Nowy sezon = nowa klasa draftu. Gdy rocznik 2015 bryluje na parkietach NBA, ich następcy eksponują swoje umiejętności na akademickich i europejskich parkietach. Przewodzi im jedno nazwisko, mające niemal status niepodważalnej jedynki w tegorocznym drafcie – Ben Simmons.
Profil:
Benjamin Simmons
SF/PF
Ur. 20 lipca 1996 w Melbourne
Ben jest synem Dave’a – Amerykanina, mającego status legendy Melbourne Tigers, oraz Austalijki Julie. Posiada pięcioro rodzeństwa. Trenować basket zaczął mając 7 lat, w drużynie U-12 Newcastle Hunters. Już w Newcastle koszykówkę dzielił wraz z rugby, natomiast po powrocie do Melbourne, z futbolem australijskim. W wieku 14 lat zdecydował się zająć w stu procentach koszykówką, co zaprocentowało stypendium na Australijskim Instytucie Sportu w 2012 roku. Wciąż mając 15 lat został powołany do reprezentowania barw Australii w Mistrzostwach Świata U-17, skąd Kangury przywiozły srebrny medal. W styczniu 2013 roku przeniósł się do Montverde na Florydzie, gdzie zaczął uczęszczać do Montverde Academy. W swoim drugim roku w Montverde, Simmons notował 18.5 punktów, 9.8 zbiórek oraz 2.7 asyst na spotkanie. Montverde zakończyło sezon z bilansem 28-0, pokonując 71-62 słynną Oak Hill Academy w Madison Square Garden, z gościnnym udziałem 24/12 Simmonsa, który został MVP spotkania. 12 listopada 2014 roku Benjamin podpisał list intencyjny, obwieszczając iż jego uczelnią będzie Uniwersytet Stanowy w Luizjanie (LSU), uczelnia m.in Shaqa oraz Pete’a Maravicha. Ostatni rok Simmonsa na Florydzie to bilans 28-1, trzeci z rzędu tytuł mistrzowski liceów oraz tytuł zawodnika roku dla samego zawodnika (24 double-double, 28.0 punktów, 11.9 zbiórek, 4.0 asyst oraz 2.6 przechwtów na spotkanie). ESPN umieścił go na 1 miejscu w top 100 rekrutacji 2015. Do tego brał udział m.in. w Hoop Summit, gdzie blokiem w ostatnich sekundach obronił prowadzenie Team World i w McDonald’s All-American Game.
Warunki fizyczne:
Wzrost: 6’10” (208 cm)
Waga: 240 lbs (109 kg)
Rozpiętość ramion: 7’0,25″ (214 cm)
Maksymalny wyskok: 41.5″ (105 cm)
Simmons to zawodnik którego ogromną zaletą są jego warunki fizyczne. Jest bardzo dynamiczny, oraz szybki, posiada bardzo dobry wyskok. Jest zwinny, a do tego posiada silne górne partie ciała.
Plusy:
+ warunki fizyczne
Wspomniane przed chwilą.
+ transition offense
Czyli styl najbardziej pasujący Simmonsowi, stanowi 25% jego ofensywy. Dzięki swoim warunkom, połączonym z dynamiką, jest potężną bronią na kontrze. Trudno za nim nadążyć, a sam zawodnik ochoczo gra ponad obręczą. Nie ma także problemu by samodzielnie zabrać się z piłką z kosza do kosza.
+ unikalny zestaw umiejętności
> Simmons jest bardzo dobrym rozgrywającym. Posiada doskonałe instynkty i wizję. Kreatywny. Podaje skutecznie, celnie, szybko, obiema rękoma, odrazu po chwycie. Chętnie dzieli się piłką, nie forsuje gry pod siebie. Potrafi przetrzymać piłkę, usypiając defensywę i ją jednocześnie studiując, by jednym podaniem doprowadzić do łatwej okazji do rzutu/łatwego wejścia pod kosz. Oddaje piłkę strzelcom, wysokim (akcje drive & kick/dish). Doskonale dystrybuje piłką w transition, które potrafi uruchomić długimi podaniami (blisko 30% jego asyst pochodzi z kontr)
> Sprawdza się w grze P/R, gdzie zarówno może być zawodnikiem rolującym, jak i zawodnikiem z piłką. Może operować na różnych prędkościach wchodząc pod kosz, bądź oddać piłkę zawodnikowi rolującemu/strzelcowi na obwodzie.
