Gdybym był GM#6 Teoria przewagi komparatywnej Bobcats/Hornets

Charlotte Bobcats od początku istnienia organizacji są najbardziej wyszydzanym zespołem NBA. Nic dziwnego skoro jedyną gwiazdą drużyny jest ich właściciel, Michael Jordan, który w roli zarządcy radzi sobie jak jego serdeczny przyjaciel Isaiah Thomas.

Bobki popadły w marazm wieki temu i wciąż nie mogą się z niego wyrwać. Rok w rok mają wysokie wybory w drafcie, jednak na nic im się to zdaje bo nawet podczas roku powszechnego tankowania, nie potrafią osiągnąć pozytywnego bilansu.

Przed sezonem podpisali Ala Jeffersona, który-prawdopodobnie- miał pełnić rolę ich franchise playera, dając mu pieniądze, których nikt nie śmiał zaproponować koszykarzowi, którego gra defensywna ogranicza się do stania pod koszem i podziwiania dunkujących rywali. Al „nie bronię by się nie znaleźć na plakacie” Jefferson to jednak wciąż jeden z najlepszych ofensywnych centrów ligi, który w post-up’ie z lewej strony jest- w mojej opinii- #1 wśród wysokich (choć w tym sezonie trafia jedynie 42,5% takich rzutów) dzięki czemu ma przyzwoitą wartość transferową. Dodatkowo póki co… jest 11 najskuteczniejszym obrońcą ligi (!) zatrzymując rywali na 29,9%FG (!)- po sprawdzeniu tych danych wyłączyłem statystyki bo prawdopodobnie zostały zhakowane przez przyjaciela Ala.

GM’owanie Bobcatsami to jedno z najtrudniejszych zadań postawionych przede mną, na szczęście mam już doświadczenie w tego typu misjach, gdyż od dawna korzystam z teorii przewagi komparatywnej, którą zmodyfikowałem na potrzeby lig fantasy i jak się okazuje przynosi wymierne efekty. W przypadku Charlotte to jedyna, która może dać nadzieję na wyrwanie się z żałości i sprawić, że Bobcats przestaną być twarzą Meczy gorszego Boga.

BARDZO upraszczając moją zmodyfikowaną już teorię, polega ona na tym by wymienić 2-3 przyzwoitych/niezłych graczy na 1 dobrego(i jednego słabego); 2 dobrych na 1 bardzo dobrego(i jednego słabego); 2 bardzo dobrych na 1 genialnego(i jednego słabego) co pozwala na odniesienie korzyści obu drużynom.

2 główne problemy w tworzenie Wielkiego Charlotte

*Nie ma nikogo na kogo mógłbyś oddać głos podczas wyborów do ASG, a jedynie 2 zawodników można traktować jako graczy NBA a nie zwykłych rolsów (no dobra, razem z Hendersonem to 2,5).

*Który z wolnych agentów z własnej nieprzymuszonej woli, chciałby mieszkać w Karolinie Północnej? Przez co na rynku wolnych agentów ta drużyna znaczy tyle co Anwil Włocławek.

Te dwa czynniki plus to, że Jordan jest świetną kopią Dolana, o czym świadczy, że rok najsilniejszego draftu w lidze jest pierwszym w którym Bobcats- prawdopodobnie- nie będą mieli wyboru w TOP10 (ich pick, zastrzeżony w TOP10, należy do Chicago) że tytuł dla Bobcats jest równie realny jak dla Bucks.

Na plus należy odnotować, że w tym roku należą do nich picki od Pistons i Blazers (pierwszy zastrzeżony w TOP8, drugi w TOP12) które mogą znacznie przyspieszyć podróż na szczyt do TOP6 Wschodu.

Jak wiele razy podkreślałem jestem przeciwnikiem tankowania, jednak w tym jednym szczególnym przypadku chciałbym znaleźć się w TOP10 draftu, 3 picki pierwszorundowe, w pierwszej, drugiej i trzeciej dziesiątce to handicap, który jest mi niezbędny do przebudowy i sprawienia, że podśmiechujki z Charlotte znikną wraz z nazwą Bobcats. Stąd też przedstawię wizję rozwoju Charlotte z zachowanym pickiem w TOP10 tegorocznego draftu.

Co mam

*Kembe Walkera na swoim debiutanckim kontrakcie– być może ten młokos nigdy nie zostanie Chrisem Paulem, ale ma cechy, których nie da się wyćwiczyć na treningach. Walker jest prawdziwym liderem i zawsze gdy nie idzie, bierze grę zespołu na swoje barki, nie ma wprawdzie zbyt wiele wsparcia od kolegów z drużyny, ale ma umiejętności, które pozwalają mi wierzyć, że rozwinie się do poziomu TOP8 rozgrywających ligi.

