Emocjonujące Offseason w Chicago!

W maju 2015 Team Manager Gar Forman zwolnił Toma Thibodeau po 5 sezonach pracy, 5 sezonach w play-offs i 5 sezonach narzekania dziennikarzy na granie przez niego zbyt wąską rotacją, za mały repertuar zagrywek w ataku, i zbytnie eksploatowanie startowej piątki. Ciężko nie zgodzić się z tymi argumentami, czy jednak wina w całości spadała na Coacha T.? Zeszłoroczna zmiana trenera nie poprawiła gry Bulls, w tym rok zdecydowano się więc na drastyczne zmiany w składzie.

Tom Thibodeau przejmując w sezonie 2010-2011 drużynę od Vinnyego Del Negro – który dwukrotnie kończył regular season z bilansem 41-41, i nie był w stanie przejść pierwszej rundy play-offs – dostał jasne zadanie: włączyć się realnie do walki o mistrzostwo NBA. Thibodeau miał jasny plan na Bulls: poprawić defensywę. Aby to się udało, potrzebował jednak właściwych wykonawców, zawodników twardych w obronie, walecznych, transfery zaczęto więc od ściągnięcia…Calosa Boozera :D Ok, bez żartów. Mimo transferu Boozera, Tomowi udało się stworzyć najlepszą obronę w lidze już w pierwszym sezonie swojej pracy, oraz dojść aż do Finału Konferencji Wschodniej gdzie polegli z Miami Heat. Od sezonu 2011-2012 Tom nie był jednak w stanie przejść półfinałów w Eastern Conference, warto jednak podkreślić, że jedynie w swoim debiutanckim sezonie miał do dyspozycji zdrowego Rose’a w składzie.

Po sezonie 2014-2015 w Chicago dojrzeli do zmian. Cała wina została zrzucona na Thibodeau, schedę po nim przejął były zawodnik Bulls, Pacers i Timberwolves  a później trener Iowa State – Fred Hoiberg. Jak udała się ta zamiana? W pierwszym roku nieszczególnie. Po raz pierwszy od 8 lat Bulls mogli jechać na ryby już po sezonie regularnym. Formuła z Rosem, Gasolem, coraz częściej kontuzjowanymi Noahem i Dunleavym zwyczajnie się wyczerpała. Kogo zobaczymy zatem w Chicago w kolejnym sezonie?

Z zeszłorocznego składu zostali:

Cristiano Felicio – Center z Brazylii, w debiutanckim sezonie zagrał 31 spotkań, notując nieco ponad 3 punkty i 3 zbiórki w 10 minut. Zostaje w Chicago na kolejny rok na kontrakcie wartym 0,8 MLN $.

Bobby Portis – Rookie z Arkansas pokazał się w zeszłym sezonie z naprawdę dobrej strony. Mimo bogatej rotacji Bulls pod koszem rozegrał 62 spotkania, notując 7 punktów i ponad 5 zbiórek w niecałe 18 minut na parkiecie. Na swoim skromnym debiutanckim kontrakcie do 2019 roku. Przez najbliższe 3 lata zarobi 5,5 MLN $.

Tony Snell – 3 lata i brak progresu. Ceniony za niezłą obronę, od 3 lat zdobywa przeciętnie 5 punktów i 2,5 biórki w około 20 minut na mecz. Jest w ostatnim roku swojego kontraktu, więc może znajdzie w sobie motywację i wejdzie wreszcie na wyższy poziom.

Doug McDermott – 2 lata w Chicago, i coraz większa rola w zespole. Za kadencji Toma Thibadeau przyspawany do ławki. Za Hoiberga dostał prawdziwą szansę i pokazał że przydomek Dougie McBuckets to nie był żart. 81 spotkań, 9,4 punktu i 2,4 zbiórki w średnio 23 minuty gry, ale co najważniejsze 42,5 % za 3pkt. Kontrakt na kolejne 2 lata, w których zarobi w sumie 5,9 MLN $.

Taj Gibson – Waleczny podkoszowy rozegrał już 7 sezonów w Chicago, ciągle balansuje między ławką a pierwszym składem. W zeszłym sezonie notował 8 punktów i 7 zbiórek na mecz. (mniej więcej tyle co jego średnie w karierze). Jest w ostatnim roku swojego kontraktu z Bykami, zarobi niecałe 9 MLN $.

Nikola Mirotic – Czarnogórski wysoki skrzydłowy utrzymuje ważną rolę w rotacji podkoszowej Bulls. W dzisiejszych czasach jego zdolność rozciągania gry jest na wagę złota. 12 punktów i  6 zbiorek na mecz w 25 minut przy niemal 40% za 3pkt? Jeśli Bulls chcą jeszcze bardziej przyśpieszyć grę, to Nikola będzie miał dużo okazji by się wykazać. Szczególnie przy odejściu Gasola. Mirotic znajduje się w ostatnim roku swojego 16 milionowego kontraktu podpisanego w 2014 roku.

