Off-season 2017: Ciężkie czasy dla Jastrzębi

3 sezony temu, z bilansem 60-22, byli najlepszą drużyną Wschodu w sezonie zasadniczym oraz dotarli do Finału Konferencji. Zaś w najbliższym sezonie mają minimalne szanse na Playoffy – a większe szanse daje im się na jedynkę w Drafcie niż na miejsce w pierwszej ósemce. Nad Atlantą zawisły czarne chmury.

Rozpad zespołu

Pierwsza piątka Hawks dostała nawet nagrodę dla zawodnika miesiąca w sezonie 2014-15. Tego lato Atlantę opuścił ostatni gracz, który się w niej znajdował – Paul Millsap. Wcześniej pozwolono odejść (za darmo) DeMarre’mu Carrolowi oraz Alowi Horfordowi, a także sprzedano Jeffa Teague’a i Kyle’a Korvera. W miarę rozpadania się ich składu grali coraz słabiej. 2 sezony temu zajęli 4 miejsce i odpadli w drugiej rundzie Playoffs. Zaś w poprzednich rozgrywkach, prowadzeni przez Millsapa, Kenta Bezamore’a i Dennisa Schroedera, uplasowali się na 5 pozycji, a następnie pojechali „na ryby” już po pierwszej rundzie, wyeliminowani przez Washington Wizards. Odejście Paula kończy pewien rozdział w ich historii – i zaczyna okres przejściowy, podczas którego Hawks będą musieli znaleźć swoją tożsamość.

Dennis i Kent

Działacze Hawks postanowili zainwestować sporo pieniędzy w dwóch stosunkowo młodych, wymienionych w poprzednim akapicie, graczy – i to wokół nich budować zespół. Rok temu podpisali przedłużenie z Kentem Bazemore’em: umowę czteroletnią, opiewającą na 70 mln $. Z kolei w tym roku wysoki kontrakt dostał ich wybór w Drafcie 2013 roku, rozgrywający Dennis Schroeder: 62 mln $ za 4 lata. Tak naprawdę od ich rozwoju zależy obecnie przyszłość Jastrzębi. Więcej pieniędzy dostaje Baze, natomiast chociażby w poprzednim sezonie dużo lepiej radził sobie niemiecki rozgrywający. 18 punktów i 6 asyst na mecz w sezonie zasadniczym oraz prawie 25 oczek i 8 asyst w Playoffs pozwalają wierzyć, że Schroeder nie będzie miał problemów z prowadzeniem gry. Z kolei Bazemore grał średnio. 11 oczek, 3 zbiórki i 2 asysty na mecz to nie są statystyki, których oczekuje się po najlepiej zarabiającym zawodniku zespołu. W serii z Wizards zaś punktował jeszcze mniej. Na pewno ma sporo do udowodnienia, ale pytanie, czy będzie dosyć zmotywowany i czy udźwignie presję bycia liderem zespołu. Chciałbym powiedzieć, że tak, ale nie jestem entuzjastą jego talentu. Ale może się mylę i Bazemore utrze nosa niedowiarkom.

