Jak mocny Jazz zagra para Tyrone Corbin & Devin Harris?
Jako ostatni, 66. sezon NBA zainaugurują podopieczni Tyrone’a Corbina czyli ekipa Jazz-manów z Utah. Do zeszłego sezonu team ten kojarzony był głównie z dwoma nazwiskami jeśli nie liczymy Karla Malone’a i Johna Stocktona. Mianowicie z Jerrym Sloanem oraz Deronem Williamsem. Niestety konflikt obu panów narastał z każdym lutowym dniem a puentą okazało się odejście obu z nich z Salt Lake City tj. światowej stolicy Mormonów. W ich miejsce pojawiło się dwóch innych ludzi; głównym szkoleniowcem został ex podopieczny Sloana – Corbin, natomiast następcą Williamsa poprzez wymianę z New Jersey Nets stał się utalentowany, lecz nękany ostatnimi czasy przez kontuzje – Devin Harris. Właśnie od formy i umiejętności obu panów zależy przyszłość zespołu, mało popularnego w naszym kraju. Być może Utah Jazz będą słowami, które niedługo częściej zawitają na usta przeciętnego fana basketu, gdyż zebrała się tam całkiem ciekawa grupa ludzi, zwłaszcza młodych, którzy zechcą zawojować Zachodnie Wybrzeże USA.
Skład zespołu:
| obrońca | 19 | RAJA BELL | 6 ft 5 in (1.96 m) | 210 lb (95 kg) | 1976–09–19 | |
| obrońca | 10 | ALEC BURKS | 6 ft 6 in (1.98 m) | 202 lb (92 kg) | 1991–07–20 | |
| skrzydłowy | 40 | JEREMY EVANS | 6 ft 9 in (2.06 m) | 194 lb (88 kg) | 1987–10–24 | |
| silny skrzydłowy | 15 | DERRICK FAVORS | 6 ft 10 in (2.08 m) | 248 lb (112 kg) | 1991–07–15 | |
| rozgrywający | 5 | DEVIN HARRIS | 6 ft 3 in (1.91 m) | 192 lb (87 kg) | 1983–02–27 | |
| obrońca/skrzydłowy | 20 | GORDON HAYWARD | 6 ft 9 in (2.06 m) | 210 lb (95 kg) | 1990–03–23 | |
| niski skrzydłowy | 8 | JOSH HOWARD | 6 ft 7 in (2.01 m) | 210 lb (95 kg) | 1980–04–28 | |
| silny skrzydłowy/center | 25 | AL JEFFERSON | 6 ft 10 in (2.08 m) | 289 lb (131 kg) | 1985–01–04 | |
| center | 0 | ENES KANTER | 6 ft 11 in (2.11 m) | 267 lb (121 kg) | 1992–05–20 | |
| obrońca/skrzydłowy | 34 | C.J. MILES | 6 ft 6 in (1.98 m) | 222 lb (101 kg) | 1987–03–18 | |
| silny skrzydłowy | 24 | PAUL MILLSAP | 6 ft 8 in (2.03 m) | 253 lb (115 kg) | 1985–02–10 | |
| rozgrywający | 6 | JAMAAL TINSLEY | 6 ft 3 in (1.91 m) | 185 lb (84 kg) | 1978–02–28 | |
| rozgrywający | 11 | EARL WATSON | 6 ft 1 in (1.85 m) | 199 lb (90 kg) | 1979–06–12 |
Transfery:
Przyszli – Enes Kanter, Alec Burks, Jamaal Tinsley i Josh Howard.
Odeszli – Andrei Kirilenko, Mehmet Okur i Ronnie Price.
Pierwsza piątka:
Devin Harris – C.J. Miles (lub Raja Bell) – Gordon Hayward (lub Josh Howard) – Derrick Favors (lub Paul Millsap) – Al Jefferson
Gwiazda:
Al Jefferson – po chudych latach w Minnesocie, Jefferson od początku poprzedniego sezonu znalazł swoje miejsce, w którym może spokojnie aspirować do pozycji gwiazdy czy walczyć o udział w All Star Game. Big Al po raz drugi w 8-letniej karierze miał okazję wziąć udział we wszystkich spotkaniach swojej ekipy, a ponadto imponował średnimi 18.6 pkt, 9.7 zb i 1.9 blk. Wydawało się – przynajmniej na początku rozgrywek – iż może ten środkowy mieć problemy z aklimatyzacją w taktyce Sloana lub być numerem drugim po Paulu Millsapie, rzeczywistość jednak okazała się bardzo dobra dla centra i asymilacja przebiegła pomyślnie (nawet bez wyraźnej straty w osobie Carlosa Boozera). Dziś wydaje się on być pewniakiem w składzie Corbina, zwłaszcza po transferze Memo Okura i przy dojściu młodziutkiego Enesa Kantera.
