Fenomenalny Westbrook poprowadził Thunder, w serii mamy remis

To był mecz, który powinien zamknąć usta wszystkim krytykom Russella Westbrooka. Pod nieobecność wciąż kontuzjowanego Derricka Rose’a w lidze nie ma po prostu drugiego tak wybuchowego rozgrywającego, który grając cały czas na pełnej prędkości może wykręcić 40 punktów, 10 asyst, 5 zbiórek i 5 przechwytów. 

Wnioski ze spotkania

• Spurs dobrze rozpoczęli mecz, po kilku minutach prowadzili 8-0 (dwie trójki Leonarda) i wydawało się, że ten mecz będzie miał inny przebieg niż G3. Miał, ale na niekorzyść dla drużyny z San Antonio. Po kilku minutach Thunder opanowali nerwy i zaczęli znów przypominać drużynę, której musi się obawiać cała liga. Nie przeszkodziła im nawet kontuzja Reggiego Jacksona (mocno skręcił nogę, później powrócił do gry, ale będzie mocno obolały przed G5). W kilka minut zbudowali dwucyfrową przewagę i do szatni udali się prowadząc 58 – 43. To był ostatni dzwonek SAS w tym meczu. Widząc bezradność i katastrofalnie słabą grę swoich podstawowych graczy Popovich wpuścił głębokie rezerwy już w połowie trzeciej kwarty. Nie był to jeszcze rzucony biały ręcznik, ponieważ Joseph, Diaw i spółka zmusili OKC do wzmożenia wysiłków. Ostatecznie jednak musieli oznać ich wyższość i przed powrotem do San Antonio mamy 2-2.
• Tak jak wspomniałem we wstępie – Russell Westbrook był fenomenalny. Nawet komentatorzy wspominali, że to mógł być jego najlepszy występ w karierze (miał podobne w RS, ale tutaj mówimy o WCF). Jedną rzeczą jest to, że gdy trafi raz z wyskoku to nie można go już zatrzymać (jak doskoczysz to cię minie albo wymusi faul), drugą to, że jednocześnie jest niesamowitym obrońcą. W defensywie bazuje przede wszystkim na swoich możliwościach fizycznych, ale widać u niego również postęp w analizowaniu gry. Bardzo dobrze pracuje na nogach, nie daje się minąć, a skoczność i długie ręce sprawiają, że nie ma dla niego straconych piłek.

• Innym problemem Spurs było to, że w momencie gdy Thunder zaczęli budować przewagę, wiatr w żagle chwycił Kevin Durant. Momentami znów przypominał Nowitzkiego z najlepszych czasów trafiając z jednej nogi i jumpery przez wyciągnięte ręce obrońców (zanim spudłował ostatnie 7 rzutów miał 11/15 z gry). Leonard wykonuje na nim niesamowitą pracę, ale okresami trzeba po prostu spuścić głowę i pobiec na drugą połowę – nic nie można zrobić przeciwko tak dobremu strzelcowi.
• Serge Ibaka nie zagrał tak dobrze jak w G3 (może jednak zmęczenie dało się trochę we znaki). Mimo to był jednak kluczowym graczem obrony. Zaliczył 3 bloki (8 całej drużyny Thunder), wymusił kilka strat Spurs (nawet jeżeli nie bezpośrednio to przez grożenie blokiem sprawiał, że goście zaczynali się gubić i oddawać piłkę nie spodziewającym się tego partnerom) i dołożył 9 punktów – więcej od niego Brooks nie musi wymagać.
• Defensywne combo Perkins – Adams od dwóch spotkań działa jak naoliwiona maszyna. W modzie jest zachwalanie młodszego podkoszowego, ale trzeba też docenić to co robi weteran. Nie tylko dyryguje obroną (w G3 miał założony mikrofon i oglądając można było usłyszeć, że krzyczy jak Garnett za najlepszych czasów), ale również wspiera i motywuje swoich kolegów z ławki. Razem z Fisherem jest dwójką asystentów trenera na ławce rezerwowych.
• Dobra, wiem że na to czekacie. Czy Spurs powinni się już obawiać? Tak. Bardzo? Bardzo. Przede wszystkim w drugim meczu z rzędu wyglądali jak emeryci na tle młodych, szybkich i zdecydowanych graczy Thunder. Przegrali wszystkie statystyki, w których obrazuje się większa determinacja (o statystykach więcej będzie jeszcze niżej). Osobiście nie martwi mnie tak bardzo defensywa (robiła błędy, ale wiele razy OKC trafiali z bardzo trudnych pozycji), ale przede wszystkim atak. Drużyna Scotta Brooksa napędzała się właśnie ze swojej obrony. Wymuszała wiele kosztownych strat i nie pozwalała SAS na tak przez nich lubiane dzielenie się piłką. W pewnym momencie gracze Popovicha wyglądali wręcz jak sparaliżowani. Tak bali się kolejnej straty, że zamiast podawać, forsowali akcje 1 na 1. To absolutne zaprzeczenie filozofii Popovicha. Mało tego, grali dokładnie to czego życzyli sobie miejscowi. Nie było dograń w low-post do Duncana i Splittera (TD przebudził się trochę jedynie na moment wymuszając faule w kolejnych akcjach). Nie było oczekiwanej ilości ścięć Parkera i Ginobiliego. Nie było w końcu trójek Greena i pozycji dla Belinelliego. Zamiast tego mieliśmy rzuty z dystansu Diawa (2/6, a był efektywny pod koszem, gdy tylko tego chciał) i Millsa (0/5) + całą masę rwanych akcji Leonarda, Greena i Ginobiliego.

