Knicks wciąż bez porażki po wygranej w San Antonio

Jest rok 2012. Niepokonani i świetni w obronie Knicks wygrywają w San Antonio. Nie gra kontuzjowany Amar’e Stoudemire. Carmelo Anthony zdobywa mniej punktów niż Rasheed Wallace, a liderem ataku jest Raymond Felton. Nie wiem czy jestem gotowy na taką NBA.

Drużyna	Bilans	I kw.	II kw.	III kw.	IV kw.	Wynik
New York Knicks	6-0	33	22	17	32	104
San Antonio Spurs	7-2	31	26	19	24	100

W skrócie

Pierwsze minuty wczorajszego spotkania zasugerowały, że możemy liczyć na sporo punktów. Gra gospodarzy koncentrowała się w pomalowanym gdzie punktowali Green (dwukrotnie zgubiony w obronie) i Leonard. Knicks tymczasem świetnie dzielili się piłką grając akcje jakby wyjęte z notatnika Popovicha. Trzeba docenić też to, że Carmelo Anthony nie forsował rzutów widząc że jest podwajany, a po dwóch kolejnych odegraniach goście mieli gracza na czystej pozycji.

Bardzo dobrze zawody rozpoczął Ronnie Brewer, który po sześciu minutach miał już na koncie 7 punktów. Podobne słowa uznania należą się Raymondowi Feltonowi i Timowi Duncanowi, którzy sprawili że w sumie w pierwszj kwarcie mogliśmy zobaczyć aż 64 oczka.

W drugiej odsłonie na boisku pokazał się Sheed Wallace. Weteran szybko odnalazł się na parkiecie trafiając z odchylenia ponad Splitterem. Swoje pierwsze punkty w meczu po chwili zdobył także Prigioni, a zdenerwowany Popovich musiał poprosić o czas.

Po przerwie z dystansu trafił Jackson i znów byliśmy blisko remisu. Drużyna Woodsona błyskawicznie się przegrupowała i po punktach Novaka i Wallace’a mieliśmy 48-40. Spurs zaliczyli jednak świetną końcówkę kwarty i po trójce Danny’ego Greena przed samą syreną tablica wskazywała 55-57 na korzyść miejscowych.

Trzecia kwarta to prawdziwa walka punkt za punkt. Żadna drużyna nie była w stanie uzyskać większej przewagi, a na boisku widzieliśmy mnóstwo bardzo efektownych zagrań. Intensywność tego spotkania była zdecydowanie bliższa tej jaką możemy oglądać w playoff niż na początku sezonu regularnego.

Oba zespoły wprowadziły także modyfikacje w swojej obronie, co zaowocowało mniejszą ilością punktów. Do gry po stronie miejscowych włączyli się Manu Ginobili i Stephen Jackson.

Knicks mieli problemy z ostrą i bardzo fizyczną grą Spurs pod koszem, ale mimo to przed ostatnią odsłoną wynik wciąż był sprawą otwartą.

Co ciekawe, w pierwszej akcji czwartej kwarty NYK udal się do Sheeda. Widać, że jego rola w rotacji systematycznie rośnie, a weteran jest też ważnym punktem obrony Woodsona.

Pod drugim koszem Spurs opierali się na indywidualnych akcjach Splittera. Brazylijczyk raz za razem punktował i był najlepszym zmiennikiem gospodarzy. Po jego kolejnych punktach przewaga SAS wzrosła do jedenastu punktów (77-88), a do zakończenia meczu mieliśmy niewiele więcej niż siedem minut.

W tym momencie niewiele osób mogło przypuszczać, że Knicks utrzymają swoją zwycięską serię. Doświadczony zespół Popovicha wygrał do tej pory wszystkie wyrównane końcówki, ale wczoraj miało być inaczej.

W trzech kolejnych akcjach NYK wykorzystali niecelne rzuty gospodarzy i najpierw punkty zdobył Felton, a potem dwukrotnie z dystansu trafił Kidd i dystans zmniejszył się do zaledwie czterech oczek.

Spurs mieli problemy z punktami, a goście raz za razem dostawali się w pobliże obręczy. Dodatkowo jeszcze SAS zbyt długo przetrzymywali piłkę w ataku przez co w ofensywny schemat wchodzili dopiero poniżej 10 sekund na zegarze. Tak niestety nie da się grać przeciwko zdecydowanie lepszym w tym sezonie w obronie Knicks.

Niesamowite zagrania notowali z kolei J. R. Smith i Ray Felton, a po rzucie z dystansu tego pierwszego goście prowadzili 97-95. Zaskakująco dużo błędów w ataku popełniali niezwykle doświadczeni Ginobili i Parker. Jakby tego było mało po przekroczeniu czasu 24 sekund na akcję za trzy trafił Kidd i NYK mieli już pięć punktów przewagi. Potężna dobitka Chandlera po wejściu Feltona była gwoździem do trumny.

Jeszcze rok temu gdy Melo notował mniej niż 10 punktów to można było od razu powiedzieć, że Knicks będą mieli wielkie problemy z wygraną. Wczoraj mimo tego New York był górą, a Anthony mimo wszystko nie zaliczył złego wieczoru. Był najlepszym zbierającym swojego zespołu, a dodatkowo tak jak wspominałem ściągał podwojenia dzięki którym jego partnerzy mieli wolne pozycje.

Czy Popovich w końcówce powinien dać więcej pograć dobrze prezentującym się zmiennikom? Wydaje się że tak, ale trzeba pamiętać, że to tylko jeden z 82 spotkań sezonu zasadniczego, a Pop myśli przede wszystkim o wygranych w dłuższej perspektywie. Te bez Ginobiliego w formie mogą być sporym problemem, więc rozumiem dlaczego utrzymywał Argentyńczyka nawet gdy mu nie szło.

Bohaterami wieczoru był tercet Felton – Kidd – Smith, który w sumie uzbierał 56 puntktów i przede wszystkim nie pęknął w końcówce. Osobiste słowa uznania należą się Wallace’owi. Weterani potrafią grać, Spurs wiedzieli o tym od dawna – teraz wie także Nowy Jork.

Filmowe podsumowanie spotkania

Boxscore

Knicks: Anthony 9, Brewer 9, Chandler 13, Kidd 14, Felton 25, a także Wallace 10, Novak 5, Prigioni 2, Smith 17

Spurs: Duncan 14, Leonard 16, Blair 2, Parker 19, Green 9, a także Splitter 13, Jackson 10, Diaw 0, Mills 5, Ginobili 12