*spadający kontrakt Bena Gordona– 13,2 mln w kontrakcie Gordona to spory atut, który można wykorzystać w handlowaniu z drużynami w fazie przebudowy, którym zależy na wyczyszczeniu salary

*3 picki pierwszorundowe– swój (o ile będzie w TOP10), Blazers i Pistons
*wyczyszczone salary, bez żadnych toksycznych kontraktów- jedynie Jefferson zarobi powyżej 6mln za sezon

*kilku nieprzepłaconych rolsów

Jak widzicie atuty, które trzymam w ręku nie należą wcale do najsłabszych i przy odrobinie szczęścia Bobcats Hornets już w przyszłym sezonie mogą być drużyną do oglądania.

Czego mi brakuje

*franchise playera– a co najmniej regularnego strzelca, który zapewni mi po 18-20 punktów w meczu
*zmiany taktyki– Bobcats grają bez jakiegokolwiek stylu, choć może to być wynikiem klasy zawodników
*Sixth mana– zawodnika, który będzie ciągnął ten zespół gdy Walker będzie odpoczywał na ławce

Wbrew pozorom, nie są to wcale tak wielkie potrzeby jakby mogło się wydawać na początku. Z kartami trzymanymi w rękach, sprawny GM, powinien sobie poradzić z tym zadaniem, a więc..

TEORIA PRZEWAGI KOMPARATYWNEJ BOBCATS

Muszę pozyskać gwiazdę, albo przynajmniej kogoś kto kiedyś ma szanse się nią stać. Jeśli to mi się nie uda to potrzebuję  zawodników, którzy potrafią robić różnice, sprawdźmy jak wygląda moja s5 obecnie: Walker (ok!) Henderson(miewa przebłyski ale rzadko)Kidd-Gilchrist(bust)McRobertson(rols na 15 minut) i Jefferson. Słabo to wygląda na pozycjach 2,3,4. Henderson od biedy mógłby jeszcze zostać i pełnić rolę 6mana ale pozostali to niestety poziom… Bobcats. W związku z tym organizuję spotkanie na szczycie dole tabeli na które gościnnie zapraszam Daryla Moreya. Efekty tego posiedzenia są następujące

tradebobcatshouston.bmp

Dodatkowo mój pick od Portland trafia do 76ers.

Houston– pozbywa się niechcianych dzieci i czyści swoje salary na przyszły sezon. Morey nie jest głupi i ma świadomość, że nikt przy zdrowych zmysłach nie da mu za dużo za Asika i Lina, wie także, że Rakiety w tym roku nie mają zbyt dużych szans na mistrzostwo więc musi myśleć o przyszłym offseason a bez kontraktów Asika i Lina ma diabli dużo kasy do wydania.

76ers– Zyskują centra a przy okazji niedrogi backup dla niego w postaci Biyombo, Turner i Hawes i tak mają odejść a tak przynajmniej dostają dodatkowo pick i zwiększają (i tak już olbrzymie) szanse na #1 draftu. Jako bonus dostają schodzący kontrakt Sessionsa więc można spodziewać się wielu nowych chorób MCW. Pick od Portland nie jest może spełnieniem ich marzeń ale w Mieście braterskiej miłości na pewno nim nie pogardzą.

Ja– dostaję Lina, który będzie idealnym pierwszym rezerwowym, od biedy może grać też w s5 i tworzyć z Walkerem bardzo efektowny duet, który przy grającym z dala od obręczy Jeffersonie będzie mógł pozwalać sobie na sporo penetracji, oraz Turnera, który na SF będzie kosmicznym upsidem w porównaniu do MKG. Może nie jest to idealny franchise player, ale hello to Karolina Północna, nie od razu Rzym zbudowano, a jak pokazuje Evan w tym sezonie potrafi grać na dobrym poziomie.

Ten ruch powoduje jednak, że moja elastyczność transferowa jest bardzo zaburzona, natomiast mam niepotrzebny balast w postaci Hendersona. Gerald może być wprawdzie ciekawą opcją z ławki, ale ja mam straszne braki na pozycji numer 4. Moi wysocy nie byliby postrachem nawet w PLK, a co tu mówić o wygraniu ligi (;))

Muszę natychmiast wzmocnić tę pozycję bo z McRobertsem, Adrienem i Tooliverem to ja mogę straszyć małe dzieci podczas Halloween a nie możnych (czy choćby solidnych) tej ligi. Problem polega na tym, że nie mam już zbyt wiele kart przetargowych a jedyna dwójka moich cokolwiek wartych graczy to Henderson i McRoberts.

Dodatkowym utrudnieniem jest fakt, że liga nie cierpi ostatnimi czasy na przepych wśród wysokich zawodników, a nawet jeśli już tacy się trafią to ich kluby nie za bardzo byłyby skłonne przygarniać 18 mln przez 3 lata Hendersona. Gdyby ten kontrakt był choć o rok krótszy to na pewno dzwoniłbym do Bostonu(Bass), może do Cavs (Varejao), próbowałbym z Detroit (Monroe+Jarebko), na szczęście Bóg stworzył trójstronne wymiany.

Po udanie zakończonym pierwszym szczycie po lidze poszła fama, że w Charlotte coś drgnęło. W związku z tym na szybko organizuję drugi zlot, tym razem zapraszam kwiat przeciętności ligowej, który podobnie jak ja chce wpuścić odrobinę świeżości do swojego rosteru.

