Podsumowanie sezonu: Denver Nuggets

Denver Nuggets przez większość sezonu nie schodzili z czołówek serwisów sportowych. Wszystko oczywiście za sprawą słynnego Melodramatu i przeprowadzki Anthony’ego do Nowego Jorku. Bryłki to jednak zdecydowanie więcej niż Carmelo o czym wszyscy mogliśmy się przekonać już po wymianie.

Jaki był to rok dla Nuggets? W kilku punktach podsumuję ten sezon okiem kibica tej drużyny.

MVP

Nene – pozycja Brazylijczyka rosła z każdym kolejnym sezonem w Denver. Od trzech sezonów jego statystyki oscylują w granicach 14 punktów i 8 zbiórek na mecz. Jest bardzo mobilny i potrafi poderwać publiczność z miejsc potężnym wsadem. Po sezonie stał się jednym z najbardziej pożądanych wolnych graczy. Przy ilości zmian jakie ostatnio zaszły w Nuggets byłoby bardzo dobrze gdyby udało się go zatrzymać.

Pozytywne zaskoczenie

Arron Afflalo – jeżeli tylko był zdrowy to zawsze wychodził w pierwszej piątce. W sumie zaliczył 69 spotkań i pokazywał się w nich z bardzo dobrej strony. Jest najlepszym obwodowym obrońcą Denver. Dodatkowo rzuca z blisko 50% skutecznością z gry i 42,3 % za 3 punkty. Jego średnia punktowa wzrosła do poziomu 12,6 ppg, zaliczał także 3,7 rpg i 2,4 apg. W pełni odpłaca się za zaufanie trenera Karla.

Rozczarowanie sezonu

JR Smith – wszyscy oczekiwali, że wraz z odejściem do Knicks duetu Anthony – Billups to właśnie JR zostanie pierwszą strzelbą zespołu. Ten jednak pokazywał to o czym mówili malkontenci. Był bardzo nierówny, katastrofalnie grał w obronie i dodatkowo psuł jeszcze chemię w zespole. Wydaje mi się, że to może być ostatni dzwonek by się go pozbyć dostając wartościowe elementy w zamian, inaczej jego wartość będzie tylko spadać.

Największy postęp

Ty Lawson – gdy trener Karl zapowiedział, że to właśnie on będzie pierwszym rozgrywającym wiele osób mogło mieć wątpliwości. Niepotrzebnie. Doświadczenie nabrane przy Chauncey’u Billupsie i Ray’u Feltonie procentuje. Lawson potrafi skutecznie punktować, do poprawienia pozostaje mu jeszcze z pewnością umiejętność kreowania pozycji partnerom i gra w obronie. Biorąc pod uwagę, że teraz jego kolegą będzie Andre Miller to przynajmniej pierwszą z tych rzeczy powinien rozwinąć w kolejnym sezonie.

Największy regres

Kenyon Martin – zaliczył statystycznie najgorszy sezon w karierze. Oczywiście można to tłumaczyć problemami z urazami, ale mając średnio 25,7 minuty na mecz od K-Marta musimy oczekiwać więcej. 8,6 ppg, i 6,2 rpg. Szczególnie jeżeli weźmiemy pod uwagę, że za ostatnie rozgrywki zainkasował 16,5 mln $…

Rookie watch

Gary Forbes – z pewnością ma potencjał. W 11 spotkaniach wystąpił w pierwszym składzie. Grając średnio po niespełna 12 minut w meczu. Na pozycji skrzydłowego w Nuggets jest spora konkurencja dlatego jestem ciekawy jak będzie wyglądała przyszłość Gary’ego.

Okiem statystyka

107,5 – to średnia zdobywanych punktów na spotkanie drużyny Nuggets. Żaden zespół nie był równie skuteczny w poprzednim sezonie.

102,7 – aż tyle punktów na mecz tracili gracze z Denver. To 21 wynik w lidze, czyli Nuggets mieli lepszą obronę zaledwie od 11 drużyn. Przy tak dobrym ataku Bryłki nie muszą grać jak Celtics czy Heat, ale to obroną zdobywa się tytuły – ponieważ tylko na niej można polegać każdego dnia.

97,9 – średnia liczba posiadań piłki przez Denver Nuggets na mecz – najlepsza w lidze.

57,4% – wskaźnik 'true shooting percentage’, który wylicza skuteczność rzutów sumując rzuty wolne, rzuty za 2 i za 3 punkty – również najlepszy w lidze

1 – miejsce Nuggets w rankingu guru koszykarskich statystyk Johna Hollingera

Ocena szkoleniowca

George Karl. To on jest prawdziwie najważniejszą postacią w drużynie. Utrzymywał dobrą atmosferę mimo całego Melodramatu. Po stracie dwójki najlepszych graczy potrafił zmobilizować zespół i wpoić im że razem są w stanie osiągnąć sukcesy. Dodatkowo w locie zmienił taktykę gry w ataku, która od teraz opiera się na dzieleniu się piłką i wzajemnym zaufaniu. Nie ma miejsca już dla zawodników tak dominujących posiadania jak Carmelo czy Chauncey. Gra ma być szybka, efektowna i efektywna – kibice to uwielbiają.