Wojna w Bankers Life Fieldhouse, Pacers pokonali Heat!

Play-offy w marcu? A czemu nie! Wiele momentów z tego spotkania będziemy przywoływać w wszelakich podsumowaniach regular season, bo na prawdę DZIAŁO SIĘ! Kto spał niech żałuje, bo mieliśmy okazję oglądać mecz przepełniony walką, emocjami, kontrowersjami, pamiętnymi akcjami, twardą i ostrą grą. Nie wiem czy to jest najlepszy mecz sezonu, ale jeszcze żaden nie porwał mnie tak bardzo jak ten. Od początku do końca. Nie było nudnych momentów. To był prawdziwy przedsmak play-offów i ewentualnych finałów konferencji. Tommy Beer na Twitterze zaproponował nową, bardzo ciekawą formułę takiej serii i po TAKIM meczu, nikt nie ma nic przeciwko temu.

2014 Eastern conference playoffs should be solely a one best-of-21 series between the Heat & Pacers… (h/t to @knicksdude)

— Tommy Beer (@TommyBeer) marzec 27, 2014

Mimo aktualnej postawy obu zespołów, to nie mógł być słaby mecz. Wszyscy się zdeterminowali i zagrali na maksa. A przynajmniej próbowali i walczyli. Roy Hibbert (21 punktów, 4 zbiórki) zdominował mecz na początku, ale potem zgasł. Paul George (23 punkty, 8 zbiórek, 4 asysty) też nie próżnował i zagrał bardzo dobre spotkanie, w porównaniu do tego co grał jeszcze niedawno. Wielki mecz miał LeBron James (38 punktów, 8 zbiórek, 5 asyst, 14/15 z linii, ale też 6 strat), Chris Bosh i Dwyane Wade nie zagrali tak jakbyśmy tego oczekiwali, sędziowie mieli mnóstwo trudnej roboty i swoje błędy popełnili, najważniejsze rzuty trafiali ci po których byśmy się tego nie spodziewali, trener Spoelstra kombinował z rotacją, było też wiele spięć – to tak w skrócie. Ten mecz na prawdę pokazał dlaczego kochamy tę grę.

I know it might not have been the preferred result for Heat fans, but Wednesday is why we can love this game. #RareRegularSeasonPassion

— Ira Winderman (@IraHeatBeat) marzec 27, 2014

W szeregach Heat zabrakło Raya Allena (grypa) i była to wielka strata dla Heat. Minuty Raya przejął Rashard Lewis, który swoje ostatnie punkty (a konkretniej punkt) zdobył w meczu z Suns 11 lutego. A ostatnią trójkę trafił 21 stycznia w meczu z Bostonem. Przy problemach z faulami Bosha musiał zagrać 24 minuty, a Spoelstra użył go nawet w ostatniej akcji tego spotkania. Swoje problemy ze zdrowiem miał też w trakcie meczu Dwyane Wade, który nie zagrał w dwóch ostatnich minutach spotkania, ze względu na uraz ścięgna udowego.

Po stronie Pacers nie zagrali C.J. Watson i oczywiście Andrew Bynum. Rezerwowi zagrali śladowe minuty, a ciężar gry spoczywał na pierwszej piątce i Evanie Turnerze. George i Hill zagrali po 41 minut, West 37, Stephenson i Hibbert 33, aczkolwiek w przypadku Lance’a mogło być ich o kilka więcej. Frank Vogel nie kombinował specjalnie z rotacją, bo wiedział, że to Heat muszą się przystosować do gry jego zespołu, a nie na odwrót.

Już 1 kwarta pokazała to czego Heat się obawiali najbardziej. Pacers od razu zaczęli grać przez Hibberta. Tu hak, tam jumper, znowu pick’n’roll. Roy wszedł w trans, zdobył 13 punktów w pierwszej kwarcie, on to Miami po prostu niszczył. Greg Oden nie był odpowiedzią, chociaż nie krył źle. Spoelstra darował sobie grę swoją „odpowiedzią na Pacers i Hibberta”. Oden zagrał tylko 6 minut. Ale miał w tym czasie 2 bloki, 2 faule i putback dunk. Spo chyba stwierdził, że ten mecz to zagrożenie dla zdrowia Odena i zachował status quo, bo znalazł mu idealne zastępstwo.

George też dołożył swoje w pierwszej kwarcie, trafiając dwie trójki. On i Hibbert zdobyli 19 z 23 punktów Pacers w pierwszej ćwiartce spotkania. Heat mieli tylko 17, często tracili piłkę i grali nerwowo. LeBron miał 8 oczek i 2 straty, ale mimo tego był jedynym pewnym punktem tego zespołu w pierwszej kwarcie.