Na wódkę obrady zapraszam ludzi z Chicago i Cleveland. Co się na nich działo nie mogę opowiedzieć jako, że nie wszyscy czytelnicy są pełnoletni, ale uwierzcie, działo się!
Oto efekt finalny

szczytwcharlotte#2.bmp

Chicago traci Denga bo i tak by straciło, nie od dziś wiadomo, że dłużej w Bulls nie pogra a swego czasu chodziły pogłoski o wymianie z Cavs. Dodatkowo pozbywają się Dunleavy’ego i może pozyskanie Hendersona nie jest spełnieniem marzeń chicagowskiej publiczności, ale Bulls czy chcą czy nie muszą w końcu poszerzyć kadrę a 6 mln za sezon dla Geralda nie jest wcale tak bardzo zawyżoną kwotą (wg mnie jest wart w okolicach 4,5mln). Dodatkowo dostają Waitersa o którego się upominali.McRoberts w przyszłym roku ma Player Option i prawdopodobnie z niej nie skorzysta, a nawet jeśli by ją podpisał to mógłby pełnić rolę rezerwowego dla Gibsona za małe pieniądze(Boozer zostałbym amnestiowany).

Cavs pozbywają się Varejao, który lubi korzystać z L4, a także sprawiającego kłopoty Waitersa, w zamian wzmacniają swoją najsłabszą pozycję SF jednym z najlepszych graczy na trójce, a więcej minut dostaje coraz lepszy Thompson.

Ja pozbywam się Hendersona choć przybycie Dunleavy’ego nie jest dla mnie zbyt dużym pocieszeniem, a także wzmacniam siłę podkoszową Varejao. Oczywiście istnieje duże ryzyko, że w trzecim meczu połamie sobie nogi, ale jeśli jest zdrowy to wraz z Jeffersonem ma szanse stworzyć ciekawy duet podkoszowych i o rywalizację na deskach jestem spokojny. Dodatkowo AV jest jednym z najlepszych graczy w p’n’r co otworzyłoby nowe możliwości dla moich obwodowych, a także ma przyzwoity rzut z półdystansu, więc nie wykluczam sporej ilości akcji pick and pop.

To wszystkie transfery jakie przeprowadzam w tym sezonie, w przypadku z Brazylijczyka korzystam z Team Option i płacę mu 10mln za następny sezon a z Turnerem przedłużam kontrakt (jak nie będzie chciał to i tak wyrównuję ofertę i po kłopocie) za około 45/4 .

Mój roster na przyszły sezon wyglądałby tak

PG-Walker, Lin-11mln
SG/SF-Dunleavy, Taylor, Turner, Kidd Gilchrist- 20mln
PF– Varejao, Adrien, Tooliver,- 12 mln
C-Jefferson, Zeller, Haywood- 19,5 mln

Co daje 63 mln za 12 zawodników i braki na pozycjach SG i PF .

Wciąż mam jednak moje 2 picki, które dają mi wybory w okolicach 10 i 18 udaję się więc na draft.

Gdyby do mojego wyboru dotrwał Aaron Gordon to wiadomo kto by wzmocnił „4” zakładam jednak, że pójdzie wcześniej za to ja będę miał dostępnego jeszcze Dario Saricia, który byłby świetnym uzupełnieniem na tej pozycji. Natomiast z wyborem Detroit postawiłbym na Spencera Dinwiddiego, który wg większości mock draftów umieszczany jest w środku trzeciej dziesiątki i możliwe, że sensowniejsze byłoby wybranie innego wariantu, jednak 40% skuteczność za 3 Spencera sprawia, że stawiam na niego, przyda mi się ktoś potrafiący przyzwoicie rzucić zza łuku na tej pozycji. Innym wariantem byłoby wybranie z #10 Gary’ego Harrisa z Michigan, jednak jego skuteczność sprawia, że obawiam się o drugiego MKG w składzie. Wówczas z #18 postawiłbym na Adreiana Payne’a (również z Michigan co by chłopakom było raźniej).

Nie widzę szans na pozyskanie wartościowych zawodników podczas offseason, dlatego muszę ich pozyskiwać podczas wymian i draftów. Charlotte od dawna należy do NBA B, stąd rzadko, którzy gracze gotowi są na przeprowadzkę do Karoliny Północnej. Niemniej gdyby Jordanowi udałoby się skompletować taki roster to prawdopodobnie Charlotte byłoby w stanie rywalizować z drużynami na poziomie Atlanty Hawks, co też wydaje się spełnieniem pierwszego celu, który powinien postawić przed tą drużyną MJ- przestania być pośmiewiskiem.

Piosenka dla Bobcats/Hornets

Czekających na Oklahomę póki co muszę przeprosić, ale ten zespół gra niemal idealnie i obawiam się, że na tę chwilę bardziej bym im zaszkodził niż pomógł, jak wpadnę na jakiś szalony plan ulepszania ich rosteru to będą poza kolejnością ;)
hej