Ps. Tak, w akcji powyżej powinna być strata Thunder (Westbrook był dwiema nogami na aucie, gdy wybijał piłkę Parkerowi) – ale tak wyglądali OKC w obronie.

• Czy kibice SAS mają jakieś pozytywy po tym meczu? Tak – dwa. Pierwszym jest postawa Cory’ego Josepha, który nie tylko lepiej prezentował się w obronie (to już znamy), ale także dobrze grał w ataku zaliczając przy tym wsad meczu na Ibace. Drugim jest natomiast fakt, że Brooks znowu dał swoim starterom w kość trzymając ich praktycznie do ostatnich dwóch minut na parkiecie (Westbrook – 45, Durant – 41, Ibaka – 35). To nie jest tak, że OKC nagle zabraknie paliwa w G5. Są młodzi i nie odczuwają tak bardzo zmęczenia, ale na jakimś poziomie może to mieć wpływ (np. przy wyrównanym meczu w końcówce czwartej kwarty).

• Trochę słabo to wygląda, jeżeli głównej szansy Spurs trzeba upatrywać w zmęczeniu i ewentualnych kontuzjach rywali, ale niestety taka jest prawda. Potwierdza się to o czym pisałem przez cały sezon. Najlepsi Thunder są poza zasięgiem Spurs. Pamiętajmy jednak jeszcze o jednym. SAS wciąż mają przewagę parkietu. Jeżeli obie drużyny wygrają wszystko na swoim parkiecie do końca rundy to awansuje San Antonio. W AT&T Center nie będzie tak głośno jak w Chesapeake Energy Arena, ale to miejsce gdzie z pewnością lepiej zagrają zmiennicy Popovicha. Ich produktywności i przewagi nad zmiennikami Brooksa bardzo brakowało w G3 i G4.
• Statystyki:
  • Punkty w szybkim ataku: 21 – o (!) na korzyść Thunder
  • Punkty w pomalowanym: 44 – 36
  • Straty, punkty stracone po stratach: 7 i 11 OKC przy odpowiednio 13 i 21
  • Asysty: 22 – 17
  • Rzuty z dystansu:7/16 do 9/27 SAS (warto zwrócić uwagę na ilość oddanych rzutów)
  • Rzuty wolne: 21/31 przy 17/22 Spurs

Boxscore

Thunder: Duncan 9 (6zb), Leonard 10 (5zb), Splitter 3, Parker 14, Green 3, a także Baynes 2, Bonner 8, Diaw 14 (10zb), Ayres 2, Mills 4, Joseph 11, Ginobili 5, Belinelli 7 (5zb)

Spurs: Ibaka 9 (7zb), Durant 31 (5zb, 5ast), Perkins 2 (10zb), Westbrook 40 (5zb, 10ast, 5prz), Jackson 3, a także Collison 0, Jones 2, Butler 4, Adams 4 (6zb), Fisher 3, Lamb 7