Spurs pewnie wygrywają w Indianapolis, Pacers tracą prowadzenie na Wschodzie

Dysproporcja pomiędzy dyspozycją numeru 1 na Zachodzie i (ówczesnego) numeru 1 na Wschodzie była wczoraj porażająca. Pacers w niczym nie przypominali drużyny, która zachwycała nas na początku sezonu, a Spurs z łatwościa wykorzystali ich wszystkie błędy by zanotować 58 wygraną w sezonie zasadniczym (i 18 z rzędu).

Najlepszym graczem gości był Tony Parker, który na przestrzeni całego meczu uzbierał 22 punkty (10/18 z gry) i 4 asysty przy zaledwie 1 stracie. Wśród pokonanych na wyróżnienie zasłużył praktycznie tylko Rasual Butler, który powinien otrzymać więcej minut w kolejnych meczach.

Wnioski ze spotkania

• Ofensywa Spurs i Pacers wyglądały jakby pochodziły z zupełnie innych lig. Gracze Popovicha dzielili się piłką, w każdej akcji mieli kilka możliwych alternatyw i cały czas dbali o zachowanie odpowiednich odległości między zawodnikami rozciągając tym samym defensywę. Tymczasem miejscowi w praktycznie każdej akcji wyglądali na zagubionych. Potrzebowali po blisko 10 sekund za każdym razem by w ogóle wejść w ofensywną zagrywkę, a ta i tak zwykle kończyła się na indywidualnym zagraniu George’a (świetnie pilnowany przez Leonarda), Stephensona (także dobrze – przez Greena), Hibberta (swoje trafił, ale potrzebował aż 13 prób) lub Westa (nieskuteczny i pozbawiony pewności siebie). O tym jak zdesperowany w ataku jest ostatnio zespół z Indianapolis niech świadczy fakt, że miejscowi komentatorzy cieszyli się nawet po niecelnym rzucie jeżeli ten tylko był wynikiem dobrej akcji…
• Tony Parker zagrał dobrze praktycznie tylko w pierwszej połowie, a i tak to wystarczyło by być MVP spotkania. Trafiał wtedy praktycznie wszystko, a biedny George Hill (prywatnie kolega Francuza) raz za razem trafiał na zasłonę. Gdy w końcu Parker przestał trafiać to a) było już za późno i b) do gry włączyli się pozostali gracze Spurs.
• Wśród nich na szczególne wyróżnienie zasłużył Boris Diaw, który znów był prawdziwym spoiwem w ataku. Nie tylko trafiał (5/8 z gry, 2/4 z dystansu, 2/2 z linii), ale też zbierał (4) i asystował (4). Szczególnie piękne było odegranie po tym jak Kawhi Leonard ściął akcję i zakończył ją wsadem.
• Co jeszcze robiło różnicę? Ofensywne zbiórki. Choć z przebiegu meczu bardziej w pamięć zapadły mi powtarzane akcje Pacers (często po dobrej akcji w obronie SAS kończyli akcję brakiem zbiórki, stratą lub faulem), to w protokole możemy zobaczyć 15-7 na korzyść Spurs. To gigantyczna różnica, zwłaszcza biorąc pod uwagę to, że gracze z Indy lubili się szczycić swoją grą w obronie. Praktycznie każdy skrzydłowy gości zaliczył minimum 2 zbiórki na atakowanej desce (Duncan, Leonard, Splitter, Diaw i Ayres). To wszystko zaowocowało nie tylko aż 11 rzutami z gry więcej (80 do 69), ale także obniżało i tak już niskie morale drużyny Vogela.
• Przy okazji morale – zespół z problemami nie może sobie pozwalać na wracanie do obrony truchtem. Kilka razy Spurs udało się to wykorzystać (w sumie 9 punktów w kontrze, przy równym 0 Pacers), a wiadomo że nie ma prostszych punktów niż te w szybkim ataku.
• Tak jak wspomniałem na wstępie praktycznie jedynym jasnym punktem w zespole miejscowych był Rasual Butler. 34-letni weteran zagrał wczoraj 22 minuty ponieważ, po prostu mu zależało. Grał dobrze nie tylko w obronie (słowa pochwały zwłaszcza za pilnowanie Belinelliego), ale również dokładał swoje w ataku (2/3 z gry). Nie zdziwię się jeżeli w najbliższych dniach zabierze sporo minut Evana Turnera.
• Przebłyski, ale tylko przebłyski dobrej gry miał Lance Stephenson, który momentami wyglądał jak jedyny gracz Pacers chcący to spotkanie wygrać. Pewność siebie nigdy nie była jego problemem i osobiście dziwię się Vogelowi, że dał mu tylko 28 minut gry i nie próbował np. zagrać niską piątką z Georgem na PF.
• Na drugim skraju skali pewności jest zaś David West, który bał się wczoraj rzucać, a gdy mimo wszystko udawało mu się wyrwać w powietrzę obrońcę i go minąć to zamiast jak to miał w swoim zwyczaju ostro atakować obręcz, kończył akcję zerwanym rzutem a’la floater.
• Kto by pomyślał jeszcze 2-3 miesiące temu, że Spurs wygrają mecz w Indianapolis przy łącznie 7/23 z gry tercetu Duncan – Ginobili – Belinelli.
• By nie kończyć negatywną uwagą – Tim Duncan wyprzedził po tym meczu Patricka Ewinga i zajmuje teraz 19-te miejsce na liście najlepszych strzelców w historii NBA.

Filmowe podsumowanie spotkania

Boxscore

Spurs: Duncan 9 (6zb), Leonard 13 (11zb), Splitter 9 (6zb), Parker 22, Green 5, a także Diaw 14, Daye 0, Ayres 6, Mills 10, Joseph 2, Belinelli 7, Ginobili 6

Pacers: West 7 (8zb), George 16 (6zb, 5ast), Hibbert 15 (7zb), Hill 7, Stephenson 15, a także Allen 2, Scola 2, Turner 0, Copeland 0, Hill 0, Mahinmi 2, Sloan 4, Butler 7