Powrót Ibaki, Thunder znów są w grze

Gdy Thunder ogłaszali, że Serge Ibaka już nie zagra w tym sezonie, gracze Spurs byli sceptyczni. Przypuszczali, że to tylko zasłona dymna i Hiszpan z pewnością pojawi się w trakcie serii by „zbawić” zespół. Cóż z tego, że się spodziewali, skoro i tak nie potrafili się na to odpowiednio przygotować?

Wnioski ze spotkania

• Scott Brooks przed pierwszym gwizdkiem dokonał dwóch istotnych korekt. Pierwszą – nie wynikającą raczej z analizy G1 i G2 było wstawienie do podstawowego składu Serge’a Ibaki. Drugą, która jest już zasługą szkoleniowca (albo dziennikarzy, którzy cały czas o tym pisali) było przesunięcie do S5 Reggiego Jacksona. Te dwie zmiany sprawiły, że gospodarze mieli na parkiecie swoje najlepsze zestawienie jeżeli się weźmie łącznie pod uwagę obronę i atak oraz możliwości atletyczne by dobrze rozpocząć mecz.
• To było widać od razu. Oczywiście, „kontuzjowany” Ibaka (czasami przez moment kulał i widać było na jego twarzy grymas bólu) trafił pierwsze pięć rzutów z gry, ale to nie w ataku wykonywał najważniejszą pracę. Robił to pod swoim koszem – blokując (4), zbierając (7) i ogólnie zmuszając zawodników Spurs do zmiany swoich pomysłów na akcje. Tych akcji, które wychodziły im w pierwszych dwóch meczach. Wówczas, po minięciu swojego obrońcy pod obręczą nie było już nikogo, którego powinni się obawiać. Wczoraj był już Ibaka, a najboleśniej odczuł to bodaj Tony Parker.

• Francuz (sam miał/ma problemy z kontuzją) nie przypominał siebie samego, albo inaczej – przypominał siebie samego, ale w seriach ze zdrowymi i zmotywowanymi Thunder. Co może niektórych zaskoczyć – wczoraj nawet minuty od Brooksa nie dostał Thabo Sefolosha uznawany za najlepszego obwodowego obrońcę OKC (to samo spotkało Collisona). Nie musiał. Westbrook przy pomocy rotujących podkoszowych, a także zmieniających go od czasu do czasu Jacksona i Fishera był w stanie zatrzymać go na 4/13 z gry i takiej samej ilości asyst jak i strat (po 4). Spodziewam się, że na G4 Parker wyjdzie już z zupełnie innym nastawieniem.
• Ponownie, nie podobała mi się praca sędziów w tym meczu. Z jednej strony omal nie wyrzucili z boiska Kendricka Perkinsa, który po 8 minutach meczu miał na koncie już 3 faule (w dwa z rzędu po wątpliwych faulach w ataku – tzn. faule były, ale takie, które zwykle są odpuszczane – przytrzymanie obrońcy i delikatnie ruszająca się zasłona), z drugiej gwizdali za każdym razem gdy Durant lub Westbrook zbliżał się do kosza (obaj po 8 oddanych (i trafionych) rzutów wolnych).
• Spurs mimo wszystkich problemów długo utrzymywali się w grze dzięki dyspozycji Manu Ginobiliego. Argentyńczyk w całym meczu trafił 8/13 z gry (6/9 z dystansu) i skończył zawody z 23 punktami, ale tego meczu nie mógł wygrać sam. Poza nim gracze SAS trafili tylko 6/16 za trzy (mimo tego, że przynajmniej jeszcze 3-4 rzuty były z czystych pozycji – Leonarda i Diawa). To zrobiło różnicę.

