To tylko mecz z Bulls, ale… Jak dobrzy są Warriors?

Temat może nieco nawiązywać do mojego ostatniego, nieco humorystycznego wpisu. Tam przesadzałem i reagowałem tak, jakby jeden wynik miał uwarunkować cały sezon. W tym poście postaram się spojrzeć obiektywnie – i ocenić, na podstawie pierwszych 8 spotkań, jak rzeczywiście dobrzy są Warriors.

Dla przypomnienia: Mistrzowie grają bez DeMarcusa Cousinsa, który regeneruje się po kontuzji (inna sprawa, że Boogie zdążył już zostać wyrzucony z meczu do szatni za kłótnie z sędzią – ale nie o tym). Teoretycznie Dubs bardzo osłabili swój zestaw „zadaniowców” (nie piszę „ławkę”, bo niektórzy z tych graczy regularnie zaczynali spotkania) – odeszli: David West, Patrick McCaw, Zaza Pachulia, Nick Young oraz JaVale McGee. Wielu myślało, że teraz, chociaż ich pierwszy skład może miażdżyć przeciwników, to rezerwowi będą mieli problemy z utrzymywaniem wysokiego prowadzenia.

Niektóre w tym sezonie mecze Warriors kończyły się małymi różnicami (wygrana 1 punktem z Jazz, przegrana 2 oczkami z Denver, zwycięstwo sześcioma w starciu z Nets, z OKC bez Westbrooka – „tylko” ośmioma na plus). Jednak nie były to spotkania, w których Dubs grali falami, i to „ławka” roztrwaniała wielkie przewagi. W przypadku Nets – mieli 19 oczek przewagi na koniec 3 kwarty, zaś ekipa z Brooklynu doszła ich nawet na dwa punkty. Cały czas grały wtedy ich gwiazdy – na początku kwarty, gdy przewaga szybko topniała, na boisku byli i Kevin Durant, i Klay Thompson, i Draymond Green. Zatem to po prostu słabszy moment ich wielkich, a nie słaba postawa zadaniowców.

Ci drugoplanowi zawodnicy sprawują się na razie niewiarygodnie wręcz dobrze. Tak, po Jonasie Jerebko można było oczekiwać solidnych występów: 6.9 punktu na mecz, skuteczność z gry 51.4%, za trzy 50%, dobitka na miarę wygranej w Utah… Tak naprawdę, z racji słabszej formy/kłopotów ze zdrowiej Andre Iguodali, to on gra często w Death Lineupie. Czasem tę rolę spełniają Kevon Looney albo Damian Jones. Ta dwójka to chyba największe zaskoczenie początku sezonu w Oakland. Statystyki nie są może zachwycające: odpowiednio 6.4 i 6.0 PPG. Ale skuteczność! Pierwszy ma 65.6% z gry. Drugi – 77.8%. Wow. To robi wrażenie – nawet mimo tego, że operują głównie pod koszem i zdobywają dużo punktów z wsadów i layupów. Ale jednak powyżej 60% – to już coś. Ponadto bardzo dobrze radzą sobie w obronie (Jones notuje 1.4 bloku na mecz). A grają po niecałe 17 minut na spotkanie.

Czwartą ważną postacią rezerwy stał się Alfonzo McKinnie – człowiek znikąd. Rok temu zagrał w 14 spotkaniach dla Raptors i zanotował łącznie 21 punktów i 7 zbiórek. W tym sezonie – grał we wszystkich 8 spotkaniach i już zdobył 48 oczek oraz zebrał 30 piłek. Średnie na poziomie 6 oczek i 3.8 zbiórki na spotkanie nie są może nie wiadomo czym – ale gra jedynie po 12 minut w meczu, a mając takich wspaniałych strzelców wokół siebie, ciężko dużo punktować. Kiedy jednak dostaje okazję, to trafia. Skuteczność: 52.8% z gry, 57.1% za trzy.

Wspomniałem o strzelcach. Właśnie… Dzisiaj wszyscy żyją rekordem Klaya Thompsona. Trudno się dziwić – to był mecz, który przejdzie do historii.

Raz – 14 trójek Klaya w meczu (52 punkty, 27 minut, 18/29 z gry, 14/24 za trzy, tylko 5 razy kozłował przez cały mecz)

Dwa – 92 punkty Warriors w pierwszej połowie, 149 w całym spotkaniu

Trzy – 17 trójek w pierwszej połowie, rekord Ligi (do rekordu w całym meczu – 25 – zabrakło jednego trafienia zza łuku)

Cztery – skuteczność z gry: 55.2%, za trzy: 53.3%

Nie wszystko to oczywiście rekordy. Ale zachwycające statystyki – jak najbardziej. Inna sprawa, że Mistrzowie grali przeciwko Bulls, którzy są w trakcie przebudowy. Ale nie da się nie docenić tego, co Warriors zrobili. W jakim stylu. Całą czwartą kwartę ich gwiazdy przesiedziały. Przypomnijmy – to wszystko nadal bez DeMarcusa Cousinsa na boisku.

Zaś patrząc na te 8 spotkań:

• Stephen Curry gra jak MVP: pierwszy strzelec Ligi (32.5 punktu na mecz), 54.3% skuteczności z gry, 51.6% za trzy (co jest godne podziwu, patrząc, z jakiej odległości oddaje niektóre rzuty). Efektywna skuteczność: 69.1%. Wśród 25 liderów punktowych Ligi wyniki powyżej 60% mają: Nikola Mirotić (60,4%), Nikola Jokic (62.2%) oraz Khris Middleton (64.8%). 5.5 asysty i 5.4 zbiórki na mecz. 92.3 skuteczności z wolnych. Trafił już 48 trójek, co daje równo 6 na spotkanie. Czyżby szedł po trzecią statuetkę?

