Triple-Double Thomasa zatrzymało zespół Gortata

Lubię spotkania z podtekstem. Wczoraj w Sacramento spotkała się dwójka byłych kolegów z uczelni Kentucky (Wall i Cousins), ale jak się okazało to nie oni stali się bohaterami wieczoru.

Ten tytuł należał do notującego swoje pierwsze triple-double w karierze Isiaha Thomasa (24 punkty, 11 zbiórek, 10 asyst) i niezwykle pewnego w końcówce Rudy’ego Gay’a (24 punkty, 6 zbiórek).

Wnioski ze spotkania

• Jak przyznali komentatorzy Kings, Thomas uwielbia wyzwania. Przed wczorajszym meczem powszechnie sądzono, że John Wall będzie miał używanie z dużo niższym (ale równie szybkim) rywalem. Rzeczywistość okazała się inna. To rozgrywający Wizards zdecydowanie przegrał ten pojedynek i to na obu połowach (szczególnie ważne były oba niecelne wolne na 17 sekund do końca, które ostatecznie dały Kings dogrywkę). W ataku Isaiah pokazywał to z czego jest znany – bardzo dobry drybling, crossovery, przebojowość i to, że nie boi się ważnych rzutów w końcówce (w ostatnich sekundach regulaminowego czasu gry odpalił trójkę, spudłował, Cousins zebrał, odegrał mu na dystans, ponownie rzucił i tym razem trafił). Dodatkowo z dobrej strony prezentował się w obronie. Nie dawał się łatwo przestawić, dobrze pracował na zasłonach, a gdy trzeba było to nie bał się poświęcić ciała i wymusić faul w ataku.
• Przy okazji mowy o faulach w ataku, to wczoraj widziałem jedną z dziwniejszych kombinacji zagrań w tym sezonie. Najpierw Kings wyszli z kontrą 4 na 1 i zanotowali stratę, a po chwili to samo poszło w drugą stronę i wtedy Beal próbował zaliczyć wsad na Thomasie co zakończyło się przewinieniem.
• W pierwszej kwarcie mógł podobać się Ben McLemore, który wyglądał zdecydowanie lepiej od Bradley’a Beala w tym spotkaniu. Szkoda tylko, że po otwierających 12 minutach zupełnie spuścił z tonu i później nie potrafił już nic trafić co ostatecznie sprawiło, że miał tylko 5/17 z gry (przy 7/23 Beala).
• Pojedynek wysokich? Szczerze mówiąc to dla niego wstałem nad ranem bo możliwość zobaczenia Marcina Gortata przeciwko czołowemu środkowemu jest zawsze kusząca. Trzeba przyznać, że nasz rodak wyszedł z tego boju z tarczą. Cousins skończył mecz z 9/17 z gry, 24 punktami i 14 zbiórkami z czego większość z jego dobrych akcji w ofensywie miała miejsce w ostatniej kwarcie i dogrywce (przez cały czas miał problemy z faulami). Gortat tymczasem po słabym początku (nawet airball) skończył noc z 7/12 z gry, 19 punktami, 14 zbiórkami i dwoma bardzo ważnymi (celnymi) rzutami wolnymi w końcówce IV odsłony. Patrząc realnie to DMC powinien zagrać zdecydowanie lepsze zawody, ale wciąż notuje głupie faule (zwłaszcza w ataku). Inna sprawa, że zauważyłem ciekawą rzecz – sędziowie zaczynają mu niektóre rzeczy puszczać płazem (wcześniej tak nie było). Lekkie szturchnięcia, czy przesadne reakcje (łapanie się za głowę, krzyki po gwizdkach) – wcześniej to karane było od razu automatycznym „dachem”. Chyba Cousins zapracował sobie dobrą grą na trochę szacunku, a rolę czarnej owcy w Kings przejął Derrick Williams (przynajmniej dwa błędnie odgwizdane na nim faule).
• Wspomniałem o Thomasie, wspomniałem o Cusinsie, nie mogę nie wspomnieć o Gay’u, który błysnął jako clutch-shooter. Przez trzy kwarty skrzydłowy grał przeciętnie, żeby nie powiedzieć słabo. W ostatnich 17 minutach rzucił jednak 16 punktów (10 w czwartej kwarcie, 6 w dogrywce) i to w momentach, gdy jego zespół tego najbardziej potrzebował. Łatwość z jaką mijał obrońców (długie kroki i bardzo długie ręce) pokazywała jaki ma potencjał – gdyby tylko był bardziej regularny…
• Drew Gooden przeżywa kolejną młodość. W poprzednim meczu (z Nets) – 8/11 z gry, 1/2 z dystansu, 21 punktów i 9 zbiórek. Wczoraj – 7/10 z gry, 2/2 z dystansu, 18 punktów i 6 zbiórek. Jego kariera przypomina mi trochę przypadek Andray’a Blatche’a. Obaj mają niewątpliwy talent, ale brak odpowiedniego nastawienia powoduje, że nie potrafili grać na miarę swoich możliwości. Teraz wydaje się, że Gooden w końcu dojrzał (ma przecież 32-lata) i chce jeszcze trochę pograć w NBA – po takich występach szansa na kolejny kontrakt wydaje się być bardzo duża.
• Kończąc – w Kings podobała mi się ich obrona. Widać tutaj pracę trenera Malone. Jego podopieczni nie pozwalają się łatwo minąć (zwłaszcza podobał mi się w tym elemencie McLemore), a jeśli już do tego dojdzie to są kierowani pod kosz gdzie czeka Cousins, Evans, Thompson lub Acy z których żaden nie boi się twardego faulu. Dodatkowo zawodnicy z Sacramento mają bardzo dobre i szybkie ręce przez co generują wiele strat rywali. Problem jest teraz gdzieś indziej – we własnych stratach. Jeżeli to się uda ograniczyć (zwłaszcza te głupie – drybling we własne nogi, podania 2 metry nad głową partnera, …) to ta drużyna może w przyszłym sezonie zacząć ocierać się o PO.
• Wizards tymczasem nie mogą sobie pozwalać na tak katastrofalne początki spotkań (nie potrafili w pierwszych akcjach trafić absolutnie niczego) i muszą pilnować by ponownie nie dać sobie wydrzeć w zasadzie wygranego meczu w końcówce (100-95 przy 24 sekundach do końca) bo to zemści się przy rozstawianiu w PO – jeszcze 2-3 takie mecze i zamiast w miarę wyrównanej serii z Raptors, Bulls lub Nets mogą trafić na Heat lub Paceres – tego chyba nie chcą.

Boxscore

Wizards: Booker 10 (8zb), Ariza 12, Gortat 19 (14zb), Wall 14 (8ast), Beal 19 (6ast), a także Harrington 6, Gooden 18 (6zb), Singleton 0, Webster 9, Miller 4, Temple 0

Kings: Evans 7 (10zb), Gay 24 (6zb), Cousins 24 (14zb), Thomas 24 (11zb, 10ast), McLemore 11 (5zb), a także Williams 8, Thompson 10 (5zb), Acy 2, McCallum 7