Nocne granie (8) – popularność

Dwa proste pytania na starcie kolejnego przeboju, z nocnego grania ; czy lubicie koszykówkę? Za co lubicie tę dyscyplinę sportu?? 

(moja prywatna odpowiedź: za zwroty akcji z dramatycznymi finałami meczów, efektowną grę, dynamikę oraz tempo jej oraz taktykę, jeszcze – dobór graczy przez trenerów i w końcu – transfery – karuzelę transferową – w trakcie sezonu czy tuż po zakończeniu jego ).

Dalej, na co to te dwa banalne pytania oraz do czego zmierza autor… Otóż co zrobić w naszym kraju by poprawić popularność basketu, w jakimkolwiek wydaniu? Na forach internetowych jest to zawsze chwytliwy powód do dyskusji, a kilka refleksji jest stałych, spotykanych od lat. Najwyraźniej mało kogo to wszystko interesuje i mało kto czerpie wiedzę z doświadczenia poprzedników i ewentualnych obserwacji kibiców, fanów, graczy czy przeciętnego widza.

Wczoraj przed moje oczy trafił wpis z danymi zebranymi przez portal Polskikosz; sugerujący, iż w miniony weekend spotkania koszykówki oglądało odpowiednio – 9 tyś widzów w NC+,  potyczkę Cavs z Hornets oraz 24 tyś widzów w Polsacie Sport, mecz PLK Turowa Zgorzelec z Czarnymi Słupsk (hit kolejki). Podejrzewam, że znajdziemy wśród czytelników małe miasta, które mają więcej mieszkańców…Gdyby burmistrz naszego miasteczka postawił telebim na rynku i zaprosił wyborców na hit NBA przy piwie oraz kiełbasce to podwoiłaby nam się liczba uczestników widowiska…

Z czego to wynika? Przyczyn szuka się w popularności u młodszych i starszych widzów lub braku jej w przypadku koszykówki, rodzaju stacji – płatnej – z wąskim dostępem. Dalej w porze spotkania (12:40 PLK, 21:30 NBA ; ta druga jest dla mnie bardzo ok!). W końcu w oprawie spotkania i promocji jego, do godziny meczu. Te ostatnie zdanie, pod względem marketingowym jest niezwykle ważne, gdyż nie sprzedasz najlepszego produktu, nie mówiąc – nie pisząc o nim – nie pokazując wcześniejszych zajawek.

Wyobraźmy sobie NBA lub koszykówkę z PLK na Jedynce lub w Dwójce. Cyferki idą mocno w górę. Ojciec w kapciach siada przed TV i woła syna, mówiąc zobacz jakie to fajne! Syn „łapie bakcyla”, ma nową pasję, może nawet prosi ojca o zakup piłki, butów czy koszulki…tak to wyglądało w latach ’90 tych poprzedniego wieku. Ewentaulanie synek odkłada konsolę i komputer na bok – zaczyna stawiać pierwsze kroki i pokazuje kolegom – jakie to fajne. Któregoś wieczora, na oglądanie zaprasza kumpli do domu…Za chwilę tworzą drużynę lub rywalizują między sobą, jeden chce być Currym a drugi LeBronem. Ten trzeci, co nie ma talentu do rzucania ani mijania, patrzy w stronę Griffina (będzie robił dunki).  Chłopaki zapaliły się do tego stopnia, że proszą rodziców o znalezienie trenera z regularnymi treningami. Tak to powinno wyglądać. Najlepiej , gdyby coach miał przeszłość zawodniczą (o co nie trudno w dużych miastach). Wybraźmy sobie jednak, iż Kowalski zarabia średnią krajową, żona jeszcze mniej, nie stać ich na kablówkę czy satelitę – bo ledwo wystarcza pieniędzy na rachunki – więc dziecko nie wie, co to pasja związana z najlepszą koszykówką na Ziemi. Nie ma dostępu…

