Znani nieznani – Greg Ostertag

Przyczynkiem do powstania tej serii jest niewątpliwie nostalgia i moje niedawne spotkanie z przyjacielem z dzieciństwa. Kolega, o którym tu mowa, to jeden z tych znajomych, który w dzieciństwie miał wpływ na ukształtowanie mojej osoby. Zdarza się to zapewne dość często gdy starszy kolega mający szersze horyzonty pokazuje nam rzeczy, o których nie mieliśmy pojęcia.

 

Kiedyś to było lepiej. Ten truizm nie do końca prawdziwy, siedzi w głowach wielu z nas, a przywoływany jest niewątpliwie przez większość miłośników NBA. Kiedyś to naprawdę potrafili bronić, kiedyś koszykarze mieli przywiązanie do barw, kiedyś nie do pomyślenia była dominacja jednej drużyny (choć w tym przypadku większość z nas ma raczej wybiórczą pamięć).

Moje kiedyś to lata 1993 – 1996  mój przyjaciel zapoznawał mnie z muzyką Prince’a czy Jacksona, to okres kiedy MTV I VIVA były stacjami prawdziwie muzycznymi, a na drzwiach wyżej wymienionego przyjaciela wisiał kolorowy plakat z napisem NBA  (jeszcze wtedy nie bardzo wiedziałem co oznacza ten dziwny skrót).

 

Jak czarodziejski ogród – magia, takie uproszczenia roją się dziś w mojej głowie i mógłbym tę rzeczywistość wekslować bez końca, ale nie o nostalgii ma być ta seria. Znani, Nieznani,  Zapomniani – ma na fali wspomnień przybliżać sylwetki tych, którzy w moim idyllicznym okresie tworzyli NBA. Nie będę ściśle przestrzegał narzuconych sobie ram czasowych, chciałbym jednak na nowo wskrzesić czar tamtych dni. Nie przedłużając już i tak przydługiego wstępu, zapraszam do zapoznania lub przypomnienia sobie mojego pierwszego bohatera.

Mój wybór podyktowany jest tym, że z wiekiem robię się sentymentalny, zanim powiem o kogo chodzi, kilka wypowiedzi związanych z jego osobą, może ktoś z was da radę rozszyfrować:

 

„who is who”.

Boiskowa ksywka: Big O;

Przez niemal całą karierę gra z numerem 00 w sezonie 2000- 2001 dostaje koszulkę z numerem 39;

Posiada tatuaż Freda Flinstona na nodze;

Oddał nerkę by ratować swoją siostrę;

Trenerzy wspominają go, jako wielki niewykorzystany w pełni talent;

Znajduje się  na niechlubnej liście 20 najcięższych koszykarzy w historii NBA;

Prasa obchodziła się z nim może trochę zbyt bezpośrednio:

„To kolejny przykład na to, jak przeciętny amerykański Joe może również awansować do ligi. O tak, jeśli ma się 7,2 stopy, staje się to wtedy dość łatwe”

W październiku 2004 r. wstając z łóżka, złamał sobie prawą rękę i stało się to zaraz po pierwszym jego treningu z Sacramento Kings

O sobie:

 „Chciałbym móc wrócić i zrobić to z wiedzą, którą mam teraz”

„Mogłem być lepszy to jest oczywiste, mam 7,2 stopy (218 cm), a nie pracowałem wystarczająco ciężko, mogłem iść dalej i dalej”

Moi drodzy przed wami:

 

 

Gregory Donovan Ostertag

Pozycja na boisku: Center 

Urodzony: 6 marca 1973 r. w Dallas w stanie Texas

College: Uniwersytet w Kansas

Szkoła średnia: Duncanville w  Duncanville, w stanie Texas

Draft:  Utah Jazz pierwsza runda 28 pick Draft NBA 1995 

NBA Debiut: 3 listopada 1995 r.

Sezony w NBA: 11 ( 9 play-offs)

 

 

Droga do NBA Grega Ostertaga

• Krok pierwszy szkoła średnia

Początki Grega z poważną koszykówką to występy w Panterach i szkoła średnia w Duncanville na przedmieściach Teksasu. Tam też stał się wyróżniającą postacią zdobywając średnio 22,5 punktu i 13 zbiórek na mecz – ponadto w pierwszym roku gry Ostertag razem z panterami zdobywa mistrzostwo stanu. Jest rok 1991 a 40 tysięczne Duncenville jest w euforii, ukochana drużyna pierwszy raz w historii zdobywa stanowe laury, a nasz bohater jest jednym z ojców sukcesu. Czy już wtedy przeczuwano, że to „wielki talent”? Pantery w sezon mistrzowski kończą z imponującym bilansem 37-2, Final Four tego roku przechodzą jak burza odnosząc wszystkie zwycięstwa, a każde minimum 20 punktową przewagą – w meczu decydującym o mistrzostwo niszczą San Antonio Jay. Ostertag finałowy pojedynek okrasił 35 punktową zdobyczą przy czym cały meczowy dorobek San Antonio to jedynie 33 oczka – jednym słowem dominacja.

