Prezentacja: Miami Heat

Miami Heat można albo kochać, albo nienawidzić. Myślę, że aktualnie tych drugich jest nieco więcej dlatego że ludzie nie chcą zapomnieć LeBronowi w jaki sposób opuścił Cavaliers. Teraz w Miami jest jeszcze więcej talentu niż rok temu. Czego innego możemy od nich oczekiwać jak nie kolejnego mistrzostwa? Mają czterech zawodników na poziomie All Star (James, Wade, Allen, Bosh), a sam James znów będzie rywalizował o nagrodę MVP sezonu zasadniczego, a później prawdopodobnie MVP wielkiego finału.

Czy ta drużyna poradzi sobie  jednak  z tą presją, która będzie na nich ciążyć już od pierwszego meczu? W zeszłym sezonie dali radę, więc nie widzę przeszkód.

Skład zespołu:

Nr	Imię i nazwisko	Poz.	Wiek	Wzrost	Waga	Uczelnia	Zarobki
34	Ray Allen	SG	37	196	93	Connecticut	$3,090,000
50	Joel Anthony	C	30	206	111	UNLV	$3,750,000
31	Shane Battier	SF	34	203	102	Duke	$3,135,000
1	Chris Bosh	PF	28	211	107	Georgia Tech	$17,545,000
51	Rodney Carney	SF	28	204	92	Memphis	$854,389
15	Mario Chalmers	PG	26	188	86	Kansas	$4,000,000
30	Norris Cole	PG	24	188	79	Cleveland State	$1,082,520
7	Robert Dozier	PF	26	210	98	Memphis	$473,604
32	Mickell Gladness	C	26	211	100	Alabama	$762,195
41	Justin Hamilton	C	22	213	117	Louisiana State
55	Josh Harrellson	C	23	208	125	Kentucky	$762,195
14	Terrel Harris	SG	25	196	86	Oklahoma State	$762,195
40	Udonis Haslem	PF	32	203	107	Florida	$4,060,000
6	LeBron James	SF	27	203	113	St. Vincent–St. Mary HS(OH)	$17,545,000
22	James Jones	SF	32	203	98	Miami	$1,500,000
9	Rashard Lewis	PF	33	208	104	Elsik HS	$1,352,181
13	Mike Miller	SF	32	203	95	Florida	$5,800,000
45	Dexter Pittman	C	24	211	129	Texas	$854,389
17	Garrett Temple	SG	26	201	87	Louisiana State	$854,389
24	Jarvis Varnado	PF	24	210	104	Mississippi State	$473,604
3	Dwyane Wade	SG	30	193	100	Marquette	$17,182,000

* wzrost w centymetrach

* waga w kilogramach

Pierwsza piątka

Rozgrywający: Mario Chalmers

Rzucający obrońca: Dwyane Wade

Niski skrzydłowy: LeBron James

Silny skrzydłowy: Chris Bosh

Środkowy: Joel Anthony

Historia

Miami Heat zaczęli być znaczącą drużyną w latach 2003 i 2004. Do drużyny dołączył Dwyane Wade, a rok później przyszedł gigant Shaquille O’Neal. To on obiecywał Miami mistrzostwo i obietnicy dotrzymał w 2006 roku. Wade był już znaczącą postacią w lidze, a Shaq po spięciach z Patem Riley’em musiał zmienić drużynę w 2008 roku.

Po zdobyciu tytułu w Miami było tylko gorzej, aż do off-season 2010, kiedy to LeBron James przeniósł swoje talenty na South Beach, a do drużyny dołączył parę dni wcześniej Bosh. Wszystko się zmieniło, drużyna już w pierwszym sezonie gry razem doszła do finałów, w których rywalizowali z Mavs. Niestety nie skończyło się to dobrze dla Miami, którzy po wielkich oczekiwaniach przegrali z Dallas. Rok później, czyli w zeszłym sezonie zdobyli już upragniony tytuł, ale nie zamierzają na tym przestać.

2005/06 – Mistrzostwo NBA (wygrana z Dallas Mavericks 4–2)

2011/12 – Mistrzostwo NBA (wygrana z Oklahoma City Thunder 4–1)

Najważniejsze postacie drużyny

Miami teraz należy do LeBrona Jamesa, który śmiało można powiedzieć, że jest najlepszym zawodnikiem na świecie. Jego największym celem jest obronienie tytułu, ale pewnie zdobędzie przy okazji też nagrodę MVP.