Jimmy Butler – Kolejny wyśmienity sezon Butlera. Z roku na rok robi postępy. Gdzie są jego limity? Tego nie wie jeszcze nikt. Co zatem wiemy? 30 pick draftu 2011 notował w zeszłym sezonie 20.9 punktów, 5,3 zbiórki i 4,8 asysty w 37 minut. Kontrakt do końca sezonu 2019-2020. Po odejściu Rose’a to on może być niekwestionowanym liderem Bulls. W przyszłym roku zarobi 17 MLN $. Sporo mówiło się o jego wymianie do Minnesoty, ale ku uciesze kibiców, zostaje w Chicago i znów będzie zadziwiał tak jak na tym filmie:

Odeszli:

Derrick Rose – Ikona, legenda ale jednocześnie przekleństwo Bulls. Kiedy w grudniu 2011 roku podpisywał przedłużenie kontraktu warte 94 MLN $ za 5 lat, nikt w najczarniejszych snach nie przypuszczał, że Rose w praktyce straci kolejne 2 lata, i nie wróci już do poziomu jaki prezentował jako MVP sezonu 2010-2011. Jaki był jego ostatni sezon w Bulls? 66 spotkań, średnio 32 minuty, 16 punktów i niecałe 5 asyst, przy 29% za 3. Ale statyki nie są w stanie ukryć jednego: to nie jest już ten sam Rose, nie jest tak dynamiczny, nie skacze tak wysoko, a pozbawiony swoich atutów nie jest niestety graczem wybitnym. Wymieniony do Knicks w pakiecie z Justinem Holidayem, w zamian za Calderona, Granta, i Lopeza.

Aaron Brooks – rezerwowy rozgrywający Chicago po ostatnich 2 latach miał dość grania za minimum dla weteranów, i wyszarpał z Indiany 2,7 MLN $ za rok gry. Nie bez wpływu na jego odejście musiała być też jego malejąca rola w zespole.

Kirk Hinrich – Captain Kirk powoli kończy przygodę z NBA, w swoim ostatnim sezonie zagrał 35 spotkań w koszulce Bulls, zdobywając średnio 3,8 punktu i 1,7 asysty w 15 minut, w lutym został wymieniony bez żalu do Hawks, gdzie zagrał w sumie w 11 spotkaniach, nie mając wpływu na wyniki zespołu.

Justin Holiday – Przyszedł za Hinricha, ale nie ma co kupować miesięcznego na metro w Chicago, bo już został wymieniony do Knicks (w ramach wymiany za Rose’a). W zeszłym sezonie w Chicago 6,5 punktu, 1,7 asysty, i 2,3 zbiórki w 19 minut.

Mike Dunleavy Jr. – W ostatnim sezonie zmagał się z kontuzją pleców, i zagrał jedynie w drugiej części sezonu, w wieku 35 lat zdobywał średnio 7 pkt na mecz przy niecałych 40% za 3. Wytransferowany do Cleveland, gdzie razem z LeBronem i spółką będzie walczył o pierścienie.

Joakim Noah – Po przyjściu Gasola, i zagęszczeniu rotacji podkoszowej usiadł na ławce, jego średnie spadły drastycznie, a do tego kontuzja skończyła mu sezon po zaledwie 29 spotkaniach. Z pewnością w nowym klubie będzie go stać na więcej niż 4 punkty i 8 zbiorek w 21 minut. Pod warunkiem, że będą mijały go urazy. Jeśli nie, to Phil Jackson wyrzucił w błoto 72 miliony płatne w 4 lata. Dla 30 letniego podkoszowego po kilku kontuzjach, który w 9 ostatnich sezonach tylko 3 razy zagrał więcej niż 70 spotkań to zapewne ostatnia taka umowa.

E’Twaun Moore – po najlepszym sezonie w karierze, Moore przenosi swoje talenty do Pelicans, w ostatnim sezonie notował 7,5 PPG w 21 minut przy 45% z a 3pkt. Wzrost salary cap spowodował, że był w stanie wynegocjować 4 letni kontrakt za niemal 34 miliony..

Cameron Bairstow – Silny skrzydłowy z Australii przez 2 lata w Chicago zagrał w jedynie 36 spotkaniach notując statystyki na poziomie… błędu statystycznego. Wymieniony do Detroit, którzy postanowili dać mu rozwijać swoje talenty gdzie indziej.

Pau Gasol – 36 latek zagrał kolejny znakomity sezon, jego średnie punktowe były co prawda najniższe w karierze (16 punktów na mecz) ale w zbiórkach (11 na mecz) i blokach (2 na mecz) ocierał się o swoje rekordowe osiągnięcia. Nie uśmiechało mu się grać dla przebudowanych Bulls, wybrał więc San Antonio i grę u boku Aldridgea, za ponad 15 milionów za sezon.

