Podsumowania sezonu 2016/17: Toronto Raptors

Latem Toronto Raptors nie zdołali zatrzymać w swoim składzie Bismacka Biyombo, sprowadzony w jego miejsce Jared Sullinger doznał szybko kontuzji i wydawało się, że będzie im trudno utrzymać się tak blisko Cleveland Cavaliers jak w sezonie 2015/16. Za zaufanie, okazane w postaci 5-letniego, blisko 140-milionowego kontraktu odpłacił się jednak świetną grą DeMar DeRozan, swój najlepszy rok w karierze rozgrywał także Kyle Lowry i pod koniec roku Raptors byli wciąż razem z Cavs najlepszymi drużynami Wschodu. Potem jednak przez kontuzje trochę spotkań opuścił Patrick Patterson, DeRozan i Lowry nie otrzymywali dużej pomocy od swoich kolegów, zaliczyli 13 porażek w 21 meczach i tuż przed All-Star Game potrzebowali impulsu, na odbudowanie swojej formy. Masai Ujiri postanowił, by tym impulsem było pozyskanie Serge’a Ibaki i P.J.’a Tuckera, jednak mniej więcej w tym samym czasie urazu nadgarstka doznał Kyle Lowry i okazało się, że wykluczy go ona z gry do końca sezonu regularnego. Spodziewano się pogorszenia dyspozycji Raptors, tymczasem po dobrym wprowadzeniu się do zespołu nowych nabytków oraz dzięki fantastycznej formie DeRozana udało im się zaliczyć bilans 18-7 po meczu gwiazd i zająć 3. miejsce w konferencji przed playoffami, w których mieli już do dyspozycji Kyle’a Lowry’ego. W pierwszej rundzie spotkali się ze znajdującymi się w gazie Milwaukee Bucks i choć na początku mieli z nimi ogromne problemy, to dzięki reakcji Dwane’a Caseya i przebudzeniu DeRozana udało im się wygrać trzy kolejne spotkania i zamknąć serię w sześciu meczach. W drugiej rundzie czekali już na nich Cleveland Cavaliers i choć Raptors mieli okazję do rewanżu za porażkę w ubiegłorocznych finałach konferencji, to z kontuzjowanym Lowrym i w starciu z dominującym jak nigdy LeBronem Jamesem nie mieli większych szans na korzystny rezultat.

Mój typ przed sezonem: 55-27, 2. miejsce w konferencji
Sezon 2016/17: 51-31, 3. miejsce w konferencji

Playoffy: 4-2 z Milwaukee Bucks, 0-4 z Cleveland Cavaliers

---

Dobry początek

Po stracie Bismacka Biyombo, niewielu spodziewało się, że Toronto będzie w stanie znowu rywalizować z Cleveland Cavaliers o „jedynkę” na Wschodzie i nastroje te nasiliły się tylko po kontuzji Jareda Sullingera, wyłączającej go z gry do stycznia. Tymczasem Raptors świetnie rozpoczęli rozgrywki – w życiowej formie znalazł się DeMar DeRozan, będący jednym z wczesnych kandydatów do MVP, świetnie działała ławka prowadzona przez Patricka Pattersona i Terrence’a Rossa, swoje dodawał też Kyle Lowry i podopieczni Dwane’a Caseya po wygraniu 22 z pierwszych 30 spotkań byli tuż za Cavs w tabeli konferencji wschodniej, ze sporą przewagą nad Boston Celtics. Najbardziej imponująca była w tym czasie ich najlepsza w całej lidze ofensywa, która popełniając mało strat, trafiając 39.4% rzutów za trzy punkty i zdobywając 114.3 punktu na 100 posiadań była efektywniejsza nawet od super-teamu Warriors.

