Tygodnik #4 – pierwsze podsumowanie

Kacper Krysiak

 

MVP: James Harden. Rockets mają obecnie drugi najlepszy bilans w lidze, a od początku sezonu grają bez Chrisa Paula. Harden rozkręca się z miesiąca na miesiąc notując 30.2 pkt, 10.2 ast, 4.9 zb i 1.7 przechwytu na mecz. W samym listopadzie 28-latek wykręca statystyki na poziomie 35.8 pkt i 11.5 asysty i jest obecnie najlepszym zawodnikiem w lidze. Udowodnił to w ostatnim meczu z Cavs, gdzie w pojedynku przeciwko LeBronowi wykręcił imponujące triple-double (35 pkt, 11 zb, 13 ast), a co najważniejsze Rockets wygrali. Co zmieni powrót Chrisa Paula?

 

MIP: D’Angelo Russell. Zdecydowałem się wskazać Russell’a, bo jest dla mnie najbardziej pozytywnym zaskoczeniem w tym sezonie. Przede wszystkim dlatego, że świetnie radzi sobie jako lider Nets, którzy w końcu nie wyglądają jak klub, który wykupił dziką kartę 2 miesiące przed startem sezonu. D-Lo nie tylko notuje świetne statystyki (20.9 pkt, 5.7 ast i 4.7 zb), ale jest świetnym liderem, który nie forsuje rzutów (a robił to w LAL) i potrafi zdobywać najważniejsze punkty i wyrywać zwycięstwa dla Brooklynu (bilans 5-8 nie jest taki zły). W odniesieniu do ostatniego sezonu:

• punkty +5.3

• zbiórki +1.2

• asysty +0.9

• skuteczność z gry +6%

 

ROTY: Ben Simmons. Na początku sezonu zdystansował resztę stawki. Jest fenomenalny, zarówno jako rozgrywający, jak i skrzydłowy. Gra średnio 34 minuty, a wykręca kosmiczne statystyki: 17.4 pkt, 9.0 zbiórki, 7.8 asyst i 1.8 przechwytu. Szok. Każdy natknął się na porównania do Oscara Robertsona, LeBrona… nawet trener 76ers Brett Brown powiedział, że nie spodziewał się tego, że Simmons będzie wyglądał tak dobrze jeśli chodzi o kwestie motoryki i atletyzmu w swoim pierwszym, ale drugim sezonie rozgrywek. Czekam na powrót Fultza, który nie powinien zabierać Benowi miejsca do gry z piłką, coś jak Marcel Ponitka podczas gry z Simmonsem dla Montverde Academy (szacun). Trust the Process.

 

COTY: Brad Stevens. Młody Popovich. Stevens pokazuje, że to on jest największym skarbem organizacji z Bostonu. Kyrie nagle rozdaje asysty, a przy tym nie zrezygnował ze swojego ballhog’owego szaleństwa na crossie, Marcus Morris podaje, nie forsuje rzutów, gra na desce, Jaylen Brown to dla mnie zaraz za Russellem kandydat do nagrody MIP, Marcus Smart już nie flopuje, a w porównaniu z ostatnimi rozgrywkami zmądrzał o jakieś 5 lat. W grze i przede wszystkim wynikach Celtics widać same pozytywy. Pokonując Raptors bez Irvinga pokazali, że są świetnym zespołem, monolitem. Bilans 12-2, najlepszy w lidze.

 

6th Man: Ish Smith. Ile można tego Lou Williamsa pchać w tej kategorii. Uważam, że Smith za każdym razem, gdy pojawia się na boisku, zmienia grę Pistons. W tym szaleństwie jest metoda. Ish podkręca tempo Pistons w ataku, rozdaje sporo asyst, ponieważ sporo z tą piłką biega, ale to właśnie ta zmiana tempa gry Pistons przynosi rywalom najwięcej trudności. Pierwsza piątka poukładana, Jackson uptempo nie gra, zmienia go Smith i wnosi mnóstwo energii do gry Tłoków. Pojawiają się kontrataki, sporo biegania i taki “opanowany chaos”, choć statystyki nie urywają.. głowy. Ishmael notuje 9.7 pkt i 4.3 asysty, ale Pistons z bilansem 10-3 i są drudzy na Wschodzie.

