Niech ten sezon Sixers się już skończy

To jest bardzo ciężki sezon dla fanów Philadelphia 76ers. Nie mówię nawet o tragikomedii z Andrew Bynumem, ale bardziej o tym, że drużyna Douga Collinsa w zaskakującej większości spotkań w tym sezonie po prostu nie docierała mentalnie na boisko.

Podobnie było wczoraj. Jak bowiem wytłumaczyć to, że kolejny raz ich najrówniejszym graczem był Damien Wilkins. 33-letni gracz, o którym w zasadzie z dobrych rzeczy można powiedzieć tylko to, że gra twardo?

Przebieg spotkania

Jak można wytłumaczyć też to, że najczęściej rzucającym przeciw Jazz graczem był Lavoy Allen? I to nie taki Allen jakiego widzieliśmy (pardon, widziałem – bo przecież nikt by się nie katował oglądaniem Sixers za własne pieniądze) przeciwko Kings gdy trafił 9/13 z gry. Nie, wczoraj było 3/14 z czego:

• 6 było oddanych z dystansu minimum 15 stóp (blisko 5 metrów) i newsflash – Allen nie jest Dirkiem Nowitzkim,
• 2 zostały zablokowane przez niższych o głowę obrońców Jazz,
• 2 próby zagrań po dryblingu skończyły się stratami (podanie w ręce rywala i faul w ataku)

No dobrze, Allen wczoraj wchodził z ławki, więc może przynajmniej 76ers dobrze zaczęli prowadzeni przez swoich „liderów”. Niekoniecznie. Jazz po dwóch minutach prowadzili już 10-0, a w całym meczu wspomniane „fundamenty” Sixers – Thaddeus Young, Evan Turner i Jrue Holiday w sumie trafili 7 rzutów z gry przy 21 próbach.

Jazz nie robili wczoraj niczego specjalnego, a mimo to wyglądali na tle gości jak zespół lepszy o klasę. Co robiło więc różnicę – to, że Utah po prostu zależalo na wygraniu tego meczu.

Gospodarze potrzebowali przełamania po tym jak przegrali poprzednie 4 spotkania. Co ciekawe, dzięki wczorajszej porażce Lakers brakuje im już tylko 1 zwycięstwa do ósmego miejsca – tutaj będzie jeszcze ciekawie.

Wracając do spotkania widać było motywację Jazz po każdej przerwie. Hayward i Foye straszyli z dystansu, a pod koszem swoje robili Kanter i Favors. Dobra gra ostatniej dwójki zaowocowała tym, że podstawowa para Jefferson – Millsap w sumie prezentowała się przez zaledwie 40 minut.

Podobać się może również młody Burks, który chyba ostatecznie wygryzł z rotacji Watsona i Tinsley’a. Earl dostał od trenera Corbina 13 minut. Zaliczył 0/5 z gry i 3 straty. Jamal w 3 minuty omal nie otarł się o biliard, ale ostatecznie dał zespołowi jedną asystę i jeden faul.

Jestem dziwnie przekonany, że gdyby Sixers mogli poddać resztę spotkań sezonu to by to zrobili z radością byleby tylko zakończyć szybciej swoje cierpienia.

Pozostałe notatki

• Jazz przekuli 13 strat gości w 24 punkty.
• Zespół Corbina rozegra 7 z ostatnich 11 spotkań na swoim parkiecie (mają tam bilans 25-9).
• Utah zaliczyła aż 10 bloków na graczach Sixers. Poza spodziewanymi 3 blokami Favorsa były też 2 Marvina Williamsa i 2 Randy’ego Foye’a.
• Sixers w pierwszej połowie mieli tylko 3 asysty.
• Wczoraj upłynęła 40 rocznica pamiętnego sezonu 1973-74, w czasie którego Sixers osiągnęli bilans 9-73. Przykładna celebracja.

Filmowe podsumowanie spotkania

Boxscore

Sixers: T. Young 6, Turner 6, Hawes 14, Holiday 7, Wilkins 13, a także Moultrie 14, Wright 19, Allen 6, Jenkins 4, Pargo 2, Ivey 0

Jazz: Millsap 11, Jefferson 12, Williams 9, Foye 17, Hayward 15, a także Favors 13, Williams 2, Carroll 2, Evans 2, Kanter 12, Burks 12, Tinsley 0, Watson 0