> Bardzo dobry slasher. Oburęczny, acz preferuje grać prawą ręką. Dobrze kończy pod koszem, nie ma problemów z kończeniem z różnych kątów; potrafi ominąć blok floaterem. Operuje z P/R, izolacji. Potrafi bawić się szybkością, zmieniając tempo, używając wykroków; bardzo dobry pierwszy krok. Jest w stanie ominąć rywala swoim panowaniem nad piłką używając m.in crossoverów; uwielbia przyspieszający cross z prawej ręki do lewej. Efektywny również bez piłki, jako zawodnik scinający; dobrze czyta zachowanie przydzielonego mu obrońcy.
+ inteligencja
Simmons bardzo dobrze czyta grę i to wykorzystuje. Przewiduje zagrania defensywy i dopasowuje swoją grę. Zwalnia/przyspiesza tempo w zależności od potrzeb. Na grze z nim korzysta cały zespół.
+ potencjał defensywny
Posiada bardzo dobre instynkty i po tej stronie parkietu. Inteligencja i czytanie gry pozwalają mu przewidywać zagrania rywali. Notuje wiele przechwytów. Jest w stanie utrzymać przez sobą, na obwodzie, niemal każdego. Bardzo dobrze zachowuje się przy kryciu bez piłki.
+ doświadczenie
Znacznie bardziej doświadczony od innych pierwszoroczniaków. Jeszcze przed przyjazdem do Montverde brał udział w kilku poważnych zawodach. Reprezentował barwy narodowe.
+ gotowy na NBA
Bardzo skupiony na swoich celach,dąży do ich realizacji. Unika problemów. Wybór uniwersytetu uwarunkował rodziną: jego ojciec chrzestny – David Patrick, to asystent trenera LSU Tigers. Jest pewiem siebie i swoicj umiejętności. Fizycznie i psychicznie gotowy na NBA. 3 tytuły krajowe z rzędu na Florydzie, otoczka lidera w Baton Rogue, nie łamie go światło presji.
Minusy:
– rzut
Nie słynął z niego już w liceum, teraz tylko to potwierdza. Oddał w tym sezonie zaledwie 3 rzuty zza łuku (stan na 23/02/16). Na linii rzutów wolnych także nie błyszczy -67%. Rani spacing będąc na boisku, gdyż obrońcy mogą odpuszczać go na linii rzutu za 3. Nie korzysta z takich okazji, oddaje piłkę, albo wchodzi pod kosz.
– fizyczność
Simmons nie jest zawodnikiem grającym fizycznie. Nie zawsze angażuje się w starcia fizyczne, unika kontaktu po obu stronach parkietu. Latwo daje się przepchnąć. Źle absorbuje kontakt. Bazuje na swojej długości, przeciętnej, zwłaszcza na zbiórce, przez co jest w stanie minąć się z piłką. Słabo radzi sobie z obroną pod koszem, nie należy do elity blokujących.
– mentalność boiskowa
Jest dobrze ułożonym chłopakiem, ale jak każdy młody zawodnik ma wady na poziomie mentalnym. Posiada włącznik, gra nierówno. Nie stara się w pełni w defensywie. Bardzo łatwo przychodzi mu granie, przez co traci koncentrację i staje się lekkomyślny. Czasem skłania się ku efektowności, kosztem efektywności.
– wątpliwości
Unikalny zawodnik, nie do sklasyfikowania do określonych kategorii typu „stretch 4”. Jest mającym prawie 210 cm PG; czy zespół który go wybierze da mu rolę dyrygenta?
Jak długo zajmie mu opanowanie rzutu do solidności?
Powinien grać jako SF czy PF?
– oczekiwania
Simmons poradzi sobie z presją, ale czy będzie zawodnikiem jakiego wszyscy oczekują? Nie bez podstawy Magic Johnson nazwał go:
„best all-around player since LeBron”.