 

Nie wiem jak u was ale moja szkoła średnia choć miała niezłą drużynę (jak na warunki naszego kraju), to nie może poszczycić się wielkimi gwiazdami (chociaż jakby na to spojrzeć z innej strony to do równoległej klasy chodził menadżer Gortata – zawsze to blisko NBA) Czy to kwestia szkolenia, czy podejścia do sportu, trudno jednoznacznie to orzec, nie  o tym jednak ten artykuł. Dodam tylko, że z Duncenville do NBA trafili także Chris Owens wybrany w drugiej rundzie przez Milwaukee Bucks w drafcie z 2002 r. a także Perry Jones wybrany z 28 numerem przez Grzmoty w 2012 r. Na marginesie ciekawe czy kojarzycie tych gości?

• Krok drugi Uniwersytet w Kansas

 

 

Po sukcesie w szkole średniej Greg przenosi się na uczelnie w Kansas i do drużyny Jayhawks. Początki na uczelni nie były łatwe, pierwsze dwa sezony to niewiele minut na parkiecie i niezbyt imponujące zdobycze punktowe średnio 5 na mecz. W tym okresie Ostertag wciela się w rolę zadaniowca mającego twardo bronić w pomalowanym i dawać przewagę na tablicach. Trzeba jednak oddać Gregowi, że nie miał łatwo podczas pobytu w Kansas musiał rywalizować z innymi naprawdę potężnymi graczami takimi jak Raef LaFrentz czy Scot Pollard. Wraz ze wzrostem minut pojawiły się i lepsze indywidualne statystyki. W najlepszym roku Greg notował 10,3 punktów i 8,8 zbiórek na mecz. Niewątpliwie zapisał się na stałe w historii uczelni podczas 4 letniego pobytu na KU ustanowił rekord bloków (258) pobity dopiero przez Jeffa Witheya (311). Taka gra zaowocowała zainteresowaniem scoutów z NBA, w rezultacie Greg Ostertag został wybrany jako 28 pick przez UTAH JAZZ w drafcie w 1995 r.

 

• Krok trzeci Gra w NBA

 

 

Nowo pozyskany Ostertag miał w Utah wesprzeć Karla Malon, a także załatać dziurę, po tym jak swoją karierę zakończył Mark Eaton. Dzięki swojej dobrej grze Greg już w drugim sezonie zaczynał mecze w pierwszej piątce. Następnie mamy dwa sezony ’97 i ’98 i dwa finały w których wielkolud z Dallas odgrywa ważną rolę. Pierwsze finały z ’97 r. w meczu numer 5 nasz bohater zbiera aż 15 piłek a w całych play offs stanowi silną część zespołu dając mocną obronę, bloki i sporo zbiórek. Jazz przegrywają finałową rywalizację 4-2. Wreszcie przychodzi „legendarny” sezon 98, dla Jazzmanów miał to być payback time i zemsta za poprzednie finały. Sezon zasadniczy Big O i spółka kończą imponującym wynikiem 62-20, dodatkowo pokonując dwukrotnie ekipę Jordana w sezonie zasadniczym. Bulls natomiast w finale konferencji niemiłosiernie męczą się z Indianą, a Utah ma 10 dni odpoczynku przed wielkim finałem. To co działo się później, pewnie pamięta każdy kibic NBA, Greg ociera się o historię koszykarskiej ligi za oceanu – ostatni mecz Jordana w koszulce Byków, najważniejszy game winner w historii NBA. Powiem więcej Greg zostawił  po sobie namacalny ślad w  tej historii, gdy w meczu numer trzy tych finałów ” w sławetnej akcji” uczepił się szyi Jordana, a i tak MJ trafił layupa z faulem. Ok żarty na bok. Na marginesie dodam tylko, że Jazz ten mecz przegrali 95-54 – zdobywając najmniej punktów w historii finałów NBA, a całą rywalizację 4-2.

