Dzisiaj swoje okrągłe (60) urodziny obchodzi kolejna z legend NBA – Bob McAdoo. Gracz, który zdecydowanie wyprzedzał swoją epokę i był prekursorem dla takich zawodników jak Chris Webber, Kevin Garnett, Rasheed Wallace czy Dirk Nowitzki. Mimo 206 cm wzrostu potrafił świetnie kontrolować piłkę i celnie rzucać z każdej pozycji co sprawiało, że był praktycznie nie do zatrzymania.
Aktualnie McAdoo można spotkać w obozie Miami Heat, gdzie od 11 lat jest wsparciem sztabu szkoleniowego.
Kariera w NBA
Bob został wybrany z numerem drugim draftu 1972 (za LaRue Martinem) i trafił do Buffalo Braves (teraz LA Clippers). Wcześniej rozegrał dwa sezony na Vincennes Junior College i jeden na University of North Carolina. Już po pierwszym roku – w którym został uhonorowany tytułem Rookie of The Year – było wiadomo, że McAdoo zostanie gwiazdą. W drugim sezonie na parkietach NBA został najlepszym strzelcem ligi (później osiągnął to jeszcze dwa razy). To właśnie wtedy po raz ostatni jednemu graczowi udało się osiągnąć statystyki powyżej 30 ppg i 15 rpg na przestrzeni całego sezonu. Jakby tego było mało Bob robił to wszystko na świetnej skuteczności – 54,7 %.
Szybko po wyborach do Meczu Gwiazd (1974, 1975 – zdobył najwięcej głosów) przyszła pora na tytuł MVP ligi (1975). W tamtych rozgrywkach McAdoo zdobywał 34.5 ppg, 14.1 rpg i 2.12 bpg (51.2% z gry, 80.5% z linii rzutów wolnych).
Po początkowych sukcesach przyszła pora na kilka chudszych lat. Pomimo licznych kontuzji i częstych zmian drużyn Bob wciąż grał świetnie. Jego statystyki z okresu gry dla Knicks, Celtics, Pistons czy Nets są oczywiście gorsze niż te z okresu 1972-1976, ale wciąż muszą budzić szacunek. Wielu kibiców jednak ich nie docenia ponieważ wówczas żadna z tych drużyn nie była ligowym potentatem.
Mimo wszystko na zwieńczenie kariery McAdoo miał się z czego cieszyć ponieważ jako rezerwowy dołączył do naszpikowanych gwiazdami LA Lakers. Tam wraz z Magic’iem Johnsonem, Kareemem Abdul-Jabbarem i Jamesem Worthym zdobył dwa mistrzowskie pierścienie. Po drugim tytule opuścił Los Angeles by zakończyć karierę w NBA w Philadelphia 76ers.
Gra w Europie
To jednak nie był koniec jego koszykarskich podróży. Po opuszczeniu Stanów Zjednoczonych Bob dołączył do ekipy Tracer Milano we Włoszech. Z miejsca stał się jednym z najlepszych koszykarzy w historii europejskiej koszykówki. Poprowadził swój klub do mistrzostwa ligi i dwukrotnego zdobycia Pucharu Europy FIBA (teraz Euroliga). Notował wówczas 26.1 ppg i 10.2 rpg.
Po grze w Mediolanie występował jeszcze w drużynach Filanto Forli (1990-1992) i Teamsystem Fabriano (1992-1993). W tym ostatnim zakończył definitywnie karierę sportową w wieku 42 lat.
Statystyki gry w NBA
| Sezon | PPG | RPG | APG | SPG | BPG |
| 1972/1973 | 18,0 | 9,1 | 1,7 | – | – |
| 1973/1974 | 30,6 | 15,1 | 2,3 | 1,2 | 3,3 |
| 1974/1975 | 34,5 | 14,1 | 2,2 | 1,1 | 2,1 |
| 1975/1976 | 31,1 | 12,4 | 4,0 | 1,2 | 2,1 |
| 1976/1977 | 25,8 | 12,9 | 2,8 | 1,1 | 1,4 |
| 1977/1978 | 26,5 | 12,8 | 3,8 | 1,3 | 1,6 |
| 1978/1979 | 24,8 | 8,7 | 2,8 | 1,2 | 1,1 |
| 1979/1980 | 21,1 | 8,1 | 3,4 | 1,3 | 1,1 |
| 1980/1981 | 10,3 | 4,2 | 1,9 | 1,1 | 0,8 |
| 1981/1982 | 9,6 | 3,9 | 0,8 | 0,5 | 0,9 |
| 1982/1983 | 15,0 | 5,3 | 0,8 | 0,9 | 0,9 |
| 1983/1984 | 13,1 | 4,1 | 1,1 | 0,6 | 0,7 |
| 1984/1985 | 10,5 | 4,5 | 1,0 | 0,3 | 0,8 |
| 1985/1986 | 10,1 | 3,6 | 1,2 | 0,3 | 0,6 |
| Kariera | 22,1 | 9,4 | 2,3 | 1,0 | 1,5 |
Osiągnięcia
- 2× Mistrz NBA (1982, 1985)
- NBA MVP (1975)
- 5× NBA All-Star (1974–1978)
- 3× Najlepszy strzelec NBA (1974–1976)
- NBA Rookie of the Year (1973)
- All-NBA First Team (1975)
- All-NBA Second Team (1974)
- NBA All-Rookie First Team (1973)
- MVP Final Four Euroligi (1988)
- Consensus NCAA All-American First Team (1972)
- Członek Basketball Hall of Fame (2000)
- Jedna z 50 osób, które miały największy wkład w rozwój Euroligi (2008)
Źródła: Wikipedia, Bob-Mcadoo.nbarank.pl, YouTube, Basketball Reference
co tu duzo mówić- świetny zawodnik i nieprawdopodobne było to, że zdecydował się zagrac w Europie, gdzie pomimo zaawansowanego wieku dzielił i rządził