Draft po latach – DRAFT 2008

Po długiej dyskusji pod ostatnim wpisem z tego cyklu doszedłem do wniosku, że skoro piszę to dla Was, to trzeba wprowadzić parę zmian. Zgodnie z sugestiami dodałem więc moje krótkie uzasadnienie dla wyboru pierwszych dziesięciu zawodników. Mam nadzieję, że obecna forma przypadnie do gustu i że mogę liczyć na Wasze opinie. Beasley przed Westbrookiem? A może Joe Alexander przed Brookiem Lopezem? Czy jednak Pekovic, Asik i Dragic w drugiej trzydziestce? Jakie były najdziwniejsze wybory tego draftu?

1. Derrick Rose. Czy tutaj trzeba cokolwiek tłumaczyć?
2. Kevin Love. Podkoszowy wylądowałby w Miami. Heat po sezonie 2007/2008 całkowicie zmienili skład. Odeszły wielkie osobistości w postaci Shaqa, Mourninga, Jasona Williamsa czy Smusha Parkera i zespół musiał zrobić coś, żeby uniknąć kompromitacji w kolejnym sezonie. Włodarze klubu z Miami postanowili sprowadzić do klubu rewelacyjnego strzelca w postaci Michaela Beasleya. Talent ma na pewno niesamowity, ale przez słabszą formę psychiczną nie potrafił nigdy w pełni pokazać na parkiecie tego, co potrafi. Dlatego na miejscu GMa z Florydy postawiłbym na Kevina Love’a. Miami potrzebowali wtedy również dobrej jedynki, ale wybór Westbrooka nijak nie odpowiadałby grze Wade’a. Russel gra zbyt podobnie do Flasha, dlatego to Love, pod nieobecność wybitnych podkoszowych w zespole, wydaje się być dobrą opcją. W składzie są co prawda Jermaine O’Neal i Udonis Haslem, ale gra Love’a nie kłóci się z tym pierwszym, a Haslem byłby świetnym elementem wchodzącym z ławki.
3. Serge Ibaka. Jest kilku lepszych zawodników od Serge’a, których mogłyby wybrać Misie, ale to właśnie Ibaka pasowałby najlepiej do drużyny z Memphis. Grizzlies mieli za sobą katastrofalny sezon z zaledwie 20 zwycięstwami, a w połowie sezonu drużynę opuścił Pau Gasol. Idealnym wzmocnieniem pod koszem wydaje się więc być Ibaka. Misie miały w składzie Conleya i Lowryego, na dwójce sezon życia rozegrał Mike Miller, a na trójce był Rudy Gay. Wybór na pozycji 1-3 byłby więc głupi, dlatego warto zwrócić uwagę na zawodnika z Kongo.
4. Russel Westbrook. Thunder wzięli Westbrooka i chyba nigdy nie zmieniliby tego wyboru. Jedynkę w klubie z (jeszcze wtedy) Seattle grał Earl Watson, wspomagany z ławki przez Luke’a Ridnoura. Niby tragedii nie było, ale brakowało trochę dynamiki i punktów. Westbrook dostarczył tego wszystkiego już w pierwszym sezonie – 15pkt, 5as i 5zb. Skuteczność, co prawda, miał słabą (poniżej 40%), ale już wtedy było widać, że mamy przed sobą przyszłą gwiazdę NBA.
5. Eric Gordon. Wolves byli w roku 2008 zespołem bardzo młodym i niedoświadczonym, którego gra oparta była na duecie Jefferson-Gomes. Funkcjonowało to całkiem nieźle, ale wystarczyło tylko na 22 zwycięstwa. Oryginalny wybór Minnesoty, Kevin Love, poszedł już do Miami, dlatego rozsądnym wyborem wydaje się być Eric Gordon. Wilki na pozycji rzucającego obrońcy mieli dwójkę niezłych zawodników (Marko Jarica i Rashada McCantsa), ale patrząc na potencjał Gordona, nie wahałbym się ani przez chwilę żeby dokonać tego wyboru.
6. Nikola Pekovic. Kiedy dzisiaj patrzy się na skład Knicks z sezonu 2007/2008 to aż trudno uwierzyć, że mieli bilans 23-59. Pierwsza piątka dzisiaj należałaby do ścisłej czołówki – Nate Robinson/Jamal Crawford/Wilson Chandler/David Lee/Zach Randolph. Imponujące. Biorąc pod uwagę, że część z nich zaczynała dopiero przygodę z NBA można to jednak zrozumieć. Najsłabiej wygląda tutaj jednak pozycja centra, którym Randolph nigdy nie był, a Eddy Curry do najlepszych też nie należał. Dlatego postanowiłem zainwestować w centra i mój wybór padł na giganta z Czarnogóry.
7. Brook Lopez. Clippers zaczęli się liczyć dopiero niedawno, a w roku 2008 byli, no cóż, nie najlepsi. Patrząc na skład warto zwrócić uwagę chyba tylko na Cassela i Kamana. Cała reszta nadawałaby się do wymiany, dlatego warto wziąć najlepszego dostępnego zawodnika. Mimo posiadania Kamana zdecydowałbym się na Brooka Lopeza. Byłby to zawodnik, którego na przestrzeni kilku lat można by obudować ciekawymi zawodnikami (patrz Griffin) i uratować Clippers z ligowego niebytu.
8.  Nicolas Batum. Mo Williams-Michael Redd-Andrew Bogut to trzon, którego nie chciałbym zmieniać. Dlatego w miejsce Joe Alexandra sięgnąłbym po Nicolasa Batuma. Wiem, wiem, do wyboru jest wielu ciekawszych zawodników, ale Batum pasowałby tutaj idealnie. Williams i Redd (nie wiedzieliśmy jeszcze o jego kolanach) dostarczali masę punktów, Bogut dbał o tablice, a Batum dołożyłby swoje po obu stronach parkietu i w perspektywie kilku lat stałby się ważnym punktem drużyny.
9. Roy Hibbert. Charlotte zdziwiło mnie wyborem kolejnej jedynki – w składzie mieli już Feltona i Earla Boykinsa, więc nie wyglądało to aż tak źle. Pozycją, która wymagała większej uwagi był natomiast center. Bobcats mieli już Okafora, ale Emeka może występować na pozycji silnego skrzydłowego i razem z Hibbertem stanowiliby ciekawy duet po obu stronach parkietu. Oczywiście trzeba by popracować nad powrotem do obrony, ale jeśli by się nie udało, to za każdego z nich mogliby dostać ciekawe oferty transferu.
10. JJ Hickson. Wiem, że jest za wysoko, ale Nets nie potrzebowali wtedy nikogo, poza wzmocnieniem pod koszem. Na obwodzie grali Kidd i Carter, na trójce grał Jefferson, natomiast najlepszym podkoszowym wydawał się być Josh Boone, dlatego zawodnik mogący grać zarówno na 4 jak i na 5 jest świetną opcją. Hickson co prawda dopiero w tym sezonie pokazuje pełnię swoich możliwości, ale wśród doświadczonych zawodników mógłby dać ważne punkty i zbiórki ekipie Nets.

Największy awans: Goran Dragic +32, Nikola Pekovic +25

Największy spadek: Michael Beasley -16, DJ Augustin -12