• Co ciekawe, obie drużyny miały w drugiej połowie problem z przełamaniem 4-7 punktowej przewagi. Za każdym, gdy Spurs udawało się nabrać trochę rytmu, to albo pudłowali po dobrej akcji, albo notowali stratę (16 w całym meczu), albo pozwalali Thunder na ofensywną zbiórkę (15). Z drugiej strony aż do trafienia za trzy Butlera (ostatecznie przytrzymała prowadzenie > 10 oczek, które spadło dopiero w ostatnich minutach) OKC nie potrafili utrzymać nerwów na wodzy i szybciej zabić nadziei gości.
• Nie wiem czy decyzja o trzymaniu tak długo na boisku Ibaki w czwartej kwarcie nie ugryzie Brooksa w tyłek. Skrzydłowy zagrał 30 minut, z czego przynajmniej 4-5, gdy Durant i Westbrook już odpoczywali, a na boisku pojawili się głębocy zmiennicy. W tej serii już do końca będziemy grali co drugi dzień. Jeżeli teraz pojawi się opuchlizna i dodatkowy ból to będzie wielki problem, a każdy mecz bez Ibaki w składzie może się kończyć tak jak G1 i G2.
• Czy Spurs powinni się już obawiać powtórki z 2012 roku? Tak, ale w pozytywnym sensie. To wciąż oni mają przewagę w tej serii. Dodatkowo wiedzą z kim się mierzą bo przechodzili już tą drogą. W zasadzie można powiedzieć, że Thunder zagrali blisko maksimum swoich obecnych możliwości. Spurs tymczasem ten mecz po prostu zawalili (dziwne, niewymuszone straty, słaba gra w ataku i tragiczna w obronie). Mimo to, ostateczny rezultat nie był tak zły, a w zasadzie w trzeciej kwarcie dobrze dysponowany zespół Popovicha powinien był wyjść na prowadzenie.

• Czego powinniśmy się spodziewać przed G4?
  • 1) Agresywnego Parkera (Pop musi mu przypomnieć to co powtarzał w serii z Mavs – ma być agresywny i jeżeli oznacza to 25 rzutów, to niech tak będzie)
  • 2) Lepszej gry Spurs na desce – tak jak OKC ponawiali akcję raz za razem po pudłach musi wściec każdego w obozie Spurs
  • 3) Więcej minut dla Splittera – dzisiaj Brazylijczyk zagrał prawie tyle samo co Baynes, chcę go widzieć więcej, ale wszystko zależy od niego samego bo wczoraj był nieobecny.
• Co z drugiej strony?
  • 1) Lamb kradnący minuty Butlera
  • 2) Adams robiący to samo z Perkinsem (zarówno Lamb jak i Adams są młodsi, bardziej atletyczni i prezentują się ostatnio bardzo dobrze)
  • 3) Brooks w końcu przetestowany jeżeli chodzi o rotację i zmienników (wczoraj rezerwy SAS poza Manu mu nie przeszkadzały i nie miał specjalnych problemów w matchupach – np. Diaw odpalił 3 trójki gdy pilnował go Durant podczas gdy z łatwością mógł go ogrywać w post-up)
• Statystyki spotkania:
  • Zbiórki: 52 – 36 na korzyść Thunder
  • Rzuty wolne: 26/31 przy 15/16 Spurs
  • Bloki: 10 – 2 (w tym po 4 Ibaki i Adamsa)
  • Punkty w pomalowanym: 46 – 40
  • Punkty w szybkim ataku: 12 – 2

Boxscore

Thunder: Ibaka 15 (7zb), Durant 25 (10zb), Perkins 4, Westbrook 26 (8zb, 7ast), Jackson 15 (5ast), a także Jones 0, Butler 5, Adams 7 (9zb), Thabeet 0, Fisher 3 (5zb), Lamb 6

Spurs: Duncan 16 (8zb), Leonard 10, Splitter 4 (8zb), Parker 9, Green 8, a także Baynes 5, Bonner 0, Diaw 6 (6zb, 6ast), Ayres 2, Mills 3, Joseph 5, Ginobili 23, Belinelli 6