 

Przyszli

Dwyane Wade – Legenda Miami postanowiła nie prosić się o pieniądze u Pata Rileya i wrócił po latach do rodzinnego Chicago. Kilka lat temu wydawało się, że Flash już się kończy, a tymczasem w ostatnich rozgrywkach  rozegrał najwięcej spotkań od sezonu, 2010-2011 (brawa dla sztabu medycznego Miami). Dla 34 letniego zawodnika bazującego na skoczności i atletyzmie, będącego po kilku poważnych kontuzjach to świetny wynik. Co ważne w tych 74 spotkaniach prezentował się naprawdę inspirująco (19PPG, 4RPG, 4.6APG), a to co robił w play-offs zasługuje po prostu na oklaski, zaczął nawet seriami trafiać zza łuku! Grając swój pierwszy sezon w NBA w rodzinnym mieście z pewnością będzie wspinał się na wyżyny swoich możliwości. Kontrakt wysokiego ryzyka: 47 MLN $ w kolejne 2 lata, ale jeśli będzie zdrowy może zapewnić kibicom Chicago wiele emocji i zwycięstw.

Rajon Rondo – Po kontuzji w Bostonie, fatalnym sezonie w Dallas Rajon nieco odbudował się w Sacramento. Niemal 12 punktów i 12 asyst, 6 zbiórek i 2 przechwyty na mecz. Wygląda to nieźle, ale jak sprawdzi się w Chicago? Jak będą dzielić się piłką z Wadem? Czy będą najgorzej rzucającym za 3 duetem obwodowych w NBA? W kolejnym sezonie zarobi tłuste 14 milionów. Na szczęście drugi rok kontraktu jest gwarantowany tylko częściowo, więc w razie gdyby rozbijał drużynę od środka, pozbędą się go bez żalu.

Isaiah Canaan – 3 lata w NBA, ciężko ocenić jakie ma możliwości, bo 11PPG i 2APG na mecz w słabej Philadelphi to żaden wyczyn, większość zawodników w 76ers mogło by notować takie statsy w meczach przegranych 30-40 punktami. Ale i ryzyko dla Chicago niewielkie, bo kontrakt opiewa na zaledwie 2 (częściowo gwarantowane) MLN $ w 2 lata.

Jerian Grant – 19 pick zeszłorocznego draftu, syn Harveya Granta i siostrzeniec Horace’a Granta (ma więc basket w genach), po roku w Knicks trafił w wymianie do Chicago i prawdopodobnie przypadnie mu rola drugiego zmienika Rondo, ale może też grać jako SG. Dobry przegląd pola, i ciąg na kosz jak u Kwaśniewskiego do monopolowego. W zeszłym sezonie 5,6 punktu i 2,3 asysty w 16 minut. Dobry backup na PG za niewielkie pieniądze – 6 milionów $ w kolejne 3 lata.

Spencer Dinwiddie – Ilu rozgrywających potrzeba by zastąpić kulawego Rose’a? Poprawna odpowiedź brzmi: „czterech”. Kolejny po Grancie i Canaanie backup dla Rondo. Widać management Bulls dmucha na zimne, gdyby jednak jakimś cudem Rondo zamiast grać w kosza postanowił bawić się w grę pt: „Obcy – ósmy pasażer Nostromo”.

Robin Lopez – Brat Brooka i postrach… maskotek innych zespołów, przenosi się do Chicago po roku gry dla Nowojorskich Knicks. W ostatnich 4 sezonach trzykrotnie rozgrywał wszystkie 82 spotkania. Dobry obrońca i rebounder, powinien załatać dziurę po Noahu, i dać trochę rozrywki kibicom w United Center. W poprzednim sezonie 10 punktów, 7 zbiórek i 1,6 bloku w 27 minut. Bulls przejęli jego kontrakt opiewający na 42 miliony płatne w kolejne 3 lata.

Draft

#14 – Denzel Valentine – utalentowany skrzydłowy, absolwent Michigan State. Skoczny, dynamiczny, potrafi przymierzyć zza łuku (w ostatnim sezonie na uczelni 44% za 3), ma dobry przegląd pola. Ciekawe jak ważną rolę będzie odgrywał w Chicago w przyszłym sezonie, biorąc pod uwagę bogactwo skrzydłowych jakie ma Hoiberg.

# 48 Paul Zipser – Rookie z Niemiec, raczej spędzi najbliższy sezon w D-league.

 

Aktualny skład:

PG

Rajon Rondo

Isaiah Canaan

Spencer Dinwiddie

SG

Dwyane Wade

Jerian Grant

SF

Jimmy Butler

Tony Snell

Denzel Valentine

Paul Zipser

PF

Nikola Mirotic

Bobby Portis

Taj Gibson

Doug McDermott

C

Robin Lopez

Cristiano Felicio

 

Podsumowując Bulls podjęli odważne decyzje oddając Rose’a i zatrudniając Wade’a i Rondo. W związku z odejściem Noaha i Gasola, Portis i Mirotić powinni odgrywać znacznie większe role w przyszłym sezonie. Czy wystarczy to jednak na play-offs? Czy Hoiberg spełni pokładane w nim nadzieje? Po transferach w Pacers, Celtics, Magic, Hornets, Hawks i Knicks, oraz przy wciąż mocnych Cavaliers i Raptors droga do play-offs wcale nie będzie łatwa. Kluczowa będzie na pewno dyspozycja nowych zawodników na obwodzie oraz zdrowie Wade’a. Jedno jest pewne, konferencja Wschodnia nie była tak ciekawa od lat!