 

DPOY: Giannis Antetokounmpo. Za rok MVP, teraz chociażby z nagrodą DPOY. Giannis daje taki komfort po bronionej stronie boiska, którego nie daje żaden inny gracz. Bez problemu poradzi sobie z pilnowaniem jedynki jak i czwórki/piątki w kluczowych momentach meczu. Podczas crunch time’u z Blazers najpierw zablokował, potem przechwycił piłke i było pozamiatane. Dla niego nie ma limitów. Zresztą wyobraźcie sobie, że Wasza dłoń ma 31 cm długości, taką “łopatą” wyciągnięcie piłki z kozła jest chyba łatwiejsze niż oddanie dobrze skoordynowanego rzutu. Jestem pewien, że większość meczy na styku, Bucks wygrają właśnie dzięki obronie Giannisa. Ostatnio nieco obniżył loty, ale i tak pod bronioną tablicą notuje 8.4 zbiórki, dokłada do tego TYLKO 1.4 przechwytu i 1.8 bloku na mecz, ale stając przeciwko takiemu zawodnikowi raczej ochota do gry 1on1 i oddania rzutu nieco spada.

 

Rookie Team:

Smith Jr – Simmons – Tatum – Kuzma – Markkanen

 

All Defensive Team:

Rubio – Antetokounmpo – Durant – Porzingis – Gobert

All NBA Team:

Irving – Harden – Antetokounmpo – James – Cousins

 

Michał Wróblewski 

MVP – James Harden(1), Giannis Antetokounmpo(2), LeBron James (3) – tak wygląda moja lista faworytów do MVP – wybieram Hardena minimalnie przed Giannisem. Zadecydowały o tym ostatnie spotkania gdzie Harden rozkręcał się coraz bardziej i o wiele większa ilość wygranych drużyny Rockets. Co prawda gdy na parkiecie w Bucks gra Antek to mają oni +3 pkt/100 posiadań, gdy schodzi -11.4 różnica 15.6, a Harden nie robi takiej różnicy netto, (+10.3 z nim, 0.8 bez niego, różnica 9.5), ale przeważają wyniki drużyny i wyższe wskaźniki takie jakie BPM, WS czy VORP. Na 3 miejscu LeBron, bez którego Cavs pewnie nie wygraliby żadnego spotkania.

MIP – Aaron Gordon, gra na swojej optymalnej pozycji – PF – i znacząco poprawił się prawie we wszystkich statystykach. Najważniejsza jest skuteczność za 3 punkty 55.3 %, wiadomo że takiej nie utrzyma do końca sezonu ale jeśli będzie miał powyżej 40% przy tylu próbach to może dostać tą nagrodę na końcu sezonu

COTY – Brad Stevens – wiemy jak źle się zaczęło – kontuzją Haywarda, dwie porażki, a potem seria 11 wygranych, Celtics są najlepszą drużyną w lidze, bronią najlepiej, nowi zawodnicy szybko się wpasowali, młodzi grają jak weterani – bardzo duża w tym zasługa trenera

ROTY- Ben Simmons – takiego pierwszoroczniaka na najtrudniejszej dla młodych zawodników pozycji nie było od wielu lat – jego BPM wynosi 3.6, więcej na tej pozycji mieli tylko Chris Paul 6.1, Magic Johnson 5.5 i Anfernee Hardaway 3.9, jego statystki bardzo przypominają właśnie Magica w jego 1 sezonie:

6TH MAN – Tyreke Evans – jak na razie jest to najlepszy sezon weterana trapionego kontuzjami i to grającego za 3.3 mln $, w Memphis znalazł swoje miejsce, pasuje charakterem, tylko żeby mu zdrowie dopisało, na drugim miejscu Rudy Gay:

ALL NBA TEAM – James Harden, Bradley Beal, Giannis Antetokounmpo, Anthony Davis, Nikola Jokic – starałem się wybierać dokładnie zawodników grających na danej pozycji dlatego nie ma np Cousinsa – bo na Centrze dla mnie lepszy jest Jokic (ach te straty)

ALL ROOKIE TEAM – tu tak jak przy All NBA team chciałem wybrać graczy grających na danych pozycjach, najtrudniej mi było wybrać zawodnika na pozycji PF – uznałem, że Lauri Markkanen jest lepszy Kyle’ego Kuzmy, tego drugiego dałem jako 6th mana, na pozycji Centra nie ma w tym roku praktycznie nikogo ale na szczęście John Collins 69% czasu gry w Atlancie grał na tej pozycji.