Może on liczyć na wsparcie od swojego dobrego kolegi Dwyane’a Wade’a, który ostatnio gra trochę słabiej, ale mimo to, ciągle potrafi zdobywać wiele punktów w meczu, szczególnie kiedy ten jest bardzo ważny. Niestety Wade’a będą coraz częściej dręczyć kontuzje, a to przez to, że w większości swoich akcji z pełnym impetem wbija się w „pomalowane” i wymusza faul. Jest świadom, że to może skończyć się poważnie, ale najwidoczniej nic sobie z tego nie robi.

Od tego sezonu na Florydzie mamy zawodnika, który ma rekord w ilości trafionych rzutów za 3. Ray Allen będzie wychodził z ławki, tak jak pod koniec sezonu w Celtics, ale powinien się z tym pogodzić. Zazwyczaj, jak nie zawsze, zobaczycie go w rogu boiska, gdzie będzie czekał na podanie i rzucenie za trzy. Takie punkty będą też rzucać Mike Miller, Shane Battier i Mario Chalmers.

Ostatnią, ale nie najmniej ważną postacią w Heat jest Chris Bosh. Ma on chyba jedną z cięższych roli w drużynie, bo musi grać często na dwóch pozycjach (no dobra, LeBron gra na wszystkich pozycjach, ale to co innego). Joel Anthony nie jest centrem, który powinien wychodzić w pierwszym składzie, ale jako, że prawdziwego środkowego w Heat niema, to właśnie Bosh zajmuje często tą pozycję.

Silne strony

Miami już w poprzednim sezonie mieli jedną z najlepiej rzucających zza łuku drużyn w lidze, a teraz doszło dwóch zawodników, których ten dystans jest specjalnością, tak więc mogą oni wygrywać mecze właśnie rzutami za 3. Poza tym Heat potrafią nieźle rzucać z półdystansu, szczególnie Bosh i James.

Właśnie… James – kiedy się rozpędzi to nikt go nie zatrzyma, no chyba, że z faulem tak więc kontrataki w wykonaniu Miami są praktycznie nie do zatrzymania. Tym sposobem często drużyna „uciekała” przeciwnikom na parę punktów.

Uniwersalność pozycji

Większość zawodników może grać na paru pozycjach. LeBron James często wyprowadza piłkę z połowy i ustawia zagrywkę jako rozgrywający, a potem idzie na skrzydłowego. W zależności od tego kto jest na parkiecie, może być też rzucającym obrońcą, silnym skrzydłowym, a nawet w ostateczności centrem, tak jak grał na igrzyskach olimpijskich.

O Boshu już wspominałem, że gra na pozycjach 4 i 5. Niektórzy mówią nawet, że może on niektóre mecze rozpoczynać jak środkowy, a na silnym skrzydłowym grałby Lewis. Możemy coś takiego w sezonie spotkać. Jeśli o wyższych pozycjach mowa, to podobnie do Bosha ma Udonis Haslem, który nieraz grał jako center. Dwyane Wade też może grać na kilku pozycjach. Rzadko, ale jak trzeba to jest rozgrywającym, chociaż lepiej mu idzie jego naturalna pozycja.

Zagrożenia

Niestety w Miami jest ciągle ten sam problem co rok temu. Brak podstawowego centra, który grałby na wysokim poziomie. Niby w drużynie jest aż 5 centrów, ale jedynie Joel Anthony „coś” gra, ale te coś to zdecydowanie za mało jak na zawodnika, który wychodzi w pierwszej piątce.

Jest jeszcze Dexter Pittman, ale jest statystyki z zeszłego sezonu to 0 punktów, 0.3 asyst i 0.7 fauli na mecz… W tym off-season mówiło się, że do Miami może przyjść Chris Kaman, ale nic z tego nie wyszło więc w Heat ciągle podstawowym centrem musi Anthony. Ze słabszymi drużynami to nie będzie znaczącym problemem, ale z takimi Lakers może już nie być łatwo, na dodatek są szanse, że Heat spotkają się z nimi w finałach.

Oczekiwania

Skoro o finałach mowa, to jestem pewny, że właśnie Miami do nich dotrze. Są oczywistym faworytem w swojej konferencji. Ich największy rywal, czyli Chicago Bulls będą grać bez swojego lidera – Rose’a i zakończą sezon niżej niż zwykle, a więc jedynymi poważnymi przeciwnikami Miami będzie Indiana Pacers i Boston Celtics. Będzie ciężko, ale Heat mają według mnie najlepszy skład w lidze i znów zdobędą tytuł mistrzowski. Przewiduję bilans 64 -18.