Mecz zaogniał się z czasem. Pacers nadal męczyli rywali na początku drugiej kwarty, dość powiedzieć, że Heat mieli w jej pierwsze 5 minut 5 punktów. Za sprawą dwóch trójek Stephensona powiększali przewagę i po chwili byli już +9. Goście coś tam nadrobili za sprawą Wade’a i LeBrona, ale po chwili odpowiedzieli im George ze Stephensonem, a po chwili na boisko wrócił Hibbert. Efekt? 4 szybkie punkty Roya i +10 dla Pacers, najwięcej w meczu.

LeBron wziął więc sprawy w swoje ręce. Najpierw wykończył lay up na kontakcie z Hibbertem, potem po dwóch faulach Pacers (moim zdaniem niesłusznych, ogólnie sędziowie za dużo gwizdali w pierwszej połowie) trafił 4/4 z linii i popisał się ekwilibrystyczną asystą do Chrisa Bosha. Potem były kolejne osobiste, asysta do Haslema, która pozwoliła na objęcie prowadzenia. Kwartę James zakończył wygranym pojedynkiem z Georgem i prostym lay-upem. Heat finiszowali tą połowę serią 15-4 i schodzili na przerwę z jednopunktowym prowadzeniem i 20 punktami LeBrona.

Udonis Haslem był dzisiaj WIELKI w obronie. Roy Hibbert zaczął ten mecz od 7/9 z gry. Potem zaczął grać przeciwko Haslemowi i zabawa się skończyła, a Hibbert nie trafił rzutu z gry w drugiej połowie i zdobył w niej tylko 4 punkty. Przede wszystkim na jego pracę nóg patrzyło się z przyjemnością. Spoelstra w odpowiednim momencie odkurzył Haslema, który zagrał 21 minut. Komentujący ten mecz Tirico i Van Gundy (swoją drogą to wielka szkoda, że zabrakło Mike’a Breena, który komentował mecz Knicks – Kings, który Nowojorczycy prawie wtopili, pomimo posiadania 24 punktów przewagi w 3 kwarcie) parokrotnie zachwycali się nad profesjonalizmem Haslema, który gdzieś tam siedzi na końcu ławki i mało gra, ale nie narzeka i jak trzeba to wyjdzie i da solidne minuty. Jego dzisiejszy występ to mógł być x-faktor, gdyby Heat jednak to wygrali.

Pierwsza połowa była ok. Prawdziwa sieczka zrobiła się w drugiej. Gra z minuty na minutę robiła się ostrzejsza. Przepychanka między Stephensonem i Wadem, sytuacje w których sędziowie musieli się kilkukrotnie namyślać czy odgwizdać flagrant foul czy jednak nie. LeBron trafiający kolejne rzuty i Paul George, który nie pozostawał mu dłużny. Żadna drużyna sobie przez tą trzecią kwartę nie wypracowała jakieś szczególnej przewagi.

George zaczął szaleć na przełomie 3 i 4 kwarty. Trzykrotnie urwał się w tym czasie LeBronowi i za każdym razem skończył wsadem. Dzięki temu Pacers zrobili serię 8-2 i nadrobili stratę do rywali. No i George zrobił też coś takiego:

W następnej akcji James zgarnął ostry faul od Scoli. Argentyńczyk jednak nie został ukarany przewinieniem niesportowym. W kolejnej akcji zrobiło się jeszcze bardziej niebezpiecznie. LeBron jak zwykle przy próbie oddania lay-upu miał kontakt z Hibbertem. Tym razem jednak poważniejszy, jak to określił Mike Tirico, to był „big contact”.

Sędziowie orzekli faul niesportowy, Hibbert wrócił z szatni na boisko, rzucił 2 osobiste i wrócił do szatni spowrotem. Jak ocenić całą sytuację? James na pewno nie miał zamiaru uderzyć Hibberta, po prostu chciał sobie zrobić trochę miejsca na ten rzut. Zagranie jednak było bardzo niebezpieczne i center Pacers zbierał się po nim przez kilka minut, a kolejne tyle spędził w szatni. Moim zdaniem jednak dobra decyzja sędziów.

W kolejnych kilku minutach Pacers udało się wyrównać, a potem Lance Stephenson trafił 2 ważne rzuty i dał swojej drużynie 4-punktowe prowadzenie przy 5 minutach do końca. Byłoby już w ogóle świetnie, gdyby po drugiej akcji nie zachował się jak totalny idiota.

