Podsumowanie sezonu: Atlanta Hawks

Atlanta Hawks od kilku sezonów są na rozstaju. Z jednej strony wydaje się że mają wystarczającą ilość talentu by przeskoczyć na wyższy poziom w ligowej hierarchii, z drugiej jednak w decydujących meczach zawsze im czegoś brakuje. Czy sezon 2010/2011 różnił się pod tym względem? Oceńcie sami!

MVP

Al Horford. Obywatel Dominikany wciąż jest rzucany między naturalną pozycją silnego skrzydłowego a ustawianiem jako środkowy. Mimo to radzi sobie świetnie. Jest najrówniejszym graczem Hawks. W przeciwieństwie do Josha Smitha stawia efektywność nad efektownością. Mimo tego, że był już uczestnikiem Meczu Gwiazd mam wrażenie, że wciąż jest niedoceniany.

Specjalne wyróżnienie – Jamal Crawford. Crawford jest typem jokera. Nie takim jednak jak np. JR Smith. Po Crawfordzie wiadomo czego się można spodziewać. Przede wszystkim odpowiada za zdobywanie punktów w najważniejszych momentach. Wtedy pokazuje swoje stalowe nerwy. Dodatkowo jest całkiem niezłym kreatorem gry. Gdyby nie Big Al byłby moim MVP.

Pozytywne zaskoczenie

Jeff Teague – wskoczył do składu w bardzo trudnym momencie i nie zawiódł. Zastąpił kontuzjowanego Hinricha w Playoff wcześniej praktycznie nie grając, a już na pewno nie w takim wymiarze minutowym i z taką odpowiedzialnością. Na newralgicznej pozycji rozgrywającego pokazał, że może osiągnąć sukces w tej lidze.

Rozczarowanie sezonu

Joe Johnson – z pewnością dla wielu z nas to był łatwy wybór. Johnson jest w czołówce przepłaconych graczy ligi. Jeżeli weźmiemy jeszcze pod uwagę to, że jego produktywność spada z roku na rok (ubiegłby był najgorszym pod względem statystycznym od kiedy zawitał do Atlanty) to muszę go wyróżnić w kategorii rozczarowania sezonu. Wysokość kontraktu (18 mln $ / sezon) sprawia, że jest praktycznie niewymienialny i jest duża szansa, że za rok znów go tutaj zobaczymy.

Największy postęp

Jason Collins – ciężko było mi wskazać gracza, który wykonał skok jakościowy. Mój wybór padł na doświadczonego centra. Collins przez wszystkie 10 lat zawodowej kariery był zadaniowcem. W tym jednak objawił się jako koszykarz, który jest w stanie ograniczyć najlepszych środkowych rywali. Nie jest atletyczny, szczególnie silny ani efektowny, ale potrafi się ustawiać i uczyć się na własnych błędach.

Rookie watch

Pape Sy – praktycznie niewidoczny. Trzy razy zawitał do składu grając w sumie niewiele ponad 20 minut. Młody Francuz musi się jeszcze wiele nauczyć, aby móc rywalizować z najlepszymi skrzydłowymi w lidze.

Okiem statystyka

95,9 – liczba punktów tracona przez zespół Hawks na spotkanie. To 9. najlepszy wynik w lidze. Poprawiona obrona jest niewątpliwym plusem drużyny.

39,3 – liczba zbiórek na spotkanie. Tylko cztery (!) zespoły wypadają gorzej w tej kategorii. Widać tutaj przede wszystkim brak prawdziwego centra w Atlancie.

22,0 – ilość asyst na mecz. Drużynowe granie jest niewątpliwym atutem Jastrzębi. W tej statystyce ustępują tylko ośmiu drużynom.

Ocena szkoleniowca

Larry Drew w pierwszym sezonie na trenerskim stołku odniósł 44 wygrane (przy 38 porażkach) w sezonie zasadniczym i awansował do drugiej rundy Playoff. Szczególnie to drugie osiągnięcie jest istotne dla fanów Hawks po tym jak w poprzednich rozgrywkach zostali rozniesieni przez Orlando Magic. Drew jest typem szkoleniowca siedzącego na miejscu pasażera. Nie jest medialny i nie chce być na pierwszym planie. Nie boi się zmian w składzie celem uzyskania lepszych matchupów. Jego zespół wyraźnie poprawił obronę (widać to po statystyce traconych punktów). Największym mankamentem, który musi wyeliminować jest zbyt duże przywiązanie jego graczy do rzutów z nieprzygotowanych pozycji. Sam jestem ciekawy jak będzie się spisywał w drugim sezonie.

Podsumowanie sezonu

W mojej opinii Hawks wciąż drepczą w miejscu. Z jednej strony potrafią poprawić jakiś element gry (obronę) z drugiej odbywa się to kosztem gorszego wykańczania pod drugą obręczą. Biorąc pod uwagę, że aż 4 graczy ma ośmiocyfrowe kontrakty (Johnson – 18 mln, Smith – 12 mln, Horford – 12 mln, Crawford – 10 mln), a następny w kolejce jest przepłacony Marvin Williams (7,5 mln) to widać jak niewiele miejsca na wzmocnienia ma zarząd. Johnson i Crawford zaczynają się po mału zbliżać do końca kariery. Smith nie rozwija się tak szybko jak się tego oczekuje. No i przede wszystkim w drużynie brakuje choćby jednego dobrego środkowego.

Jeżeli to wszystko do siebie dodamy to moim zdaniem Atlanta powoli się będzie zsuwać w hierarchii i już w przyszłym sezonie może mieć problemy z awansem do Playoff.

Co wy sądzicie o tym sezonie Hawks i jaką przyszłość widzicie przed tym zespołem? Fani (i nie tylko) Atlanty – oddaję Wam głos.