Contract-year Lowry’ego

Przy fantastycznej dyspozycji DeMara DeRozana mógł nieco uciec fakt, że jego backcourtowy kolega także rozgrywał najlepszy w karierze sezon. Kyle Lowry, znajdujący się w ostatnim roku swojego kontraktu był absolutnie kluczową częścią Raptors w pierwszej połowie sezonu, ciągnąc grę drużyny, gdy na parkiecie brakowało DeRozana. 31-letni rozgrywający zdobywał najlepsze w karierze 22.4 punktu, 7 asyst i 4.8 zbiórki, trafiając 46.4% z gry i aż 41.2% za trzy punkty. Bez niego na boisku Raptors tracili dużo ze swojej ofensywy, a łącznie ich Net Rating był o 8.9 punktu na 100 posiadań wyższy, gdy przebywał na parkiecie. Jego świetne występy wystarczyły do trzeciego z kolei angażu do meczu gwiazd, ale przerwy na All-Star Weekend nie zaliczy do najbardziej udanych. W jej trakcie doznał kontuzji nadgarstka, która wymagała operacji i zmusiła go do opuszczenia 21 kolejnych spotkań. Lowry wrócił do gry tuż przed rozpoczęciem playoffów, w których grał z urazem pleców, a dodatkowo w serii z Cavaliers skręcił jeszcze kostkę, która wyłączyła go z gry w dwóch ostatnich meczach.

Transfery i kontuzja Lowry’ego

Kontuzja Lowry’ego przyszła w momencie, gdy Raptors byli w dość słabej dyspozycji i spadali coraz niżej w tabeli Wschodu i widać było, że przydałoby im się wzmocnienie rotacji. Masai Ujiri odpowiedział na potrzeby drużyny wykonując dwie wymiany: z Orlando Magic pozyskał Serge’a Ibakę za Terrence’a Rossa i wybór w pierwszej rundzie draftu, a z Phoenix Suns w zamian za dwa drugorundowe wybory i Jareda Sullingera wyciągnął P.J.’a Tuckera. Obaj gracze mieli nie tylko poprawić sytuację Toronto na czas urazu Lowry’ego, ale także lepiej przygotować ich na ewentualne playoffowe starcie z Cleveland Cavaliers. Ich pozyskanie zadziałało jednak już praktycznie natychmiast i w połączeniu ze świetną formą DeRozana, który wskoczył na dobre w buty lidera Raptors, zrobiło z Toronto najlepszą drużynę w konferencji wschodniej w meczach rozegranych po All-Star Game. Wygrali 18 z ostatnich 25 meczów sezonu regularnego, co dało im trzecie miejsce na Wschodzie z minimalną stratą do pierwszej dwójki. Dzięki dodaniu Tuckera i Ibaki defensywa Raptors była czwartą w lidze po meczu gwiazd (102.3 traconego punktu na 100 posiadań) i po powrocie Lowry’ego Toronto mogło z optymizmem patrzeć w przyszłość.

Jeszcze lepszy DeMar

Latem DeMar DeRozan podpisał z Raptors pięcioletnią umowę na 139 milionów dolarów i wielu obserwatorów nie było przekonanych, czy takie pieniądze mu się należały. Rzucający obrońca Raptors nie słuchał jednak tego co mówili inni, bardzo solidnie przepracował lato i w nowy sezon wszedł w jeszcze lepszej dyspozycji, niż w poprzednim roku. Szczególnie udany był dla niego początek sezonu, kiedy będąc jednym z najlepszych strzelców w lidze poprowadził Toronto do bilansu 22-8 i zasłużenie dołączył wówczas do wyścigu po nagrodę MVP. Świetne występy pozwoliły na wybranie go do pierwszej piątki gwiazd Wschodu na All-Star Game w Nowym Orleanie, jednak przy kontuzji Lowry’ego, przed DeRozanem stanęło zadanie doprowadzenia Toronto do końca sezonu regularnego na wysokiej pozycji. 27-latek świetnie poradził sobie w roli lidera drużyny i w dużej mierze dzięki niemu Raptors udało się aż tak zbliżyć się do Cavaliers i Celtics na finiszu rozgrywek. Z career-high 27.3 punktami na mecz i skutecznością wynoszącą 46.7% z gry DeRozan został piątym strzelcem w lidze i po raz pierwszy w swojej karierze został członkiem All-NBA 3rd Team. Choć w playoffach prezentował się dość nierówno, to nie zmienia to faktu, że ostatni sezon był dla niego zdecydowanie najlepszym w karierze i dość wysoko zawiesił sobie poprzeczkę, bo przecież dopiero wchodzi w swój koszykarski prime.

