Podsumowanie I rundy play off: Memphis Grizzlies 4-1 Portland Trail Blazers

Przebieg serii:

Lordam: Już przed rozpoczęciem tej serii przepowiadaliśmy z Wojtkiem, że dla Blazers będzie to bardzo trudna rywalizacja. W sezonie regularnym Portland przegrało wszystkie 4 spotkania i niewiele wskazywało na inne rozstrzygnięcie w play offach. W pierwszych dwóch spotkaniach tercet Tony Allen-Courtney Lee-Mike Conley dosłownie miażdżył obwód Blazers. Ani Lillard, ani tym bardziej McCollum nie potrafili wejść dobrze w mecz. Obydwa spotkania były stosunkowo pewnie wygrane przez Miśki. Niestety dla nich w wygranym trzecim spotkaniu kontuzji twarzy doznał ich chyba najważniejszy element układanki czyli Mike Conley. W game4 Memphis podeszli do spotkania bez swojego rozgrywającego i od razu było widać świetną grę Lillarda i McColluma. Wyraźnie widać jak jeden 'drobny’ element burzy cała koncepcję gry. W game5 pomimo absencji Conley’a stery gry przejęli Zach Randolph i Marc Gasol, którzy doprowadzili Grizzlies do 4 zwycięstwa i wyeliminowali Blazers. Teraz najważniejsze dla Mike’a Joergera jest zdrowie Mike’a.

Woy: Niestety seria niczym mnie nie zaskoczyła, spodziewałem się takiej a nie innej rywalizacji , zwracając uwagę na fatalny stan zdrowia kluczowych graczy Blazers (Matthews odpadł, Afflalo wrócił w połowie serii, Aldridge grał nieskutecznie ze złamanym kciukiem, a Batum też walczył z osobnymi dolegliwościami). Niestety, cudu nie było. Grizzlies byli przygotowani w 100% na swojego przeciwnika i tylko uraz Mike’a Conley’a podciął im lekko skrzydła/łapy. Wynik z sezonu zasadczniego praktycznie się powtórzył.

Kluczowy czynnik zwycięstwa:

Lordam: Defensywa Grizzlies, która nie pozostawiła Blazers żadnych złudzeń. Ktoś powie, że Blazers grało słabo przez absencję Wesa Matthewsa, ale mało kto pamięta, że Miśki wygrały wszystkie 4 spotkania w RS. Pod względem match-upów Grizzlies byli dla Portland najgorszym możliwym wyborem. Randolph świetnie neutralizował Aldridge’a zmuszając go do contestowanych rzutów z dystansu, ze względu na swoją siłę fizyczną nie pozwalał LMA dostawać się bliżej kosza, niż na odległość 4-5 metrów. Dodatkowo momentami Blazers byli za słabi pod koszem, nie mieli mięsa do przepychania się jak chociażby Kosta Koufus. No i w końcu obwód Grizzlies, który w defensywie spisywał się idealnie. Conley zdecydowanie górował nad Lillardem, a o rywalizacji Lee-Allen vs McCollum nie ma co wspominać, bo gdyby nie game 4-5 to rzucający Blazers miałby skuteczność z gry na poziomie 20%.

Woy: Niestety znów możemy powiedzieć, przewidzieliśmy taki a nie inny obrót sprawy. Mało zróżnicowany atak Blazers, brak strzelca – Matthewsa oraz małe możliwości rotacji na obwodzie Terry’ego Stottsa nie dawały szans Portland na zwycięstwo w serii. Blazers obok Mavs byli najbardziej zawodzącą ekipą pierwszej rundy i teraz przyszedł czas na rachunek sumienia oraz zadanie sobie pytania przez Management „co dalej?”. Największy upgrade gwarantowali drużynie z Memphis obwodowi. Conley-Lee-Allen nie tylko zdobywali punkty, ale również zniszczyli – zwłaszcza w dwóch pierwszych meczach – Lillarda, McColluma i Batuma (walczyli z nimi , bazując na przewadze fizycznej -> Tony Allen i Courtney Lee wybili wygraną z głowy młodego McColluma)…Doświadczenie play offowe znów dało znać o sobie , a poprzednie potyczki z Thunder, Clippers i Spurs pracowały na wynik serii dla Memphis.

