Autor: Karminadel24
W dzisiejszym wydaniu cyklu zapraszamy do roku 1992 i spotkania Hornets z Pistons, a także do meczu, w którym główną rolę odegrał dawno już przez niektórych zapomniany Michael Finley. Wspomnimy również o bardzo ciekawym spotkaniu z roku 2000. Zaczynamy.
28.I
Urodziny obchodzą min.:
– Andre Iguodala (28 lat)
– Mark Madsen (36)
– Tony Delk (38)
Ciekawostki:
- w 1980. Red Holzman trener Knicks podczas meczu z Golden State wygranego przez NYK 107-103 zaliczył swoje 600 wygrane spotkanie.
- w 1988. Michael Adams z Denver zaczął swój maraton 79 spotkań z co najmniej jedną trójką na koncie. Swoją przygodę rozpoczął 28.I 1988 z Milwaukee, zakończył 23.I 1989 z Indianą.
- w 1998. Reggie Miller zaliczył przechwyt numer 1,000 z swojej karierze w trakcie spotkania z Washingtonem wygranego przez Pacers 85-84.
W roku 1999 najbardziej zaskakujący był lokaut, a także wizyta w finale New York Knicks, którzy w skróconym sezonie zajęli ostatnie miejsce premiowany występem a Playoffs, a i tak zaszli do finału pokonując po drodze jak zwykle Heat czy Pacers. Po tak wielkim sukcesie, przyszedł czas na pełny sezon 1999/00, w trakcie którego Knicks potwierdzili swoje mistrzowskie predyspozycje i grali bardzo dobrze. Spree, L.Johnson, Ewing, Houston czy Camby to człon zespołu, który poległ w roku 2000 z Pacers dopiero w finale konferencji.
W styczniu grali bardzo nieregularnie, a spotkanie z 28.I. z pewnością było najbardziej wyrównane. W ekipie przeciwnika z Atlanty szalał bowiem Dikembe Mutombo, a także Rider, J.Jackson i młody J.Terry. Na największą uwagę zasługiwały potyczki centrów a także Ridera ze Sprewellem. W meczu padła dogrywka do której doprowadzili gracze Hawks przegrywając już kilkunastoma punktami w ostatniej odsłonie. W dodatkowym czasie gry wygrali Hawks 98-96, a ich główną bronią był Dikembe Mutombo, który zanotował 18pkt, 24zb i 4 bloki, kilkukrotnie pokazując „King Kongowi” że jego czas w NBA powoli dobiega końca. Choć „Jastrzębie” wygrały tylko 28 spotkań w sezonie mogą być dumni że ograli mistrzów wschodu na własnym parkiecie. Dikembe Mutombo…
A propos gości którzy pod tablicami wygrywali mecze dla swoich kolegów. W 1992 roku, kiedyPistons swoje lata świetności mieli już za sobą 28.I przyszło im zmierzyć się w Charlotte Coliseum z młodą ekipą Hornets, z Johnsonem, Gillem i Currym. Szkoda mówić jak skończyli tamte rozgrywki „Szerszenie”, lecz jedno jest pewne na deskach rażenia nie mieli w ogóle. Nie pytajcie skąd to wiem, tylko zapytajcie kto zrobił im najwięcej szkód na tablicach. Niby wiadomo bo w Pistons grał jeszcze Dennis Rodman, który prócz Larry’ego Johnsona nie miał nikogo kto mógłby mu zbierać. „Worm” po raz kolejny w swojej karierze pokazał że powinien na drugie mieć nie Keith tylko Rebound.
Zgarnął sprzed nosa „Szerszeni” aż 32 deski, do tego 6/9 z gry no i 16 punktów, i choć to Dumars był poniekąd bohaterem tamtego spotkania, bo Dennis odebrał chęci do grania koszykarzom Charlotte Hornets. Dogrywka i aż 50 minut na parkiecie „Worma” zaowocowały zwycięstwem 100-95, a cała ekipa Hornets zaliczyła 44 zbiórki przy 32 Rodmana. A już półtora miesiąca później w meczu z Pacers też z dogrywką ustanowił swój rekord, o czym powiem za jakiś czas.
Czas na rok 2007 i spotkanie Spurs vs Lakers w Staples Center. Ci którzy zapomnieli już że Spurs byli wtedy mistrzami, i że choć bez fajerwerków dziś kroczą po najlepszy bilans w historii klubu, powinni przypomnieć sobie kim był i jest Gregg Popovich a także Michael Finley. Autor najlepszych dunków z naskoku jakie widziałem w dzieciństwie, a także kilkukrotny uczestnik ASG, oraz były zawodnik Suns i Mavs, pod koniec kariery był zawodnikiem od zadań specjalnych w Spurs.
28.I „Pop” po raz kolejny wyciągnął asa z rękawa, kiedy mecz był na styku. Na nic zdała się dogrywka i rzut Bryanta na 0:07 sekund przed końcem meczu, bo w pogotowiu był Finley. Przy fatalnej grze Brenta Barry’ego a także Bowena, który męczył się z Kobem, Michael zrobił co trzeba na 0:o2 sekundy do końca.
5/10 za trzy i 17 punktów z ławki, dało zwycięstwo ekipie z Teksasu, tym o to rzutem: