CRUNCH TIME: Czy Irving odnajdzie w sobie lidera?

Wczorajszej nocy stało się to, na co zanosiło się od dłuższego czasu. Kyrie Irving zmienił zespół. Odszedł do ekipy Boston Celtics, a więc do najgroźniejszego rywala z Konferencji Wschodniej. O ile sama zmiana otoczenia nie zaskakuje, to już fakt przywdziania trykotu Koniczynek już trochę podgrzewa atmosferę, ale co to znaczy dla samego zainteresowanego?

Zasadniczo w środowy ranek zastanawiałem się dlaczego wszystkie media piszą w nagłówkach newsów, że Irving poszedł do Celtics, a nie odwrotnie? Czemu nie ma tytułu newsa, że Thomas trafia do Cavs. Wiem, powiecie, że Irving to topowa gwiazda, chodzące miliony dolarów i szybciej się kliknie na newsa o Kyrie’im niż o wspomnianym ex graczu Kings.

Cały internet obiegły grafiki pokazujące dwóch graczy z draftu 2011. Tego z numerem pierwszym i tego wybranego w drugiej rundzie na samym końcu (60tego). Dziś obaj zamieniają się miejscami pracy/gry – sami wybierzcie właściwą odpowiedź. Ciekawe jakie odczucia mieli obaj te siedem lat temu w Prudential Center. Na pewno byli podekscytowani wyborem w drafcie. Jest jednak różnica. Irving musiał być pewny wyboru, Thomas już raczej niekoniecznie.

Przez te 6 lat Isaiah Thomas musiał sie sporo napracować na swoją obecną pozycję. Od Pana „ledwo co załapałem się do NBA” stał się graczem All star. W barwach Kings pokazał, że ma zadatki na kogoś więcej niż na „uzupełnienie rotacji„. Przez ten czas stał się czołową postacią ligi, a transfer z Suns do Celtów dał mu szanse bycia liderem jednego z faworytów na Wschodzie. On sam ten dar od losu w pełni wykorzystał.

Irving trafił do NBA w roli gwiazdy. Początkowo jego Cavs czołgali się po dnie ligi, ale to akurat wyszło mu tylko na dobre. Zbierał doświadczenie i cierpliwie czekał na lepsze czasy. Nagroda w postaci powrotu LBJ’a pozwoliła mu walczyć o najwyższe cele. Zdobył mistrzostwo, w zeszłym roku musiał uznać wyższość Warriors w finale, ale wciąż był na topie. Z tym, że cały czas był tym gościem u boku LeBrona. Jak by się nie starał (to jego trójka w zeszłym roku przypieczętowała mistrzostwo) byłby tym drugim, jak Adaś Miauczyński.

Teraz w Bostonie ma wyjść z cienia Jamesa. Trochę sytuacja przypomina sagę z Neymarem, który chciał ponoć uciec od blasku gwiazdy Leo Messiego. W przypadku Irvinga brak petrodolarów powoduje, że bardziej doceniam jego ambicje.

Z tym, że teraz wraz z ową wolnością pojawia się ogromna presja. Po pierwsze, jeśli Celtowie osiągną gorszy wynik niż przed rokiem (jeśli nie awansują do finału Wschodu), to pojawią się głosy, że Irving może wcale nie być taki dobry jak Thomas. Teraz to Irving musi coś udowodnić. Rzuca wyzwanie Jamesowi, a więc człowiekowi, któremu zawdzięcza wszystkie dotychczasowe sukcesy w NBA. Gordon Hayword z pewnością nie będzie odpowiednikiem Jamesa z czasów Cavs. Jestem pewien, że każdy oczekuje, że to właśnie gwiazda Irvinga będzie najjaśniej błyszczeć. To właśnie jest element, którego szukał sam zawodnik. Teraz pytanie czy będzie w stanie podołać własnej ambicji. Czy pociągnie C’s za sobą?

Teraz mecze na linii Cavs – Celtics nabierają nowego wymiaru. Rywalizacja o pierwsze miejsce na Wschodzie wchodzi w nową fazę. To już nie jest starcie Dawida z Goliatem, teraz będziemy mieli pojedynek ucznia z wielkim mistrzem. Obaj Panowie nadal mają jeden cel, ale od wczoraj grają po przeciwnych stronach parkietu.

Jakby powiedział Wojciech Pawłowski – tylko czas powie, kto w ostatecznym rozrachunku dosięgnie swego. (Choć sympatyczny bramkarz z Koszalina chyba powiedział to troszkę inaczej). Mniejsza z tym. Niedługo nowy sezon, mamy nowy powód, aby śledzić tą ligę. Można napisac wiele o tym transferze, ale jedno jest pewne – na pewno będzie ciekawiej!