W dalszej wizji, przy idealnej prezentacji koszykówki, potrzebny jest dobry prowadzący (ew.para ich). Wzorem dla dzisiejszych 30. lub 40. latków jest Włodzimierz Szaranowicz, który z kolei przy asyście Ryszarda Łabędzia, wprowadzał niejednego z nas  – w świat basketu – z najwyższej półki. I co z tego, że niektóre mecze były pokazywane w TV po 3-4 tygodniach, a wynik znaliśmy wcześniej? Liczy się to w jaki sposób emocjonowali się spotkaniami, w jaki sposób opowiadali o Jordanie, Barkley’u, Ewingu, Shaqu oraz przy okazji tłumaczyli nam zasady gry (czy też różnice między koszem europejskim, a amerykańskim podczas Igrzysk Olimpijskich). Wyobraźcie sobie teraz 8-letnie lub 9-letnie dziecko siadające przed ekranem TV i słuchające języka komentatora NC+ (z wszystkim KejDżej, KjuSi czy foxterrierami, bullterierami i czymkolwiek jeszcze…)…ze smutkiem stwierdza, że nie kuma tej angielszczyzny i koszykówka jest dla niego zbyt trudna, nie zrozumiała… No a sympatycy PLK,  grono mocno ekskluzywne – gdyż szukanie fanów tej ligi powoli równa się ze znalezieniem złota w kopalni Wieliczka – po hucznie spędzonym sobotnim wieczorze, dostają na południową kawę „opowieści na dobranoc”. Wypociny komentatora w podeszłym wieku . EMOCJE (ziew)…Z innej beczki jeśli o komentowaniu oraz oprawie mowa; trochę szacunku trzeba oddać też piłkarskiemu komentatorowi Polsatu, który wiedzą i budowaniem zdań, przewyższa „łysiejącego” komentatora TVP (rzucającego nowinkami , typu kartka z towarzyskiego nie liczy się do meczu eliminacyjnego…lub rzucającego na start meczu wątek afery alkoholowej , gdy wszyscy po meczu w Bukareszcie zapomnieli o tym…) NO dla mnie BOMBA! Czasami milczenie jest ZŁOTEM:-)

Promocja, czyli coś , czego wyraźnie brakuje , a przy dzisiejszym szerokim dostępie do internetu, jest rzeczą obowiązkową. Dobry pijar. Zastanawiam się , ile reklam co do meczu – o danej porze – emitują w czasie reklam przedstawiciele NC+ lub Polsatu Sport (mówię i piszę tylko o koszykówce) podczas całego tygodnia? Generalnie trzeba wyjść z założenia, iż jeśli nie mówimy i nie przypominamy o wydarzeniu, wówczas duża część nas (szarych Kowalskich) może o czymś zapomnieć , podczas tygodnia pełnego wydarzeń. Czy przy meczach promujących PLK i w miastach z ligi zawodowej, widać billboardy, reklamy na mieście , ewentualnie coś (?), co by wypełniło pustą do połowę, w porze spotkania, halę? (kiedyś stosowano takie zabiegi w Zgorzelcu lub Wrocławiu). Czy dzieci mają możliwość poznania koszykarzy podczas lekcji WFu czy SKSu?? Porozmawiania z zawodnikami, ewentualnie – czy dostają bilety za symboliczną złotówkę – by za  chwilę szukać swojego idola w kolejnym meczu telewizyjnym…Spirala powinna być regularnie nakręcana, a nie tylko przy okazji świetnych, letnich campów Marcina Gortata czy jednego na kilka lat Eurobasketu. Koniec końców czy mecze trafiające przed oczy Kowalskiego są należycie selekcjonowane? Nie sztuką jest pokazanie czegokolwiek, sztuką jest wybranie, czegoś i kogoś, przyciągającego uwagę widza. M.in. jakość ma wpływ na odbiór.

Puenta, zainteresowania daną dyscypliną nie zbudujemy w sposób prezentowany powyżej, nie na wyrywki. Spróbujcie w kosza grać tylko latem, a do gry wrócić po roku (bez zimy w hali). W większej metaforze, puścić dziecku bajkę i myśleć, że bez narratora i opiekuna coś więcej wyniesie, to tak jakby promować dziś kosza w Polsce. Do przemyślenia :-) i bez urazy dla nikogo ;-)