Playoffs

Już na początku pierwszej rundy playoffów w starciu ze świetnie dysponowanymi Milwaukee Bucks, Raptors popadli w poważne tarapaty i kompletnie nie potrafili znaleźć swojej formy z końcówki sezonu regularnego, przegrywając 2 z pierwszych 3 spotkań serii. Podziałała jednak zmiana pierwszej piątki dokonana przez Dwane’a Caseya (kosztem Jonasa Valanciunasa wskoczył do niej Norman Powell) i Raptors przetrwali nawałnicę Kozłów, wykorzystali ich zmęczenie w ostatnich trzech meczach serii i ostatecznie zamknęli serię w 6 spotkaniach, rozstrzygając ją na swoją korzyść. W kolejnej rundzie wpadli jednak ponownie na Cleveland Cavaliers i przy najlepszej od lat dyspozycji LeBrona Jamesa byli skazywani na pożarcie. W dwóch pierwszych spotkaniach z Cleveland dali się zdominować gospodarzom, nie mogli liczyć na dobrą postawę swoich liderów, a na dodatek w meczu numer dwa stracili Kyle’a Lowry’ego, który nie zagrał już do końca serii. Trener Casey próbował różnych pierwszych piątek, ale Raptors pomimo dodatkowego przebudzenia DeRozana w Toronto nie potrafili wygrać meczu numer 3, na finiszu Game 4 Cavs do wygranej poprowadził świetny Kyrie Irving i sezon Raptors zakończył się po raz drugi z rzędu na własnym parkiecie po porażce z drużyną LeBrona Jamesa.

Offseason

Kontrakty gwarantowane: DeMar DeRozan, Jonas Valanciunas, DeMarre Carroll, Cory Joseph, Jakob Poeltl, Lucas Nogueira, Bruno Caboclo, Delon Wright, Pascal Siakam

Kontrakty niegwarantowane: Norman Powell, Fred VanVleet

Wolni agenci: Serge Ibaka, Kyle Lowry, Patrick Patterson, P.J. Tucker

Przewidywany cap space: brak (uwzględniając cap-holdy Lowry’ego, Ibaki i Pattersona, do $22.5 miliona po rezygnacji z Lowry’ego, Ibaki, Pattersona oraz wszystkich niegwarantowanych kontraktów)

Picki w drafcie:

• 1. runda od L.A. Clippers (23. pick)

Przed Masai Ujirim dość trudne lato, w którym – jeśli chce dalej walczyć o wysokie miejsca na Wschodzie – musi jak najbardziej postarać się o podpisanie nowych umów z co najmniej dwoma, a najlepiej z trzema ze swoich wolnych agentów. Negocjacje będą prowadzone zarówno z Kylem Lowrym, jak i z Sergem Ibaką, bowiem jeśli ich nie zatrzymają, nie będą mieli zbyt dużej szansy na poprawę składu w inny sposób. Jeśli jednak podpiszą z oboma wysokie umowy (z Lowrym maksymalną, z Ibaką coś w granicach 15-20 milionów dolarów za sezon), to zajmą sobie miejsce w salary na kolejne 3 lata. Jeśli nie uda się podpisać umowy z żadnym z nich, to Raptors będą mieli duże dziury właśnie na ich pozycjach – rozgrywającego oraz silnego skrzydłowego i ani ze swoim wyborem w drafcie ani z Mid-Level Exception nie będą w stanie znaleźć zawodnika do pierwszej piątki na te pozycje. Jeśli Patrick Patterson nie będzie prosił o zbyt wiele pieniędzy, to Toronto również jego powinno zostawić (najlepiej na krótszym kontrakcie).