ALL DEFENSIVE TEAM – w sumie to powinienem wybrać całą drużynę Bostonu, ale po zastanowieniu dobrałem jeszcze Duranta:

 

Kubala

MVP: James Harden. Pisałem już o nim w ostatnim rankingu MVP – Brodacz ma świetny sezon i zdecydowanie deklasuje rywali. Poprowadził przy tym Rockets do drugiego najlepszego (po Celtics) bilansu w Lidze. Przez cały sezon powinien walczyć o nagrodę. Kto wie, czy po dwóch sezonach, gdy skończył jako drugi (najpierw za Stephenem Curry’m, potem za Russellem Westbrookiem; pomiędzy był jeszcze historyczny sezon Stepha, który pomijam) nie zajmie pierwszego miejsca. Szanse jak najbardziej są – i to duże. Ale wiadomo: to dopiero początek sezonu.

MIP: Kristaps Porzingis. Oj, tu było trudno wybrać. Damian dał tu zaskoczenie nr 1 tego sezonu, czyli Aarona Gordona. Po tę nagrodę mógłby się też ubiegać Giannis Antetokounmpo lub ktoś z „nie-gwiazd”. Ale jednak to Jednorożec gra tyle samo minut, co rok temu (a dokładniej mniej o 0,2 minuty), zaś zdobywa ponad 11 (!) oczek na mecz więcej. Poprawił do tego wszystkie skuteczności i jest prawdziwym liderem swojej drużyny. Zdecydowanie skorzystał z odejścia Melo. Wiem, że wybór się powtórzył, ale nie uważam, by w tej chwili ktoś inny zasłużył na tę nagrodę (Gordon jest blisko, ale przewaga Kristapsa jest dla mnie wystarczająco wyraźna). Poza powyższą dwójką (trójką, licząc Giannisa) moje typy do włączenia się w walkę to: Victor Oladipo, Tyreke Evans i Jeremy Lamb.

COTY: Brad Stevens. Sporo ekip zaskakuje na początku tego sezonu. Postawię jednak na coacha Celtów, z dwóch powodów. Pierwszy: dostał niemal zupełnie nową drużynę (pozostali sprzed roku tylko Al Horford, Jaylen Brown i Marcus Smart), którą odpowiednio poukładał i powiódł na szczyt Ligi (12 wygranych pod rząd!). Drugi: zrobił to, straciwszy w pierwszym meczu gracza, który miał być liderem (a.k.a. numerem 1) całego zespołu. Potrafił wypełnić tę lukę i po dwóch porażkach zwyciężać seryjnie. Świetnie grają u niego młodzi: Tatum i Brown. Ponadto wydobył potencjał z Arona Baynesa oraz dobrze wykorzystuje ławkę. Dla mnie Brad jest najlepszym kandydatem.

ROTY: Ben Simmons. Bez niespodzianki. Lider przepełnionych talentem Szóstek. Mimo iż nie ma w teorii rzutu, to potrafi świetnie punktować, rewelacyjnie podaje oraz broni. Wszechstronny rozgrywający, do tego mający ponad 205 cm wzrostu. Gracz jakby nie z tej epoki. Ale jest efektowny i, co ważniejsze, efektywny. Zresztą: Damian w zestawieniu świeżaków powiedział już o nim wystarczająco dużo. Jest na tę chwilę najlepszy i tyle. Jasne, ma poważnych kandydatów. Ale na razie są oni daleko za nim. Sytuacja przypomina mi trochę tę z 2003 roku – LeBron, Wade, Melo, West, Bosh, Diaw… Świetni gracze. Ale lider był wyraźny. Oczywiście dzisiaj sytuacja jest inna – tym niemniej kilka podobieństw można dostrzec. Oba Drafty już zaczynają być porównywane – ten z 2003 roku jest uważany za jeden z najlepszych w historii, a kto wie, jak dobrzy będą tegoroczni debiutanci (by to realnie ocenić, musimy poczekać co najmniej 10 lat). Mała ciekawostka jako bonus: drugi numer z obu tych Draftów został w pierwszym sezonie najmłodszym „kimś” – Darko Milicić mistrzem, a Lonzo Ball graczem z triple-double. Czy obaj będą wielkimi zawodami? Wróć, nie o tym miało być. Wracając: Simmons jest aktualnie numerem 1 Rookich, ale to się może zmienić. Na razie jednak nie ma realnej konkurencji. Tyle.