NCAA:
liczba spotkań: 27
MPG: 34.9
PPG: 19.4
RPG: 11.9
APG: 5.0
SPG: 1.8
BPG: 0.9
TOPG: 3.1
FPG: 2.7
FG%: 56.1%
3P%: 33.3%
FT%: 67.2%
PER: 29.7
double-double: 17
Mimo różnych wyników LSU Tigers (16-11, 9-5 w konferencji SEC), Simmons jest głównym kandydatem do nagrody SEC Player of the year. Jest najlepiej punktującym, zbierającym i asystującym zawodnkiem Tygrysów. Jest 6 najlepiej zbierającym zawodnikiem w całej NCAA, oraz jego wskaźniki PER oraz win shares łapią się do czołowej dwudziestki ligi. Zawładnął on jednak konferencją SEC, gdzie znajduje się w top 10 niemal każdej statystyki. Z spotkaniu z North Florida (43/14/7/5/3), zanotował najlepszy punktowy występ w barwach LSU od czasu Shaqa.
Najlepsze występy:
vs Marquette – 21 pts, 20 reb., 7 ast., 2 stl., 6-14 FG, 9-11 FT,
vs North Florida – 43 pts, 14 reb., 7 ast., 5 stl., 2 blk, 15-20 FG, 13-15 FT,
@ Vanderbilt – 36 pts, 14 reb., 4 ast., 1 stl., 1 blk., 10-15 FG, 16-19 FT,
Porównanie: Lamar Odom, Boris Diaw
15-16 Ben Simmons vs 98-99 Lamar Odom
College:
Ben Simmons: LSU
Lamar Odom: Rhode Island
liczba spotkań:
BS: 27
LO: 32
MPG:
BS: 34.9
LO: 34.9
PPG:
BS: 19.4
LO: 17.6
RPG:
BS: 11.9
LO: 9.4
APG:
BS: 5.0
LO: 3.8
SPG:
BS: 1.8
LO: 0.8
BPG:
BS: 0.9
LO: 1,5
TOPG:
BS: 3.1
LO: 3.4
FPG:
BS: 2.7
LO: 2.9
FG%:
BS: 56.1%
LO: 48.2%
3P%:
BS: 33.3%
LO: 33.0%
FT%:
BS: 67.2%
LO: 68.7%
Powyższe statystki to porównanie jedynych sezonów ww. zawodników w NCAA. To do postaci Odoma jest według większości obserwatorów Simmons. Simmons operuje zmianami tempa, kreatywnością i nieszablonowością w rozegraniu i grze, czym przypomina także młodego Borisa Diaw. Chętnie korzysta z wykroków/hesitation moves, jak Odom w Rhode Island. Podobnie jak młody Francuz, Simmons nie ma problemów z zagraniem grab&go (szybka indywidualna kontra po zbiórce). Jak Odom i Diaw, freshman LSU bardzo dobrze rozgrywa z post, a także używa swoich warunków by obserwować sytuację na boisku. Simmons gra nisko, używa crossoverów i zagrań in&out, podobnie jak ww. dwójka. Między tymi zawodnikami jest jednak jedna, znacząca różnica – rzut. Diaw i Odom rzucali znacznie lepiej od Benjamina, co pozwoliło im na udane kariery.
drobnym drukiem, czyli okiem autora:
Simmons jest talentem unikalnym, nie można temu zaprzeczyć. Posiada niespotykaną kombinację warunków, atletyzmu i inteligencji. Jest również możliwe, iż Simmons to najzdolniejszy młody zawodnik w naborze od 2003 roku (LeBron James). Ale znaki zapytania wokół możliwości rzutowych Simmonsa, budzą wątpliwości wokół jego świetlanej przyszłości, zwłaszcza w lidze, która została zdominowana przez zespół stosujący naloty dywanowe zza łuku. „Benny” jak najbardziej jest warty picku z numerem pierwszym, ale co dalej? Trudno przewidzieć.
super art! juz sie nie moge doczekac draftu,
@barcelowicz
Rzuty za 3 to trochę inna sprawa. Są zawodnicy, którzy lepiej rzucają trójki, niż średnie dwójki.
Green zresztą jest bardzo blisko swojej maksymalnej skuteczności. Największy potencjał na dobre rzuty za 2 mają jednak zawodnicy o wysokiej skuteczności zza linii.
