu (2), Rodneyu McCrayu (3) czy Russellu Crossie (6).

John Stockton – 1984, 16. numer

Draft z tamtego roku był jednym z najsilniejszych w historii. Mimo to przed najlepszym podającym NBA w całej historii wybrano takich graczy jak Sam Bowie (2), Melvin turbin (6) czy Lancaster Gordon (8). Rok po Stocktonie Jazz wylosowali numer 13. co pozwoliło im pozyskać Marla Malone’a. Stworzyło to podwaliny pod jeden z najsłynniejszych duetów ever.

Larry Bird – 1978, 6. numer

Po trzy razy wygrywał mistrzostwo razem z Celtics i zdobywał tytuł MVP ligi. W Drafcie ’78 wcześniej wybierano Mychala Thompsona, Pila Forda, Ricka Robeya, Michaela Raya Richardsona i Purvisa Shorta. Wszystkie zespoły, które draftowały przed C’s po latach mogły tylko żałować, że to nie w ich barwach zagrał najlepszy biały zawodnik w historii do czasów Dirka Nowitzkiego.

 

Powyższa klasyfikacja jest ustawiona zupełnie losowo. Z innych godnych zauważenia zawodników moglibyśmy wymienić jeszcze:

Tony’ego Parkera (2001, 28.)

Rajona Rondo (2006, 21.)

Paula Pierce’a (1998, 10.)

Dennisa Johnsona (1976, 29. – druga runda)

Billa Laimbeera (1979 – 65. – trzecia runda)

Joe Dumarsa (1985, 18.)

Dennisa Rodmana (1986, 27. – druga runda)

George’a Gervina (1974, 40. – czwarta runda)

 

Czy pamiętacie jeszcze jakieś godne zauważenia przechwyty draftowe? Kto z tegorocznego draftu okaże się Landrym Filedsem?