Spurs zdominowali strefę podkoszową i zdecydowanie wygrali G1

Od pierwszych minut G1 trener Scott Brooks musiał podejmować trudne decyzje. Zaczął od tego, że w podstawowym składzie wystawił po raz pierwszy w tym sezonie Nicka Collisona. Później wielokrotnie jeszcze rotował składem by znaleźć odpowiedni balans pomiędzy obroną i atakiem, ale ostatecznie musiał uznać zdecydowaną wyższość Spurs.

Wnioski ze spotkania

• Brooks miał na dzisiejszy poranek przygotowane trzy warianty. Pierwszym była gra wysoką piątką i trzema zawodnikami bez większego wpływu na ofensywę (Perkins, Collison i Sefolosha). Tak rozpoczął mecz i wkrótce musiał się z tego ustawienia wycofywać ponieważ SAS za bardzo mogli się koncentrować na pilnowaniu Duranta i Westbrooka przez co zdecydowanie lepiej rozpoczęli mecz. Drugim wariantem było obniżenie składu, utrzymanie jednego klasycznego podkoszowego i obok niego Duranta na PF. To też nie zadziałało ponieważ Spurs „ustali” te fragmenty radząc sobie z nietypowymi matchupami na bronionej połowie i zupełnie dominując strefę podkoszową w ataku (to wówczas uzyskali nawet 15 oczek przewagi). Trzecim w końcu – najbardziej efektywnym – pomysłem było granie jednocześnie Perkinsem/Adamsem i Collisonem do spółki z Durantem, Westbrookiem i Fisherem (świetny mecz, 4/6 z dystansu, 16 punktów) lub Jacksonem. Grając takim ustawieniem Thunder mieli najlepszy współczynnik obrony do ataku i moim zdaniem zobaczymy więcej takiego grania w G2. Najbardziej na tym wszystkim powinien ucierpieć Sefolosha, którego minuty (o ile nagle nie wybuchnie formą Parker) powinny zostać jeszcze bardziej ścięte w tej serii (wczoraj grał tylko 16).
• Ojcem sukcesów Spurs w pierwszej połowie był Tim Duncan. 38-letni podkoszowy wykorzystał absencję Ibaki do maksimum. Za każdym razem gdy znajdował się na nim niższy rywal „brał go na plecy” i szedł w stronę obręczy. Jeżeli dołożymy do tego jeszcze kilka trafień z półdystansu i wymuszanie przewinień to mamy obraz jak zdobył swoje 27 punktów (z czego 21 w pierwszych dwóch kwartach). Po zmianie stron weteran zdecydowanie wyhamował dzięki dobrej obronie Perkinsa, a połączenie tego z bardzo mocnym obniżeniem składu przez Brooksa sprawiło, że w całym meczu zagrał zaledwie 29 minut. Wiecie co? To świetna wiadomość dla kibiców SAS. Nie dość, że był najlepszym graczem gospodarzy, to jeszcze specjalnie się nie przemęczył.
• Pojedynek Kevina Duranta z Kawhi Leonardem nie zawiódł. MVP bieżącego sezonu świetnie rozpoczął mecz trafiając rzut za rzutem, ale wkrótce zaczęło się na nim odbijać to, że bez Ibaki musiał wziąć na swoje barki zdecydowanie więcej obowiązków defensywnych (zwłaszcza przepychanie się z wysokimi). Ostatecznie zakończył mecz z 28 puktami, 9 zbiórkami, 5 asystami, 6 stratami i 1 faulem technicznym po tym jak sfrustrowany po odgwizdanym (wątpliwym – o tym niżej) faulu machnął ręką i powiedział coś pod nosem (straszne, nie?). Leonard tymczasem znów pokazał się z jak najlepszej strony. Nie był co prawda bezbłędny (dwa razy zbyt mocno pomagał kolegom zostawiając niepilnowanego KD na obwodzie), ale ogólnie spisywał się bardzo dobrze w obronie (3 przechwyty, 1 blok). To co miało jeszcze większe znaczenie to jego wkład w atak. Uzbierał 16 oczek zaliczając dwie akcje meczu 1) w kontrze przepchnął Jacksona i wepchnął piłkę do kosza, 2) minął Duranta i obracając się i unikając Adamsa wkręcił mu piłkę pod ręką.