Super, że seria o nadchodzącym drafcie wraca, dzięki i powodzenia!
Przydały by sie statystyki jego rzutów z średniej odległości.
To po nich widać czy zawodnik potrafi to robić.
Trójki trójkami a 90% z tych 56% FG może mieć z pomalowanego lub wręcz spod samego kosza.
FT są dobrym wskaźnikiem tego, jak gracz może trafiać ze średniej odległości. Ktoś kto ma 67% FT nie będzie w stanie regularnie rzucać middle jumperów.
Jedyne co znalazłem to to:
1.25 PPP przy obręczy,
1.11 PPP w post.
Simmons zawsze kończył w okolicy 60-63% przy obręczy i śmiało można założyć, iż jest tak dalej.
Artur
Niekoniecznie tak jest. Draymond ma podobne FT%, a trafia przyzwoite 34% za 3, a w tym sezonie nawet 40% trójek, a rzuca dosyć regularnie po 3-4 razy na mecz.
Do Autora:
Dobra robota! Fajny styl (język). Z chęcią przeczytam kolejne artykuły z serii.
Ogólnie fajny artykuł ale zdziwił mnie trochę podane przez autora plusy i minusy. Najpierw w plusa ch było napisane ze jego główną przewagą są dobre warunki fizyczne a później ze to jest jego problem, w ataku tez najpierw w każdym elemencie bardzo dobry a później ze jedynie blisko kosza potrafi grać…. Ale jak wspomniałem artykuł może się podobać.
Na koniec taka myśl co mi przed chwilą przyszła na myśl. Wiadomo że 76ers i Lakers dosyć powaznie zarzucili na niego sieci a dopiero by było jakby teraz (odpukac) przytrafiła się jakaś poważna kontuzja albo jakby (bardzo mało realne) wycofał się z draftu ;). Ciekawe czy w przypadku kontuzji mimo wszystko 76ers i Lakers by zaryzykowali.
Bądź co bądź nie da się ukryć ze jest to zawodnik który w następnych latach może samodzielnie zmienić oblicza drużyny.
Wydaje się że bardziej pasowały do 76ers bo od razu wszystko byłoby ustawione pod niego. W Lakers albo musieliby zapomnieć o KD35 albo pozbyć się pozbyć się innego talentu czyli Randle’a….
Wy co sądzicie?
Ambiwalentność.
Warunki fizyczne obejmują szeroką gamę aspektów. Simmons jest szybki, zwinny, silny, ale nie wykorzystuje tego, ucieka od kontaktu, albo przez brak rozwagi przegrywa pojedynki siłowe. To neguje jego siłę.
W ofensywie sytuacja wygląda tak: dopóki jego przydzielone krycie nie zostawia mu miejsca, dopóty jest groźny. Powoduje to sytuację o jakiej wspomniałeś – wspaniały, do momentu..
Co do LAL – grają dwójką rozgrywających, gdzie tu wsadzić Simmonsa który potrzebuje piłki?
Co do PHI – rzeczywiście, najlepszy kierunek dla Simmonsa, m.in. z braku kogoś kto zabierałby mu piłkę. Ale czy dla zespołu? Na długą metę – tak. Ale jeżeli będzie grać w PHI w przyszłym sezonie, to będziemy obserwować 3/5 bez rzutu i istną abominację pod tym względem. Bo to pewne iż rzucą go na trójkę.
Hmm widzę w nim potencjał, ale myślę że kluczem tego bogatego artykułu są słowa autora:
Czy to jest gracz do dzisiejszego NBA? Można dać przykład Rubio, którego jednym tchem można wymienić z J.Kiddem i Nashem jeśli chodzi o podania, czytanie gry czy inteligencje boiskową, ale brak rzutu dyskwalifikuje go jako pg drużyny liczącej się w PO
Czekam z niecierpliwością na następne artykuły z Jaylen’em Brown, Cheick Diallo, Ivan Rabb, Brandon Ingram.
Świetny art.
Pomaślę trochę, ale muszę. Wielkie dzięki „Książę” za te serię. Naprawdę dla osoby, która w ogóle nie ma kontaktu z collegem, te artykuły kompletnie zmieniają postrzeganie na draft i oceny poszczególnych zawodników.