Wade wiedział, że Stephenson ma już przewinienie techniczne na koncie. W końcu dostał je za przepychankę z właśnie Wadem. Stąd też słuszny uśmiech i skwitowanie tego jak Lance się zachował.

Chwilę wcześniej Dwyane miał szansę na trafienie rzutu decydującego dla tego meczu. Sędziowie niesłusznie odgwizdali nadepnięcie na linii rzucającego obrońcy gości i nie zaliczyli mu efektownej trójki. Możliwe, że bez tego błędu Heat by wygrali. Ale to tylko dywagacje. Sami oceńcie czy Wade wyszedł czy nie.

W obliczu braku Stephensona swoją szansę dostał Evan Turner. Wykorzystał ją perfekcyjnie. Bez jego rzutów tego zwycięstwa by nie było. Heat zrobili się nerwowi, popełniali straty i głupie błędy. Na 2 minuty przed końcem piłkę przechwycił Turner i popędził z nią na kosz rywali. Nabrał Lewisa na „pompkę” i zdobył łatwe punkty. Pacers byli -1.

W kolejnej akcji Turner oddał rzut, który wyprowadził Indianę na prowadzenie, którego nie oddali już do końca. Świetna była to akcja byłego gracza 76ers. Spin-movem otworzył sobie drogę do kosza i łatwo wykończył. W całym meczu miał tylko 8 punktów, ale 4 były niemal kluczowe dla wygranej Pacers.

Po pudle Jamesa Pacers wzięli timeout. West dostał piłkę z boku, wszyscy spodziewali się hand-offu do Turnera, a tu West nagle… odpalił za trzy. I trafił! Jakoś nie chce mi się wierzyć, że to nie była ustawiona zagrywka, bo David West nie jest graczem, który oddałby taki rzut łamiąc zagrywkę. Była to 4 trójka Westa w sezonie.

Heat stracili w końcówce mnóstwo czasu na zegarze. Nie zdecydowali się na faulowanie George’a i po długiej, ale nieskutecznej akcji Pacers zostało 14 sekund. Kolejna akcja Heat była za długa, ale dała punkty. Nieskuteczny dzisiaj Bosh tym razem trafił z dystansu. Miami szybko posłało na linię George’a Hilla – trafiającego 83% z linii w tym sezonie. Ale mający słaby dzień Hill zawiódł i spudłował oba rzuty. To otworzyło wielką szansę dla Heat.

No issue with the final Heat play. Good design, decent look, fantastic close-out from Hibbert. Not some massive error by the Heat/Spo.

— Zach Lowe (@ZachLowe_NBA) marzec 27, 2014

Dokładnie tak jak napisał Zach Lowe, ostatnia akcja była dobrze pomyślana, ale obrona Indiany też się spisała wzorowo. Jednak moim zdaniem taka akcja nie była dla Bosha. Ok, trafił przed chwilą, ale jednak w tym meczu mu nie szło i zwyczajnie zabrakło mu czasu. Hibbert zrobił dobrą robotę i rzut Chrisa skończył się air-ballem.

W podobnej sytuacji musieli bronić Pacers w poprzednich finałach konferencji, w Game 1. Wtedy zabrakło na parkiecie Roya Hibberta. Teraz Frank Vogel takiego błędu nie popełnił i Hibbert był kluczowy w wybronieniu tej akcji.

Indiana wcale nie zdominowała rywali w pomalowanym, gdzie był remis 30-30, podobnie jak na tablicach. Tam było 37-37. Pacers trafili 7/14 za trzy, przy 6/19 Heat. Wymusili też 18 strat, dzięki czemu mogli oddać 20 (!!!) rzutów więcej. I mimo słabszej skuteczności udało się wygrać. To był moim zdaniem czynnik absolutnie kluczowy. Heat 83 – 84 Pacers.

Uff, dzięki, że wytrwaliście. To była długa noc, nie spałem od 20 godzin, jadąc na samej herbacie. Za wszystkie niedociągnięcia przepraszam. Dla takiego meczu warto było zarwać nockę i na pewno nie jestem jedynym, który po takiej dawce emocji nie umiał zasnąć. Na koniec życzę sobie i wam – oby do tych „ewentualnych” finałów konferencji jednak doszło i żebyśmy dostali serię, którą zapamiętamy na lata. Nikt się nie obrazi na kilka takich meczów jak ten.

Na kogo byście postawili? Jednak Heat pójdą po swój three-peat czy może Pacers będą kontynuować swoją wspinaczkę w górę? Ja na chwilę obecną stawiałbym na Pacers w 7 meczach, a przewaga parkietu okaże się decydująca.