• Nie podobało mi się to jak ten mecz był sędziowany. Nie jest tak, że któraś drużyna była faworyzowana – bardziej, że arbitrzy popełniali błędy w obie strony. Zbyt często odgwizdywane były kontrowersyjne faule (brak faulu w ataku Butlera taranującego Ginobiliego, wspomniany faul Duranta czy akcja 2+1 Westbrooka gdy przemknął obok obrońców SAS). Na tym etapie sezonu sędziowie muszą być bardziej skoncentrowani i powinni pozwalać na trochę więcej kontaktu – tym bardziej, że nawet przez moment nie było podejrzeń o jakąś specjalną złośliwość z którejś ze strony.
• Zmiennicy Thunder zdobyli więcej punktów niż rezerwowi Spurs. Przeczytajcie to jeszcze raz. Fisher, Jackson, Butler i spółka w sumie uzbierali 47 punktów przy 43 Spurs prowadzonych przez Ginobiliego (18) i Diawa (9, dostał palcem w oko od Adamsa na początku meczu – czemu nikogo to nie dziwi?).
• Podobało mi się to, że Popovich wyciągnął lekcję z RS i do pilnowania Reggiego Jacksona wyznaczał wyższych obrońców niż Parker czy Mills. Rezerwowy rozgrywający Thunder miał przez to zdecydowanie więcej problemów z osiąganiem pozycji rzutowych i choć skończył mecz z 13 oczkami (6/11 z gry) to nie może zaliczyć go do udanych.

• Po Tonym Parkerze nie było widać specjalnego śladu urazu, ale nie był tak agresywny jak w pierwszych dwóch seriach. Dzisiaj to nie było jeszcze tak potrzebne, ale w kolejnych meczach może być i to bardzo.
• Dwaj X-Factorzy Spurs – Ginobili i Green. Pierwszy trafił 3/4 z dystansu, drugi 4/5 i dzięki temu miejscowi mieli aż 52.8% skuteczności zza łuku w całym meczu przy 44.4% (12/27, też dobrze) Thunder.
• Tak wiele prób z dystansu nie było im potrzebne, ponieważ – jak pisałem – zdominowali strefę podkoszową. Zdobyli tam aż 66 punktów (!) przy zaledwie 32 Thunder.
• Inna istotna statysyka – SAS mieli więcej punktów w szybkim ataku niż OKC (16 do 11). To bardzo, bardzo ważna rzecz dla San Antonio by odcinać możliwość kontrowania Westbrookowi i Durantowi – wczoraj się to udało.
• No i na końcu – Spurs trafili 57.5% rzutów z gry. Pięćdziesiąt siedem i pół. Na poziomie playoff to absolutny kosmos i teraz Scott Brooks musi szybko znaleźć sposób jak ich spowolnić bo nie wygra tej serii tracąc 120 punktów na mecz.
• Co G1 oznacza dla przebiegu całej serii? Po pierwsze – wydaje mi się, że trener OKC wie już, że nie może grać niskim składem bo Spurs będą to potrafili wykorzystać pod koszem. Po drugie – Thunder muszą znaleźć jakiś sposób na swoją ofensywę w pomalowanym bo samymi długimi rzutami tej serii nie wygrają, a jedynie Westbrook agresywnie atakował obręcz (duże brawa dla SAS – bo skutecznie zapychali „trumnę”). Po trzecie w końcu – drużyna z San Antonio zrobiła to co miała zrobić i cały wysiłek z G1 nie będzie miał znaczenia, jeżeli nie powtórzą go w G2. Jeżeli się uda, to powinno już być z górki (choć pamiętam WCF 2012).

Filmowe podsumowanie spotkania

Boxscore

Thunder: Collison 0, Durant 28 (9zb, 5ast), Perkins 5 (9zb), Westbrook 25 (5zb, 7ast), Sefolosha 0, a także Jones 3, Butler 9, Adams 4, Jackson 13, Fisher 16, Lamb 2, Roberson 0

Spurs: Duncan 27 (7zb), Leonard 16 (6zb), Splitter 6 (8zb), Parker 14 (12ast), Green 16, a także Baynes 2, Bonner 0, Diaw 9, Ayres 0, Mills 5, Joseph 4, Ginobili 18, Belinelli 5