Przedsezonowe zapowiedzi: Phoenix Suns

Jak mocno zaświeci Słońce w Arizonie?

Dwukrotnie w swojej historii zagrali w finale NBA. W ich szeregach grało, bądź nadal gra, dwóch MVP ligi. Są jedną z najbardziej rozpoznawalnych drużyn w Polsce od początku lat ’90-tych a głównie dzięki efektownemu stylowi gry. Jednak ponad rok temu stracili swojego najważniejszego podkoszowego – Amar’e Stoudemire’a – i w związku z tym nie byli w stanie się odbudować by awansować do playoffs 2011. Nadzieją na lepsze jutro i poprawę wyników jeszcze w starym sezonie, miał być transfer Polaka, Marcina Gortata. Po roku przerwy Phoenix Suns postarają się wrócić do czołowej ósemki Zachodu. Zadanie jednak nie będzie łatwe, chętnych do awansu przybywa, a najbardziej polski zespół w NBA (grali tam Lampe oraz Trybański) nie dokonał spektakularnych transferów..

Transfery:

Odeszli – Vince Carter, Aaron Brooks, Zabian Dowdell.

Przyszli – Marcus Morris, Shanon Brown, Sebastian Telfair, Ronnie Price, Marcus Landry, Elston Turner (II trener, specjalista od defensywy).

Pierwsza piątka:

Steve Nash – Jared Dudley – Grant Hill – Channing Frye – Marcin Gortat

Gwiazda:

Steve Nash – mimo swoich 37. wiosen Kanadyjczyk jest ciągle postrzegany jako top 5 rozgrywających NBA. Jego podania i prowadzenie zespołu na parkiecie wydają się stale kluczowe dla wyniku. 2-krotny MVP ligi jest twarzą drużyny a w nowym sezonie będzie musiał się mocno natrudzić by wytrzymać gęste, meczowe tempo by poprowadzić zespół do upragnionych playoffs. Nash dostał też dwóch wg mnie solidniejszych od pary Brooks-Dowdell zmienników w osobach Telfaira i Price’a. Jeśli ci nowi podporządkują się Steve’owi to może być z tego tercetu całkiem ciekawy mix graczy.

Kluczowy zmiennik:

Shannon Brown – filigranowy i imponujący skocznością rzucający obrońca, opuścił Kalifornię z nadzieją na częstszą grę i bardziej kluczową rolę w zespole. O szansę swoją będzie zmuszony walczyć z Mikem Pietrusem oraz Jaredem Dudley’em , gdyż to oni w pierwszej kolejności będą dostawać minuty. Atutem Browna będzie szybkość i gra na koźle w perspektywie wsparcia dla Nasha. Na pewno też będziemy świadkami nie jednej udanej akcji Shannona po podaniu Kanadyjczyka.

Może pozytywnie zaskoczyć:

Markieff Morris – 208cm wzrostu i 111kg wagi powinno stanowić lepsze, podkoszowe wsparcie dla Marcina Gortata. Lepsze od Channinga Frye’a który często ucieka na obwód i nie specjalnie angażuje się w akcje pod własnym koszem. Debiutant z Kansas może być iskierką na lepsze jutro w obozie Phoenix.

Może rozczarować:

Grant Hill. 39-latek będzie musiał grać praktycznie co drugi dzień a to oznacza dla jego kolan i kostek sytuację podwyższonego ryzyka. Patrząc na fakt, iż Suns zapłacą mu 6.5 mln USD za sezon, uważam, że to bardzo ryzykowny interes.

Trener:

Alvin Gentry. W zeszłym sezonie odważnie postawił na Jareda Dudley’a a w marcu dał szansę na grę w pierwszej piątce Polakowi. Widać, iż nie boi się ryzykownych zagrań. Jego zamiłowanie do ofensywy jednak się wyczerpało i poprosił jeszcze w maju o wsparcie tj. trenera od obrony, wiedząc, że ta jest piętą Achillesową jego drużyny. Wsparcie nadeszło w osobie Elstona Tunera. Pytanie jak z wymogami II-trenera poradzą sobie weterani jak Steve Nash i Grant Hill. Siłą zespołu mają być dwójkowe akcje pary Nash – Gortat. Wiele będzie zależało od skuteczności na dystansie Frye’a, Dudley’a i Browna. Natomiast to, że Suns będą biegać do kontr i łamać obronę gości szybkimi kontrami to doskonale wiemy. Kluczowe pytanie – jak będą bronić?

Analiza szans w nowym sezonie:

Niestety – z przykrością – muszę podkreślić, iż Słońca nie specjalnie atakowały rynek wolnych graczy tego grudnia. Osobiście liczyłem na uznanego gracza przy pozycji numer 2 – rzucającego obrońcy. Spekulowano o Jasonie Richardsonie oraz Jamalu Crawfordzie, a z dużej chmury powstał mały deszcz czyli Shannon Brown. Więcej optymizmu widzę przy osobie utalentowanego Markieffa Morrisa, jednak wózek Słońc z Arizony znów będą ciągnąć weterani – Nash i Hill. Od ich zdrowia i chęci zależy fakt awansu Suns do play off 2012. Sukcesem będzie wygranie 32. spotkań (z 66), które nie zagwarantują awansu do play offs.