Zaskoczenie in plus:

Lordam: Beno Udrih, zawsze doceniałem słoweńskiego rozgrywającego, ale w pierwszych meczach spisywał się świetnie. Rzucał z półdystansu, rolował po zasłonach, po prostu był idealnym back-upem dla Conley’a. Ciężko znaleźć inne pozytywne zaskoczenie ponieważ Grizzlies zrobili wszystko to czego od nich oczekiwałem.

Woy: C.J. McCollum w ostatnim meczu. Po cichu (w zapowiedziach) liczyłem na niego i myślałem, że eksploduje – w dobrym sensie. Szkoda, że tak późno, ale myślę, że play off dla niego to świetne doświadczenie, na przyszłość. Miejmy nadzieję, że dalej będzie się rozwijał i zyska większe minuty w rotacji trenera Blazers. 

Zaskoczenie in minus:

Lordam: Damian Lillard i LaMarcus Aldridge. Mam świadomość, że trafili najgorzej jak mogli. Lillard był zajechany sezonem zasadniczym, a już w PO rywalizacją z Conley’em, a Aldridge gra pomimo kontuzji lewego kciuka, a przepychanie się z Niedźwiedziem Z-Bo nie należy do przyjemności, ale od graczy formatu All Star oczekuje się czegoś więcej. Może nie można mieć do nich zastrzeżeń, ale nie zrobili niczego niezwykłego w tej rywalizacji. Aldridge już pokazywał, że dla niego spotkanie na poziomie 30-10 to nie problem, a ile takich spotkań ujrzeliśmy? No właśnie…

Woy: Damian Lillard, absolutnie zdominowany w dwóch pierwszych meczach serii przez Mike’a Conley’a. Śledząc mecze Blazers od okresu Meczu Gwiazd, przyznam, że Lillard (może za bardzo eksploatowany?) tracił w moich oczach oraz raził nieskutecznością czy złą selekcją rzutową. Warto się zastanowić (gracz jak i trener) co zrobić by za rok wrócił do play off w lepszej formie, na większej świeżości oraz – ważne – z bardziej zbalansowanym składem. Blazers nie mogą wszystkiego w ataku zrzucać na barki pary Lillard-Aldridge. LMA jest w moim odczuciu usprawiedliwiony, gdyż połowę sezonu grał ze złamanym kciukiem. Ukłon w jego stronę!

Co dalej?:

Lordam: Memphis muszą się modlić o gotowość Conley’a na game1 z Warriors. Bez Mike’a będzie bardzo trudno Miśkom pokonać faworyzowanych Wojowników. Jeżeli Conley wróci sądzę, że będzie czekała nas jedna z najciekawszych rywalizacji tych play-off. Żaden z zespołów nie jest przemęczony pierwszą rundą i miejmy nadzieję, że zaprezentują nam świetną rywalizację. Co z Blazers? Coraz bardziej wydaje mi się, że LMA opuści szeregi Smur (Traperów, Pionierów) i pożegnamy się z Blazers w takiej formie jak teraz.

Woy: Zdecydowanie zgadzam się – zdrowie Mike Conley’a to przyszłość Grizzlies. Bez niego mogą szukać wędek i podbieraków w sklepie z akcesoriami rybackimi;-) Plaster numer jeden na Stepha Curry musi wrócić , jeśli Memphis chce wrócić do WCF. No…i drugi punkt, LaMarcus Aldridge, również mam wrażenie, że jego gra w Moda Center w roli gospodarza, dobiegła właśnie końca. Spurs, Lakers i Knicks już czekają na decyzję super-skrzydłowego. Patrząc pod kątem Blazers, może warto zastanowić się nad opcjami sign&trade (jako jeden z przykładów „science-fiction” podam wymianę z Chicago, by nie zostać z kotem w worku lub wróblem na dachu – > Taj Gibson i Joakim Noah mogliby spokojnie poradzić sobie w Portland, po części zastępując LMA).