 Te dwa sezony to także szczyt kariery Big O, one także definiowały dalsze wykorzystywanie go przez sztab szkoleniowy Jazzmanów. W drodze do obu finałów Ostertag pokazał się jako naprawdę niezłe zabezpieczanie obręczy, a także solidnie radząc sobie z takimi tuzami jak Tim Duncan, Hakeem Olajuwon czy Shaquille O’ Neal . Nic więc dziwnego, że sternicy drużyny z Salt Lake City zaproponowali „potencjalnej przyszłej gwieździe” długoletnie przedłużenie umowy i kontrakt, który za sześć lat gry gwarantował spore jak na tamte czasy 39 mln. Pokładanych nadziei jednak nigdy nie spełnił Greg nigdy nie rozwinął w żaden sposób swojego repertuaru ofensywnego, kibiców irytował straszną indolencją na linii rzutów  wolnych. Do tego doszły mniejsze urazy i kontuzje, które również przyczyniły się do zahamowania jego kariery. Greg z czasem dostawał coraz mniej minut na parkiecie i z roli dominującego obrońcy, jaką miał pełnić „przeistoczył” się w zadaniowca grającego kilka kilkanaście minut. Wreszcie po dziewięciu sezonach spędzonych w Utah, przenosi się jako wolny zawodnik do Sacramento Kings. W Kalifornii nie udało mu się jednak odbudować kariery. Tu jednak w wieku 31 lat po raz kolejny jego nazwisko trafiło na zawsze na karty historii NBA – 2 sierpnia 2005 r. stało się coś o dziś wydaje się niemożliwe, pięć organizacji wymieniło miedzy sobą 13 graczy w tym między innymi  Antoine Walkera, Jasona Williamsa i właśnie Grega Ostertaga. Tym samym na ostatni sezon swojej kariery Greg powrócił do Jazz. W nim jednak nie pokazał wielkich fajerwerków, grał solidnie na miarę swoich możliwości – nieźle w obronie i bardzo słabo w ataku. Ostatni mecz w karierze zagrał 19  kwietnia 2006 r. przeciwko Golden State. Niech klamrą spinającą jego karierę będzie moment zejścia z boiska w tym spotkaniu. Greg otrzymał owację na stojąco, a publiczność doceniła tych dziesięć sezonów w trykocie Utah Jazz.

 

https://www.basketball-reference.com/players/o/ostergr01.html#per_game::none

 

• Co po NBA

 

 

Odpoczynek od  profesjonalnego sportu w przypadku Ostertaga trwał naprawdę długo, bo prawie pięć lat. W międzyczasie były gracz Utah zajął się łowieniem ryb i myślistwem. W 2011 r. próbował  powrócić do NBA, a na przetarcie podpisał kontrakt z drużyną z D-League Texas Legends tam rozegrał jedynie 10 spotkań i zrezygnował z dalszej gry ze względu na problemy z kolanami.

Jak nie NBA to może NHL mówi stare porzekadło – no dobra nie ma takiego powiedzenia, ale Greg zdawał się tym wcale nie przejmować, bo z czterdziestką na karku zaczął grać w dwóch amatorskich ligach hokejowych w Arizonie.  W wywiadzie którego udzielił USA Hockey Magazine powiedział ” Nie robię tego żeby utrzymać formę. Robię to bo ponieważ, jest fajne. Uwielbiam grać w hokeja i uwielbiam być wśród chłopaków. Robił bym to pięć dni w tygodniu gdybym mógł i gdybym miał na to czas”.

Czyżby ktoś tu minął się z powołaniem? Jedno jest pewne chciałbym zobaczyć tego wielkoluda na lodowisku!

W przeciwieństwie do wielu graczy z NBA Greg Ostertag nie roztrwonił majątku zdobytego dzięki grze. Prowadził swojego czasu kilka firm sygnowanych własnym nazwiskiem.  Od jakiegoś czasu jest dyrektorem do spraw sprzedaży w Smokehouse Salt CO – firma zajmuje się dystrybucją przypraw, głównie soli (w swojej ofercie mają sól z habanero czy sól węzdona

 

 

Jak spojrzeć na Grega Ostertaga, czy przez pryzmat niechęci fanów i prześmiewczego podejścia mediów do jego osoby? Czy może faktu, że dwukrotnie zagrał w finałach NBA? Łatwo jest szydzić, ale ten gość był starterem w najlepszej drużynie Jazz w historii. Wiemy dobrze, że Amerykanie lubują się we wszelkich statystykach i wszelkich zestawieniach, a Greg jest uważany za jeden z największych steeli Jazzmanów wszak przyszedł do drużyny dopiero z 28 pickiem. Inne zestawianie mu przychylne, umiejscawia go wśród 5 najlepszych centów Jazz, a to już chyba coś!

Gdybym  miał ocenić Ostertaga to dla analizy przywołał bym osobę Gortata. Nie są może to dwaj bardzo podobni gracze, ale w pewnym sensie to, co ich wyróżnia to specyfika zadaniowca z tym, że ex gracz Jazz dużo lepiej radził sobie na deskach, lepiej też potrafił blokować, pokuszę się nawet o stwierdzenie, że lepiej radził sobie w pomalowanym, a na pewno dysponował twardszą obroną.Czy był dobrym graczem – trudno to jednoznacznie stwierdzić był dobry jeśli weźmiemy pod uwagę jego określoną role w zespole, dobry gdy potrzebuje się kogoś na 5-10- 20 minut dobrej zbiórki i zaangażowania w obronie, dobry jako plaster na innego centra. Czy gość który spełnia w zespole rolę zadaniowca i nawet jeżeli robi to dość jednowymiarowo (ale robi to dobrze) nie jest cennym graczem – Co wy o nim sądzicie?