Kluczowy zmiennik:
Paul Millsap – trzeba śmiało zaznaczyć, iż ta pozycja miała przypaść młodemu i równie utalentowanemu Derrickowi Favorsowi. Millsap spokojne powinien aspirować do roli gwiazdy drużyny tuż obok w/w Jeffersona. Corbin jednakże w pre-season pokazał ,że to Millsap będzie jego kluczowym zmiennikiem (lub jak kto woli tajną bronią z ławki) a numer trzeci draftu z 2010 roku dostanie szansę gry od pierwszych minut, przynajmniej na starcie sezonu zasadniczego. Co ciekawe jeszcze dwa lata temu Millsap był typowany na naturalnego następcę Boozera oraz lidera drużyny z Utah. Zwłaszcza w zeszłym sezonie udanie się prezentował – jego średnie punktowe wyraźnie skoczyły (z 11.6 do 17.3) – jednak jak widać Corbin ma inny pomysł na grę z Paulem.
Może pozytywnie zaskoczyć:
Derrick Favors – 7pkt i 5zb tak prezentowały się wskaźniki 20-latka podczas zeszłego sezonu. Teraz może on liczyć na nieco więcej niż 20 minut w grze i przede wszystkim grę w wyjściowej piątce Jazz. Pytanie tylko czy wytrzyma presję i rywalizację z równie wysokimi potencjałem Kanterem oraz Millsapem? Jego atutami są atletyzm, siła czy dynamika, a co najmniej od dwóch lat spekuluje się, iż Favors ma być przyszłą gwiazdą NBA na pozycji numer 4 i kimś na miarę Kevina Garnetta! Wszystko w jego rękach bo okazję ku rozwojowi ma całkiem wielką.
Może/mogą rozczarować:
Devin Harris (tuż za nim Josh Howard, który wznawia swoją karierę po kontuzji) – dlaczego wymieniłem te dwa nazwiska obok siebie? Otóż Panowie H mieli okazję grać ze sobą w Dallas Mavericks, uważani byli wówczas za przyszłe gwiazdy ligi, a odgrywali w Texasie całkiem ważne role w drodze do finału NBA 2006. Howard jako gracz Mavs awansował do All Star Game w 2007, Harris dostąpił tego zaszczytu już jako gracz New Jersey Nets (2009). Zarówno Devin jak i Josh wiele stracili od czasów wspólnej gry głównie w wyniku kontuzji. Rozgrywający zmagał się z urazami pachwin (wpłynęły na jego szybkość i dynamikę), skrzydłowy z bólem kolana (wpłynął na jego wyskok i dynamikę a przez to opuścił wiele spotkań). Teraz przed nimi wielkie zadanie, powalczyć o playoffs, zastąpić takie nazwiska jak Williams oraz Kirilenko a przede wszystkim odbudować swą pozycję w lidze.
Trener:
Tyrone Corbin – wśród bukmacherów ustawiany w pierwszej kolejce obok min. Alvina Gentry’ego z Phoenix i przy Flipie Saundersie z Wizards do utraty posady w pierwszych 3 miesiącach nowego sezonu. Ciężko coś powiedzieć na temat jego współpracy z młodą drużyną bo od jego wejścia na pierwszy stołek trenera, zespół wiele nie wygrał. Również jego warsztat trenerski to nauki opierające się na osobie Jerry’ego Sloana (filozofia pick’n’roll). 15-lat rozegrał na parkietach NBA i również w drużynie z Utah. Ma więc doświadczenie i poparcie miejscowych fanów czy sterników klubu. Na jak długo ono wystarczy? Corbin musi zacząć wygrywać i nie może sobie już pozwolić na podobny bilans procentowy jak w marcu (8-20).
Analiza szans w nowym sezonie:
Na 66 spotkań wygrane w połowie z nich będą sukcesem. Powód numer jeden to fakt, że w Utah mamy ciekawą mieszankę młodości i doświadczenia, z talentem i perspektywami. Wiele będzie zależeć od postawy Devina Harrisa i siły przebicia Tyrone’a Corbina. Coraz więcej też będzie zależało od Derricka Favorsa i Gordona Haywarda a to oni mają sprowadzić do Salt Lake City świetlaną przyszłość. Ile z niej obejrzymy w nowym sezonie na parkiecie w Energy Solutions? Im więcej tym lepiej i korzyścią dla całej drużyny. Pointa: zespół jest w trakcie przebudowy i na pewno ten sezon jej nie zakończy.