6TH MAN: Tyreke Evans. Tak, ten wybór powtarza się u wielu z nas. Ale jakich mamy innych kandydatów? Eric Gordon – obecnie gra w pierwszej piątce, więc go nie liczę. Jedynymi poważnymi konkurentem są w tej chwili Lou Willams, Jordan Clarkson i Jonathon Simmons. Mimo wszystko przewaga Tyreke’a nie jest taka duża: ale to on najlepiej punktuje. Ponadto: na najlepszej (52% z gry, 45% za gry) skuteczności. Najlepiej z tej trójki zbiera i jest drugim podającym (3,1 asysty na mecz; Williams ma 3,4). A Grizzlies mają dodatni bilans 8-6 i są na piątym miejscu w „napakowanej silnymi ekipami” konferencji Zachodniej. Dlatego wybór pada na Evansa.

ALL-NBA First Team: James Harden, Kyrie Irving, LeBron James, Giannis Antetokounmpo, DeMarcus Cousins. Największy problem miałem z wyborem drugiego obrońcy. Harden to jak na razie najlepszy gracz tego sezonu, Cousins ma niesamowite rozgrywki, podobnie Giannis. LeBron przy świetnych liczbach trzyma zespół Cleveland w grze. Kyrie’ego oceniam nieco wyżej od Curry’ego – bo to jego zespół wygrał 12 ostatnich spotkań. Stephen jest blisko i ma teoretycznie trochę lepsze cyferki, ale z drugiej strony jego brak mniej boli Dubs. Na dzisiaj Kyrie jest w pierwszej piątce, ale kto będzie następnym razem: zobaczymy.

All-Rookie First Team: Ben Simmons, Donovan Mitchell, Jason Tatum, Lauri Markannen, Kyle Kuzma. Simmons – wiadomo.. Tatum jest jednym z liderów najlepszej obecnie drużynie w Lidze – dzięki jego postawie brak Gordona Haywarda nie boli aż tak bardzo (przynajmniej na razie). Kuzma to chyba najlepszy Rookie Zachodniej konferencji – patrząc na to, jak gra i jak przyczynia się do zwycięstw zespołu. Markannen to gracz nr 1 Chicago i jeden z najlepszych podkoszowych, których (na poziomie) na razie wśród debiutantów nie ma zbyt wielu: innymi poważnymi kandydatami do piątki są Jacksonowie (Josh i Justin) oraz Josh Collins. Niektórych może natomiast zdziwić wybór Mitchella zamiast Dennisa Smitha Jr-a. Jednak to Donovan jest ważnym graczem w rotacji Utah, którzy wygrali 6 spotkań. Zaś Dallas ma rekord 2-12. Mimo iż Smith jest liderem (wraz z Barnesem) Mavericks, to jego zespół dalej przegrywa. Statystyki zaś mają dosyć podobne. Dlatego na tę chwilę Mitchella oceniam nieco wyżej.

All-Defensive First Team: Marcus Smart, Jrue Holiday, Jaylen Brown, Kristaps Porzingis, Rudy Gobert. Kolejny ciężki wybór. Tym razem głównie dlatego, że trudno mierzyć defensywę liczbami. A nierzadko (zwłaszcza na początku sezonu) wybór jest bardzo subiektywny. Zwłaszcza, że trzeba by obejrzeć każdy mecz, by móc ocenić całościową pracę w obronie (a na to niestety brakuje mi czasu – zresztą musiałbym później i tak oglądać powtórki, bo przy 4-5 meczach naraz nie da się po prostu wystarczająco przypatrzeć, by ocenić obronę). Tym niemniej wybrałem: Smart i Brown to podstawa Celtów w defensywie. To głównie dzięki nim są najlepszą obroną NBA. Gobert – pierwszy blokujący Ligi – jest świetnym defensorem pod koszem (o włos wyprzedził u mnie Clinta Capelę na pozycji centra). Poza tym na obwód wybrałem Holidaya, a na silnego skrzydłowego Porzingisa. Przeciwnicy rzucają przeciwko nim na niskim procencie: opponenci Jrue trafiają tylko 30% zza łuku i 42,3% z gry, gdy broni przeciwko nim. Ponadto wymusza sporo strat. A Jednorożec? Tylko 41% skuteczności opponentów (najlepszy wynik wśród wszystkich graczy, którzy grają co najmniej 20 minut na mecz). Ponadto dobrze broni trójki (tylko 34,7% przeciwników) oraz świetnie blokuje (4 w NBA pod względem średniej na spotkanie).

 

 

Lubisz naszą pracę? Wspieraj nas na Patronite.pl!