• Kevin Durant: 28.3 PPG, 7.5 RPG, 6.1 APG, 55.6% skuteczności z gry, 93.6% z linii. Tak naprawdę, gdyby chciał, również spokojnie mógłby walczyć o nagrodę MVP. Wszechstronnie utalentowany, jeden z najlepszych graczy ofensywnych w historii (z racji mnogości opcji, jakie ma), do tego bardzo dobrze funkcjonuje w defensywie.
• Draymond Green: w tym sezonie punktuje niesamowicie mało (7.4 PPG) – ale za to aż 8.1 asysty i 6.1 zbiórki na mecz. Oraz, oczywiście, to on nadal dyryguje obroną. I ma 2.3 przechwytu na mecz.
• Klay Thompson: do dzisiejszej nocy to był rozczarowujący sezon. Ale teraz, jak spojrzeć na liczby, to zaczyna wyglądać nieźle: 19.8 punktu na spotkanie. Z linii 93.8%. Skuteczności z gry może jeszcze nie są na miejscu (44.3% ogólnie, 31.7% zza łuku) – ale pokazał, że nie zatracił swoich zdolności strzeleckich. Zatem najpewniej teraz będzie już tylko lepiej.
• Dubs są liderami NBA w: punktach na mecz (124.3), asystach na mecz (29.6), skuteczności z gry (52.3%) oraz są najrzadziej blokowani (2.9 razu na spotkanie). Co nikogo nie dziwi, mają najwyższy Offensive Rating (120), najwyższe Assist Ratio (20.5), najwyższą Efektywną Skuteczność (59.6%) i True Shooting (63%), ponadto są drudzy w Net Ratingu, i w PIE. To oczywiście tylko liczby – ale nie da się nie zauważyć, jak dominujący są po atakowanej stronie parkietu.

I tak naprawdę dzisiaj, po raz pierwszy od początku sezonu, zastanowiłem się, czy w żartobliwych słowach o „anulowaniu sezonu i przyznaniu Mistrzostwa Dubs” nie było aby trochę racji.

Tak, oczywiście, że bym tego nie chciał. I to jest w sporcie najpiękniejsze, że bywa nieprzewidywalny. I jasne, że to się nie stanie.

Ale o ile na starcie rozgrywek Warriors zdarzyło się grać przeciętnie, to jednak teraz wydają się poza zasięgiem kogokolwiek. Jasne, mają momenty słabości. W meczach z trudnymi rywalami nie dominowali aż tak bardzo (Jazz, Nuggets). Ale patrząc, co robią i jak to robią, odnosi się czasem wrażenie, że są z innej planety. A przecież grają:

• bez Cousinsa (wiem, że się powtarzam, ale przypominam, że to gracz na poziomie Meczu Gwiazd i All-NBA)
• ze słabo prezentującymi się Livingstonem i Iguodalą
• z nowymi zawodnikami, którzy dopiero wkomponowują się w zespół

Im dalej w las, tym dla Warriors powinno być lepiej. Nie mówię, że ten zespół jest nie do pokonania. Każda drużyna na świecie może przegrać kilka spotkań. Ale czy wyobrażacie sobie, żeby ktoś był w stanie pobić Dubs cztery razy w ciągu jednej serii? A to o to głównie się rozchodzi – o Playoffs. Ja tego nie widzę. Jedyną „szansą” na pokonanie Warriors wydają się kontuzje. Bo nawet słabsza forma Klaya, Iggy’ego i Shauna nie zatrzymała ich przed wygraniem 6 z 7 spotkań. A teraz jeszcze Thompson złapał rytm strzelecki. Ciężko zatem mieć nadzieję dla reszty Ligi. Oczywiście Dubs nie będą już za wszelką cenę walczyli o rekordy, bo mają nauczkę po roku 2016. Może więc ich przewaga po sezonie regularnym nie będzie „aż tak” duża. Ale wydaje się, że rzeczywiście przejdą ten sezon w cuglach. Że Mistrzostwo jest w zasadzie oczywistością.

Ich system gry idealnie wpasowuje się w dzisiejszą NBA – a nikt nie wymyślili jeszcze sposobu na zatrzymanie świetnie podających zespoły, które mają rewelacyjnych strzelców. Faulować? Ich trójka czołowych snajperów rzuca powyżej 90% z wolnych. Puszczać za 2 i próbować „oddawać” trójki? Tyle, że Warriors nie tylko atakują, ale i potrafią bardzo dobrze bronić. A ponadto – nie da się z nimi walczyć na wymianę ciosów. Nawet Rockets nie mają takiej siły ognia.

A wy, jak uważacie? Jasne, że „anulowanie sezonu” się nie stanie i to przesada. Ale czy też sądzicie, że jest coś na rzeczy? Że Liga staje się trochę zbyt przewidywalna, że poszła w złą stronę? Dajcie znać. Ja osobiście (jak wiecie) bardzo lubię Warriors – a zwłaszcza Curry’ego. Ale też nie podoba mi się, w jaką stronę zmierza najlepsza koszykarska liga świata.

Lubisz naszą pracę? Wspieraj nas na Patronite.pl!