Przebudowany skład, średnia ławka

Poza wymienioną wyżej dwójką Hawks nie mają szczególnie perspektywicznych zawodników. Miles Plumlee, efekt wymiany za Dwighta Howarda, który w poprzednim sezonie w 45 meczach zdobył łącznie 113 punktów, jest obecnie trzecim najlepiej zarabiającym Jastrzębi oraz ich podstawowym centrem. Ma 29 lat i teoretycznie jest w najlepszym wieku – i w Atlancie wierzą, że wreszcie pokaże, na co go stać. Z drugiej strony – to kolejny gracz Hawks, który ma przed sobą 3 lata wysokiego kontraktu. Czy będzie mu zależało na pokazywaniu się już teraz, a nie dopiero za 2 lata? Poza nim w składzie są jeszcze chociażby Marco Belinelli, Ersan Ilyasova, Mike Muscala, Jeremy Evans czy podpisany tego lata Dwyane Dedmon, rezerwowy center. Z zespołem nie ma już za to: wytransferowanego Howarda, Tima Hardawaya, Krisa Humphriesa czy Thabo Sefoloshy. Drużyna została niemal całkowicie przebudowana. Zespół ma obecnie sporo mało znanych graczy, którzy być może dostaną większą rolę w tym roku (Luke Babbitt i John Jenkins oraz drugoroczniacy Malcolm Delaney, Nicolas Brussino, DeAndre Bembry, Taurean Prince), a także kilku debiutantów (Josh Collins, Tyler Cavanaugh, Tyler Dorsey, Jordan Mathews). Ogólnie dla wielu graczy Hawks ten sezon (i być może najbliższe) będzie okazją na zaprezentowanie się i zaistnienie na parkietach Ligi. Coach Mike Budenholzer będzie miał ciężkie zadanie – musi jakoś poukładać drużynę i w spokoju ogrywać ofensywę opartą o Schroedera i Bazemore’a. Brakuje tutaj przede wszystkim rezerwowych, bo i ile line-up Schroeder – Belinelli – Bazemore – Ilyasova – Plumlee może być w stanie powalczyć z niektórymi zespołami, to niemal brak solidnej ławki (Muscala, Evans i Dedmon pod kosz jeszcze może być, ale na obwód, poza Delaneyem, nie ma prawie nikogo) stawia ich w bardzo trudnej sytuacji, jeśli chodzi o wygrywanie meczów. Tankowanie wydaje się w nadchodzących rozgrywkach rozsądnym rozwiązaniem.

(od lewej: Kent Bazemore, Taurean Prince, Josh Collins, DeAndre Bembry, Dennis Schroeder)

Tak wygląda rozkład kontraktów w Atlancie:

Czarne chmury, ale i światełko w tunelu

Jest jednak pewien pozytyw dla Jastrzębi: poza własnymi wyborami, mają w następnym sezonie picki od Rockets (chroniony w TOP 3) oraz Timberwolves (chroniony w TOP 14), zaś w 2019 od Cavs (chroniony w TOP 10). Wszystkie te zespoły najpewniej uplasują się w Playoffs (o ile za rok LeBron James nie opuści Cleveland), zatem powyższe wybory nie będą najwyższymi. Ale kto wie, czy Hawks nie znajdą w ten sposób jednej bądź nawet dwóch perełek. Za rok będą mieli miejsce w Salary Cap na podpisanie jakiejś gwiazdy – ale do tego dobry poziom musiałoby prezentować trio Schroeder – Bazemore – Plumlee. Taki zestaw, wsparty gwiazdą oraz perspektywicznymi młodymi (w składzie jest obecnie sporo debiutantów i drugoroczniaków, za rok dojdzie minimum kolejna trójka), byłby w stanie wrócić do elity Wschodu. Do tego potrzeba jednak rozwoju wyżej wymienionych graczy – a zwłaszcza skrzydłowego i centra. I to będzie kluczem w najbliższym sezonie. Rozwój i zachęcenie w ten sposób wartościowych zawodników. Obstawiam, że zajmą któreś z trzech ostatnich miejsc Wschodu. Może już w następnym sezonie poznamy odpowiedź na pytanie: „Czy warto było inwestować w Bazemore’a?”. Ja jestem nastawiony do tego pomysłu dosyć sceptycznie (wg mnie Kent jest przepłacony), ale i tak zamierzam śledzić poczynania Atlanty. Budenholzer to w końcu uczeń Popovicha, a to znaczy, że potrafi czynić cuda nawet ze słabszym składem oraz że potrafi wycisnąć z graczy maksimum. Czy to uda się z nowymi Hawks? Pożyjemy, zobaczymy. Tak czy siak – przed nimi trudny okres.